Ενας στους τρεις Ελληνες κινδυνεύουν ή βρίσκονται σε καθεστώς φτώχειας

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ «ΓΙΟΥΡΟΣΤΑΤ» ΓΙΑ ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΕ

Βάθεμα της απόλυτης και σχετικής φτώχειας, συνθήκες μαζικής εξαθλίωσης για περισσότερους από 115 εκατ. κατοίκους στα 27 κράτη της ΕΕ «αναγνωρίζει» η κοιναγορίτικη στατιστική υπηρεσία (Γιούροστατ). Πρόκειται για τις λαϊκές μάζες που επίσημα χαρακτηρίζονται φτωχοί, ζουν με εισοδήματα κάτω από τα επίσημα όρια και δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες της καθημερινότητας ή διατρέχουν κίνδυνο στο άμεσο μέλλον να περάσουν το κατώφλι της εξαθλίωσης.

Ενδεικτικά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που πτωχεύει το λαό για να σωθεί το κεφάλαιο, είναι τα - υποτιμημένα - στοιχεία για την Ελλάδα, όπου η επίσημη φτώχεια φτάνει στο 27,7% του πληθυσμού, δηλαδή πλήττει τουλάχιστον 3 εκατ.

κατοίκους, ή περίπου έναν στους τρεις.

Διευρυνόμενες ανισότητες καταγράφονται και ανάμεσα στα κράτη της ΕΕ με τα ποσοστά της φτώχειας να ποικίλλουν από 15% μέχρι και 41,6%του πληθυσμού! Σε ακόμη ψηλότερα επίπεδα φτάνει η εξαθλίωση για τα παιδιά των εργατικών νοικοκυριών, με την παιδική φτώχεια στην ΕΕ των μονοπωλίων να παρουσιάζει ποσοστά διακύμανσης από 14,5% μέχρι και 48,7%. Σε κάθε περίπτωση, τα ποσοστά της επίσημης φτώχειας έχουν σχετική σημασία, αφού «φτωχοί» χαρακτηρίζονται μόνο σε σχέση με τους «άλλους», ορισμός που εξαρχής εξαλείφει τη ραγδαία υποχώρηση του βιοτικού επιπέδου στο σύνολο των λαϊκών μαζών, εξαιτίας της βάρβαρης πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου.

Επιπλέον, στη στατιστική έρευνα δεν περιλαμβάνονται ούτε τα επιχειρηματικά κέρδη, ούτε και τα τμήματα του πληθυσμού που έχουν «από χέρι» το τεκμήριο της εξαθλίωσης και του κοινωνικού αποκλεισμού, όπως είναι οι «παράνομοι» - σύμφωνα με τους ίδιους - οικονομικοί μετανάστες, οι άστεγοι, οι φιλοξενούμενοι σε ιδρύματα κ.ά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γιούροστατ που αφορούν στα εισοδήματα του 2010:

• Σε κίνδυνο φτώχειας ζουν 115,5 εκατομμύρια άτομα, το23,4% του πληθυσμού της ΕΕ των 27 κρατών (από 23,1% για το 2009).
• Τα υψηλότερα ποσοστά φτώχειας καταγράφονται σε Βουλγαρία(41,6%), Ρουμανία (41,4%), Λετονία (38,1%).
• Δεκάδες εκατομμύρια παιδιά εργατικών και λαϊκών νοικοκυριών στην ΕΕ αναγκάζονται να ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, στέρησης βασικών αγαθών, ακόμα και σύμφωνα με τις επίσημες μετρήσεις. Η παιδική φτώχεια (ηλικίες μέχρι 17 χρονών) φτάνειστο 26,9% του παιδικού πληθυσμού, δηλαδή 3,5 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από αυτή του γενικού πληθυσμού.

Τα ποσοστά διαμορφώνονται ως εξής: Ρουμανία 48,7%, Βουλγαρία 44,6%, Λετονία 42%, Ουγγαρία 38,7%. Το ποσοστό της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα φτάνει το 28,7%. Ενδεικτική για την κατάσταση που έχουν διαμορφώσει προκειμένου να διασφαλίσουν την κερδοφορία των μονοπωλίων, είναι και η παιδική φτώχεια στα ισχυρά κράτη της Ευρωζώνης. Συγκεκριμένα : Γερμανία 21,7%, Γαλλία 23%, Ιταλία 28,9% κ.ά.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Τα μεγαλύτερα θύματα είναι τα παιδιά

Η κατάργηση στοιχειωδών παροχών για τη μόρφωση, την Υγεία και την ανατροφή τους συμπληρώνει την εικόνα των υποσιτισμένων μαθητών

Δραματικές είναι και για τα παιδιά οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων, που ισοπεδώνουν στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές στην Υγεία, στην Παιδεία και την Πρόνοια. Οπως προκύπτει από στοιχεία που κατέθεσε χτες στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή ο βοηθός Συνήγορος που Πολίτη και υπεύθυνος για τα δικαιώματα του παιδιού, Γ. Μόσχος, ολοένα και αυξάνεται η αδυναμία πρόσβασης παιδιών σε υγειονομικές παροχές και ειδικά των παιδιών με αναπηρία.

Επίσης, αυξάνονται τα κρούσματα υποσιτισμού στα σχολεία, κύρια στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, σχολικές επιτροπές δεν έχουν τα απαραίτητα χρήματα ούτε για τη θέρμανση των σχολείων, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι φέτος δεν υπήρχαν πόροι για μαζικούς εμβολιασμούς. Οι συγχωνεύσεις σχολείων, τονίστηκε, προκάλεσαν προβλήματα στη μετακίνηση των μαθητών και θέτουν ζήτημα ακόμα και προσβασιμότητας στην εκπαίδευση, ειδικά στην επαρχία και σε παιδιά με αναπηρίες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι αυξάνονται τα περιστατικά των παιδιών που θα έπρεπε να απομακρυνθούν από τις οικογένειές τους λόγω κακοποίησης, ενώ μειώνονται οι χώροι φιλοξενίας και γίνονται μόλις 500 αναδοχές το χρόνο. Σύμφωνα με τον Συνήγορο του Πολίτη, 1.000 παιδιά βρίσκονται σε δημόσιους φορείς προστασίας και περίπου 1.500 σε ιδρύματα «Μη κυβερνητικών φορέων» και της Εκκλησίας. Μάλιστα, ο μέσος όρος παραμονής τους στις δομές αυτές είναι περίπου τα επτά χρόνια, με συνέπεια τα παιδιά να αναπτύσσουν συμπτώματα «ιδρυματισμού».

Παράλληλα, παρατηρείται αύξηση της ενδοσχολικής και της εξωσχολικής βίας καθώς και της βίας μέσω του διαδικτύου σε έφηβους και παιδιά. Συμπερασματικά, ο Γ. Μόσχος τόνισε ότι η κατάσταση φανερώνει ότι παραβιάζεται στην πράξη από την ίδια την πολιτεία η ευθύνη της να διασφαλίσει το μεγάλωμα των παιδιών με ασφάλεια, προστασία και απόλαυση στοιχειωδών αγαθών, όπως η εκπαίδευση και η ανατροφή τους.