Επιζήμιοι για το λαό ...

Μιλώντας προχτές στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, ο Π. Σκουρλέτης ρωτήθηκε αν η θέση του ΣΥΝ είναι ότι δεν αναγνωρίζει το χρέος και απάντησε: «Κατ' αρχήν το "δεν αναγνωρίζω το χρέος" δεν είναι ακριβώς έτσι. Εμείς δεν αναγνωρίζουμε ένα μέρος του χρέους και κυρίως αυτό το οποίο λέμε είναι το εξής: Το χρέος αυτό δεν είναι βιώσιμο ό,τι και να γίνει, είτε το "κουρέψουν" 50%, είτε το αφήσουν έτσι, δεν είναι βιώσιμο. Χρειάζεται μια δραστικότερη αντιμετώπιση. Και μάλιστα εμείς προτείνουμε τη διαγραφή ενός πολύ μεγάλου μέρους. Αλλά ταυτόχρονα να δούμε και τους όρους αποπληρωμής (...) Εμείς θεωρούμε ότι ένα μεγάλο μέρος του χρέους αυτή τη στιγμή, έτσι όπως δημιουργήθηκε, είναι σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας, είναι απεχθές και επαχθές χρέος». Τι λέει ο ΣΥΝ; Οτι μέρος του χρέους που προκάλεσαν τα προνόμια και οι επιδοτήσεις του αστικού κράτους προς την πλουτοκρατία, οι ΝΑΤΟικοί εξοπλισμοί,

είναι και του λαού, άρα πρέπει να ματώσει για να το ξεπληρώσει. Ο ΣΥΝ καλεί τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αντί να αντιπαρατεθούν στρατηγικά και με συμμαχία στην πολιτική που τους ενοχοποιεί για το χρέος και τους φορτώνει με μέτρα, στο όνομα δήθεν της αποπληρωμής του, να παζαρέψουν με τους αστούς και τις κυβερνήσεις τους πόσο από το χρέος είναι «επαχθές» για να διαγραφεί και να πληρώσουν το υπόλοιπο. Δηλαδή, ό,τι κάνει σήμερα και η κυβέρνηση με τους πιστωτές της, έστω κι αν δεν ονομάζουν «επαχθές» το μέρος του χρέους που «κουρεύουν» για να καταστραφεί κεφάλαιο.

***

Επιπλέον, ο ΣΥΝ ανησυχεί μήπως το χρέος των καπιταλιστών δεν είναι βιώσιμο και καλεί το λαό να χολοσκάει μαζί με τους αστούς για τον ίδιο λόγο. Ταυτόχρονα, μιλώντας για «όρους αποπληρωμής», νομιμοποιεί τα παζάρια με τους πιστωτές και επί της ουσίας δείχνει πώς εννοεί τη διαχείριση του χρέους η «προοδευτική κυβέρνηση» που οραματίζεται ο ΣΥΝ και δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό που θα κάνουν, αν υποθετικά βρεθούν στην κυβέρνηση, είναι να διαπραγματευτούν με τους καπιταλιστές δανειστές καλύτερους δήθεν όρους αποπληρωμής του χρέους. Τα ίδια όμως υπόσχεται και η ΝΔ, μιλώντας για «επαναδιαπραγμάτευση» των μνημονίων. Είναι αυτονόητο, βέβαια, ότι καμία αστική κυβέρνηση, κανένα μονοπώλιο και κανένας τραπεζικός όμιλος, από αυτούς που απαρτίζουν τους δανειστές του ελληνικού κράτους, δεν πρόκειται να παραιτηθεί οικειοθελώς από τις αξιώσεις του, στη θέα μιας κυβέρνησης όπως αυτή που προπαγανδίζει ο ΣΥΝ. Τι άλλο προτείνει ο ΣΥΝ; Λέει ο Σκουρλέτης: «Υπάρχει προηγούμενο διαγραφής χρεών, παγώματος, ή μέρους, στον τρόπο αποπληρωμής του χρέους, όχι μόνο τωρινό, αλλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η περίπτωση της Γερμανίας μεταπολεμικά, όπου συνδέθηκε η αποπληρωμή του δημόσιου χρέους με τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας, νομίζω ότι είναι μια πρόταση την οποία θα έπρεπε να την υιοθετήσει συνολικά η Ευρώπη. Δηλαδή, συνδέω τον τρόπο που σε αποπληρώνω με βάση το περίσσευμα που έχω από την ανάπτυξη».

***

Η ανάπτυξη που περιγράφει ο Σκουρλέτης, είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, αφού ο ΣΥΝ δε θέλει κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και παλεύει να μείνει η Ελλάδα στην καπιταλιστική Ευρωζώνη. Μ' αυτό δεδομένο, ζητάει να συνδεθεί η αποπληρωμή του χρέους με τους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η οποία όμως έχει ως προαπαιτούμενο τη συνεχή μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, την κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων στους κλάδους της παραγωγής, με τη συντριβή των μικρών και αυτοαπασχολούμενων, την παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, την επένδυση κεφαλαίων σε κλάδους που αποδίδουν κερδοφορία στο κεφάλαιο και καμιά σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες. Το «περίσσευμα» από μια τέτοια αντιλαϊκή ανάπτυξη, λέει ο ΣΥΝ, θα κατευθύνεται στην αποπληρωμή του χρέους. Αν έτσι, όμως, έχουν τα πράγματα, ποιος και με ποια κριτήρια θα καθορίζει τι περισσεύει κάθε φορά; Είναι αυτονόητο ότι το καπιταλιστικό κράτος δεν πρόκειται να κατευθύνει τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο σε έργα και υπηρεσίες που έχει ανάγκη ο λαός και στο τέλος να δώσει το περίσσευμα στα δάνεια. Αυτό που θα γίνει στην πραγματικότητα, αν ισχύσει ένα τέτοιο μέτρο, είναι η εκάστοτε κυβέρνηση να επιδιώκει πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, με πετσόκομμα σε δημόσιες δαπάνες, για να εξασφαλίζει την εκπλήρωση των υποχρεώσεων στους πιστωτές της. Αρα, διπλά χαμένοι οι εργαζόμενοι και ο λαός. Ο ΣΥΝ έχει στρατηγική διαχείρισης του καπιταλισμού και αυτό τον κάνει να κουτουλάει στα αδιέξοδα των προτάσεων που κάθε φορά σερβίρει σαν δήθεν «εναλλακτικές» και «φιλολαϊκές». Τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός από μια ακόμα παραλλαγή της κυρίαρχης διαχείρισης της κρίσης, τα πρωτότυπα της οποίας βρίσκονται στα κιτάπια των αστών. Πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, για λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Π.