Η επίθεση κατά των τελευταίων δικαιωμάτων των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, δε θα μπορούσε να γίνει δίχως την ύπαρξη της «πέμπτης φάλαγγας» στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ολο αυτό το διάστημα οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, με τη στάση τους έδωσαν αντικειμενικά τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να προωθήσει με τις λιγότερες δυνατές αντιστάσεις τα άγρια αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα. Η υπονομευτική τους στάση, η τακτική της κωλυσιεργίας και η στρατηγική τους για ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος, στέκονται εμπόδιο στην ανάπτυξη των αγώνων. Είναι συνένοχοι και συνυπεύθυνοι στο έγκλημα που συντελείται σε βάρος του εργαζόμενου λαού.Η στάση των δυνάμεων της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που βρίσκονται στην ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, το τελευταίο διάστημα είναι χαρακτηριστική.
Πρώτον: Αρνήθηκαν στην πράξη την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για
προκήρυξη πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στο πρώτο δεκαήμερο του Φλεβάρη, που θα ήταν οργανωμένη και καλά προετοιμασμένη μέσα στους χώρους δουλειάς. Οι ταξικές δυνάμεις, ήδη από τις 26 Γενάρη είχαν προτείνει στη ΓΣΕΕ απεργία στις 9 Φλεβάρη. Νωρίτερα, στις 16 Γενάρη, 13 Εργατικά Κέντρα και 7 Ομοσπονδίες με κοινή ανακοίνωσή τους καλούσαν σε απεργία στο πρώτο δεκαήμερο του Φλεβάρη. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, κρύφτηκαν. Αρνήθηκαν οποιαδήποτε απόφαση για απεργία και έδωσαν πολύτιμο χρόνο στην κυβέρνηση να περάσει τα σχέδιά της. Ευθύνες έχουν και οι δυνάμεις του ΣΥΝ, που είτε συμμαχούν ανοιχτά (όπως έκαναν στο Βόλο) με την εργοδοσία, είτε αρνούνται μαζί με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό να πάρουν αποφάσεις αγώνα, όπως έκαναν το προηγούμενο διάστημα στις Ομοσπονδίες των πρώην ΔΕΚΟ και αλλού.Δεύτερον: Είχαν ήδη τρέξει στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου» για να παζαρέψουν με τους εργοδότες τι θα χάσει η εργατική τάξη. Μάλιστα, όταν το ΠΑΜΕ αποκάλυψε ότι στο τραπέζι των «εταίρων» είχε πέσει πρόταση για σμπαράλιασμα μισθών και συμβάσεων (που αποτελεί πλέον μέρος της αντεργατικής συμφωνίας των κομμάτων της συγκυβέρνησης) οι δυνάμεις αυτές μιλούσαν για «στημένα σενάρια» και ... διαμαρτύρονταν για την αποκάλυψη αυτών των σχεδίων.
Τρίτον: Ανοιχτά απεργοσπαστική ήταν και η δράση των δυνάμεων αυτών ακόμα και στη χτεσινή μάχη. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της μεταλλουργίας ΕΛΣΑ, όπου ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ αποφάσισαν να απεργήσει μόνο η διοίκηση του Σωματείου, και της ΙΟΝ, όπου η ΔΑΚΕ αποφάσισε να μη συμμετέχει κανείς εργάτης στην απεργία. Αλλά και η ξαφνική τους απόφαση για τη χτεσινή απεργία, μετά απ' όλα τα παραπάνω ήταν ντουφεκιά στον αέρα.
Οι εργαζόμενοι καλούνται να επιλέξουν ποιο δρόμο θα ακολουθήσουν. Στη μια περίπτωση τον αγώνα, τη ρήξη, την ανυπακοή, την απειθαρχία, την οργάνωση στους τόπους δουλειάς, την κλιμάκωση της πάλης, δίχως φόβο, μαζί με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα. Είναι ο δρόμος που τους καλούν οι ταξικές δυνάμεις, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Από την άλλη, είναι ο δρόμος της υποταγής στη βαρβαρότητα των αναγκών της «ανταγωνιστικότητας», ο δρόμος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η απομόνωση και αποδυνάμωση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών δυνάμεων είναι όρος για την ενίσχυση και την προοπτική των εργατικών αγώνων, αφού κάνουν ό,τι μπορούν για να οδηγηθεί η εργατική τάξη σιδηροδέσμια στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, της τρόικας και της συγκυβέρνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου