Επειτα από μια μακρά πορεία περιπλάνησης από κόμμα σε κόμμα και με το ζήλο εκείνου που δεν έχει απλώς συμβιβαστεί με την καπιταλιστική βαρβαρότητα αλλά δίνει εξετάσεις για το πόσο πιστός θιασώτης και απολογητής της είναι, δήλωσε: «Το σημερινό ΚΚΕ νομίζει ότι η ελληνική κοινωνία χωρίζεται σε αστούς και εργάτες, στην εργατική λαϊκή οικογένεια και στην αστική οικογένεια. Σε λίγο θα μας ζητήσει να
ετοιμαζόμαστε για το βουνό. Δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει Πουλαντζά, αρκεί να κοιτάξεις γύρω σου, για να δεις τη σύνθετη πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Αυτές τις αναλύσεις τις είχε εγκαταλείψει ακόμα και η Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ (γι' αυτό και κατέρρευσε, θα μας πουν οι ζηλωτές του κομμουνισμού) (...) Το κακό για τους ζηλωτές του σημερινού ΚΚΕ είναι ότι κανείς δεν τρομάζει μαζί τους. Το χειρότερο είναι ότι τους παίρνουν στην πλάκα. Αν δεν μπορούν να δουν κριτικά το παρελθόν του κομμουνιστικού κινήματος, τουλάχιστον ας μην το εξευτελίζουν».
Η κολοβή αλεπού πάσχιζε να πείσει και τις υπόλοιπες να κόψουν τις ουρές τους, με την ελπίδα ότι δεν θα είναι η μόνη που εξευτελίζεται περιδιαβαίνοντας το δάσος δίχως ουρά.
ετοιμαζόμαστε για το βουνό. Δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει Πουλαντζά, αρκεί να κοιτάξεις γύρω σου, για να δεις τη σύνθετη πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Αυτές τις αναλύσεις τις είχε εγκαταλείψει ακόμα και η Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ (γι' αυτό και κατέρρευσε, θα μας πουν οι ζηλωτές του κομμουνισμού) (...) Το κακό για τους ζηλωτές του σημερινού ΚΚΕ είναι ότι κανείς δεν τρομάζει μαζί τους. Το χειρότερο είναι ότι τους παίρνουν στην πλάκα. Αν δεν μπορούν να δουν κριτικά το παρελθόν του κομμουνιστικού κινήματος, τουλάχιστον ας μην το εξευτελίζουν».
Η κολοβή αλεπού πάσχιζε να πείσει και τις υπόλοιπες να κόψουν τις ουρές τους, με την ελπίδα ότι δεν θα είναι η μόνη που εξευτελίζεται περιδιαβαίνοντας το δάσος δίχως ουρά.
Κατανοητό το άγχος του κ. Μπίστη.
Το κακό για τους ζηλωτές της σημερινής βαρβαρότητας είναι πως όσο πασχίζουν να την εξωραΐσουν τόσο γελοιοποιούνται.
Το ακόμα χειρότερο είναι πως δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσουν...
Ο κ. Μπίστης κάθε άλλο παρά τυχαίο πρόσωπο μπορεί να θεωρηθεί. Υπήρξε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου -αλήθεια, αυτή η έρμη η συμμετοχή στο Πολυτεχνείο για πόσες ακόμη ατυχείς επιλογές και για πόσα ακόμη μεταπολιτευτικά πολιτικά αμαρτήματα των νεαρών τότε πρωταγωνιστών του θα χρησιμεύει ως άλλοθι;- ενώ κατανάλωσε τα υπόλοιπα τριάντα χρόνια της πολιτικής του διαδρομής σε μία πρωτοφανή για την ελληνική πολιτική ιστορία προσπάθεια περάσματος απ’ όσο το δυνατόν περισσότερα κόμματα του αριστερού τμήματος του πολιτικού φάσματος. Αρχίστε λοιπόν να κρατάτε λογαριασμό: μεταπολιτευτικά εντάχθηκε στο ΚΚΕ, από το οποίο διαγράφτηκε το 1983. Εν συνεχεία προσχώρησε στο ΚΚΕ εσωτερικού. Το 1986 με τη διάσπαση του ΚΚΕ εσωτερικού ακολούθησε το Γιάννη Μπανιά στο ΚΚΕ εσωτερικού-Ανανεωτική Αριστερά. Το 1989 προσχώρησε στον ενιαίο Συνασπισμό και με τη διάσπαση του τελευταίου το 1993 εντάχθηκε στο νέο Συνασπισμό της κας Δαμανάκη. Αφού παρέμεινε σε αυτόν για μερικά χρόνια, τασσόμενος πάντα στην πλευρά των ανεξαρτήτως προέδρου «προεδρικών», αποχώρησε από το Συνασπισμό και ηγήθηκε της αλήστου μνήμης ΑΕΚΑ (Κίνησης Ανανεωτικής και Εκσυγχρονιστικής Αριστεράς), την οποία διέλυσε λίγο αργότερα, όταν αποφάσισε να ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ και να αναλάβει υφυπουργός Εσωτερικών στη βραχύβια τελευταία κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Σημίτη. Ζητάμε ειλικρινά συγνώμη αν λησμονήσαμε να αναφέρουμε κάποιον σημαντικό σταθμό της πολυκύμαντης πολιτικής του διαδρομής, αλλά δυστυχώς η παρακολούθησή της μάλλον υπερβαίνει τις δυνατότητές μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή