ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ «ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» : Στο απυρόβλητο ο πραγματικός αντίπαλος

Οι διοργανωτές σε χώρες της ΕΕ και αλλού εμφανίζουν τους Ελληνες αταξικά, σαν ενιαίο σύνολο και ζητούν «καλύτερη» διαχείριση της κρίσης

Με το σύνθημα «Είμαστε όλοι Ελληνες», που προβλήθηκε κατά κόρον αυτές τις μέρες από τα εγχώρια αστικά ΜΜΕ, πραγματοποιήθηκαν, σε διάφορες χώρες, το Σάββατο, οι λεγόμενες εκδηλώσεις «συμπαράστασης στην Ελλάδα», για να εκφραστεί, όπως λένε οι έχοντες την πρωτοβουλία, η «αλληλεγγύη στην Ελλάδα που δέχεται επίθεση από το νέο μνημόνιο, που ψηφίστηκε την Κυριακή 12 Γενάρη».

Στην κίνηση αυτή ενεργοποιήθηκαν οι λεγόμενοι «αγανακτισμένοι», ιστοσελίδες «κοινωνικής δικτύωσης» (Facebook κ.λπ.), αστικά ΜΜΕ σε Ευρώπη και Αμερική. Εκδηλώσεις, με μερικές εκατοντάδες ή και δεκάδες Ελληνες που διαμένουν στο εξωτερικό και ντόπιους, έγιναν σε Παρίσι

(οι διοργανωτές κάνουν λόγο για 2.000 άτομα), Μασσαλία, Βερολίνο, Βρυξέλλες, Αμστερνταμ, Κοπεγχάγη, Ρώμη, Βαρκελώνη και Νέα Υόρκη.

Η πρωτοβουλία ξεκίνησε από τη Γαλλία, όταν κάποιοι Γάλλοι πολίτες ζήτησαν την ελληνική υπηκοότητα από τις προξενικές αρχές, με το σύνθημα «Είμαι και εγώ Ελληνας». Την κίνηση αυτή στήριξε από την αρχή και το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (όπου συμμετέχει ο ΣΥΝ) και το Γαλλικό ΚΚ. Με το ίδιο σύνθημα βγήκε η εφημερίδα «Ουμανιτέ», με άρθρο του διευθυντή της και με δηλώσεις του προέδρου της, που είναι και πρόεδρος του ΚΕΑ, Πιέρ Λοράν.

Μέσα από αυτές τις κινήσεις, η Ελλάδα και οι Ελληνες εμφανίζονται να είναι στα «νύχια της Μέρκελ και του Σαρκοζί και της ΕΕ, που δεν λειτουργεί με αλληλεγγύη, αλλά εκδικητικά». Οι δυνάμεις που καθοδηγούν τέτοιες κινήσεις δεν προσεγγίζουν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και τη σκληρή ταξική πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, με ή χωρίς μνημόνια.

Η «βοήθεια» που προτείνουν στον ελληνικό λαό και κατ' επέκταση στους άλλους λαούς (παρά τα ακόμα και αντικαπιταλιστικά συνθήματα) είναι επί της ουσίας μια άλλη διαχείριση του συστήματος. Για παράδειγμα, στη Γαλλία, οι δυνάμεις του λεγόμενου «Αριστερού Μετώπου» που πρωτοστατούν στις εκδηλώσεις, με τη γραμμή του ΚΕΑ, προτείνουν«καλύτερη διαπραγμάτευση του χρέους, δανεισμό των κρατών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με 1% επιτόκιο, ή για την Ελλάδα τράτο κάποιων χρόνων μέχρι να έρθει η ανάπτυξη και μετά να αρχίσει να ξεπληρώνει το μη επαχθές μέρος του χρέους». Αυτές οι προτάσεις όμως δεν αποτελούν διέξοδο ούτε για τον ελληνικό λαό ούτε για κανέναν άλλο λαό. Αυταπάτες καλλιεργούν και δυσκολεύουν τη ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων.

Το ζήτημα της διεξόδου από την κρίση προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων απαιτεί έξοδο από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων, λαϊκή εξουσία, που θα ελέγχει τα κλειδιά της οικονομίας, με κεντρικό πανεθνικό σχεδιασμό για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.