Εκατοντάδες χιλιάδες λαού πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες, όρθωσαν ανάστημα στην τρομοκρατία που σπέρνουν η πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Αυτές οι μεγαλειώδεις λαϊκές κινητοποιήσεις - συνέχεια και κορύφωση σειράς διαδηλώσεων και απεργιών - φανερώνουν πως ο εργατόκοσμος, οι λαϊκές οικογένειες, οι νέοι, οι άνεργοι δεν θα δεχτούν καρτερικά τη σφαγή τους, το σάρωμα της ζωής τους. Σε αυτό έχει βάλει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους και οι Λαϊκές Επιτροπές στις εργατικές, λαϊκές γειτονιές.
Από σήμερα κιόλας νέο σάλπισμα αγώνα, απειθαρχίας και ανυπακοής πρέπει να
ακουστεί από κάθε εργοστάσιο, κάθε γραφείο, κάθε πανεπιστήμιο, κάθε λαϊκή γειτονιά της πόλης και της υπαίθρου. Σήμερα αρχίζει η μάχη για να εμποδιστεί στην πράξη η βαρβαρότητα. Το μνημόνιο, που καταδίκασαν οι εργαζόμενοι, ψηφίστηκε, με ρήγματα στα αστικά κόμματα, αλλά μπορούμε να το εμποδίσουμε στην εφαρμογή του. Θα είναι σκληρή αυτή η μάχη και δεν πρέπει να είναι κανείς μόνος του, ανοχύρωτος, να βουλιάζει ανήμπορος μέσα στην εξαθλίωση.
Ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά σε κάθε άνθρωπο που υποφέρει είναι ένας, δύσκολος μα ελπιδοφόρος: Η ένταξή του στο οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Το βάρος πέφτει στους χώρους δουλειάς, όπου είναι το κέντρο της τρομοκρατίας και της εκμετάλλευσης του εργαζόμενου. Ολα τα μέτρα που παίρνονται είναι για να γίνει ο εργαζόμενος πάμφθηνος, να πληρώσει αυτός και η οικογένειά του «τα σπασμένα» των καπιταλιστικών ανταγωνισμών και τα χρέη που δημιουργεί η πλουτοκρατία και το κράτος της. Την ίδια ώρα αντιμετωπίζεται σαν κόστος συνολικά η ζωή και οι ανάγκες του εργαζόμενου, του άνεργου, των λαϊκών οικογενειών, του σπουδαστή, του μαθητή. Κράτος και εργοδότες μαζί με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, τους προδότες των εργατών, είναι «μια γροθιά» απέναντι στο λαό. Αντίστοιχα και οι άνθρωποι του μόχθου, αυτοί που παράγουν τα πάντα και πεινάνε πρέπει να οργανωθούν.
Οι κουβέντες για την οργάνωση και πάλη ενάντια στα νέα άγρια μέτρα, για την αιτία της κρίσης, τη φύση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και το στόχο που πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι πρέπει να «φουντώσουν» τώρα στους εργασιακούς χώρους. Το ίδιο πρέπει να γίνει και στις γειτονιές. Κανένας ανοργάνωτος, κανένας έξω από το σωματείο. Η αλληλεγγύη στα πλαίσια του αγώνα πρέπει να θεριέψει. Σήμερα ο εργατοϋπάλληλος, ο αυτοαπασχολούμενος και ο φτωχός αγρότης που συνθλίβονται, ο άνεργος, αν συσπειρωθούν με τις ταξικές δυνάμεις, θα πολλαπλασιάσουν τη δύναμή τους. Ηδη τα τρομοκρατικά παραληρήματα των αστικών κομμάτων, οι διαφοροποιήσεις και οι διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό, η άγρια κρατική και παρακρατική καταστολή φανερώνουν ότι ανησυχούν για τη λαϊκή παρέμβαση και ελίσσονται για να την αποτρέψουν. Οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να τους τρομοκρατήσουν. Αν συνειδητοποιήσουν το ρόλο τους στην παραγωγή και την κοινωνία και οργανωθούν ανάλογα προτάσσοντας το αίτημα ο πλούτος που παράγεται στη χώρα να αξιοποιείται για την ευημερία του λαού. Αυτό τρέμουν συγκυβέρνηση - τρόικα - μονοπώλια, αυτό είναι το όπλο που κάνει πανίσχυρο κάθε απλό λαϊκό άνθρωπο.
Η μάχη, λοιπόν, τώρα ξεκινάει και οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της Κυριακής δίνουν ώθηση, αισιοδοξία, ελπίδα για πιο μαχητική δράση από δω και στο εξής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου