Η «αναβάθμιση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας» που ισχυρίζεται η κυβέρνηση συμμετέχοντας στην επέμβαση στη Λιβύη, σημαίνει προάσπιση της πλουτοκρατίας και κινδύνους για το λαό.
 |
Δεύτερη βδομάδα συμπλήρωσε ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Λιβύη, ο οποίος είχε αρχικά την ονομασία «Αυγή της Οδύσσειας», και από την Πέμπτη 31 Μάρτη, οπότε και ανέλαβε κατευθείαν το ΝΑΤΟ τον έλεγχο των επιχειρήσεων, μετονομάστηκε σε«Ενοποιημένος Προστάτης». Μέρα τη μέρα, αποκαλύπτεται η έκταση και το βάθος τηςελληνικής εμπλοκής και βγαίνει στην επιφάνεια όλο το πλέγμα της ελληνικής ενσωμάτωσης, πολιτικής και στρατιωτικής, στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και των συνεπειών που αυτή έχει για τον ελληνικό λαό και ευρύτερα.
Με την κυβερνητική φιλολογία περί «αναβάθμισης της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας», καταρρίπτονται όλοι οι μύθοι της άρχουσας τάξης ότι τάχα προασπίζεται την «εθνική κυριαρχία» και τα «κυριαρχικά δικαιώματα» της χώρας. Τα πάντα πλέον υποτάσσονται στην κεντρική, τη στρατηγική επιλογή, που είναι απόρροια της συμμετοχής της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και της διεκδίκησης αναβαθμισμένης θέσης στον καπιταλιστικό καταμερισμό και στη διανομή της λείας ανάμεσα στις πολυεθνικές, για λογαριασμό της ελληνικής πλουτοκρατίας. Με αυτή την εμπλοκή υποθηκεύονται το παρόν και το μέλλον του τόπου και του λαού. Ειδικά σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων η όλη υπόθεση εξελίσσεται σε ένα παιχνίδι με τη φωτιά, που ανά πάσα στιγμή ο θύτης μπορεί να μετατραπεί σε θύμα.
Η πραγματικότητα με τα «πόδια πάνω και το κεφάλι κάτω»
Η ελληνική κυβέρνηση μαζί με την εμπλοκή της χώρας στις πολεμικές επιχειρήσεις, έχει ξεκινήσει και τις λεγόμενες «ψυχολογικές επιχειρήσεις», όπως άλλωστε γίνεται σε κάθε πόλεμο, με τη διαφορά ότι αυτή η προπαγάνδα έχει κεντρική καθοδήγηση, που εκπορεύεται από τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία. Ξεκίνησε με το ψέμα περί «ανθρωπιστικής επιχείρησης» και συνεχίζεται με το άλλο ψέμα περί «εμπάργκο όπλων» στο καθεστώς της Λιβύης και «εφαρμογής» των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, για... «προστασία των αμάχων». Η πραγματικότητα είναι ότι πρόκειται για κανονικό πόλεμο και μάλιστα για ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Ευ. Βενιζέλος, στη συνάντηση που είχε την Πέμπτη με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Καρ. Παπούλια, εμφανίστηκε ως... πολέμαρχος, αναφωνώντας δημόσια «κύριε Πρόεδρε, είμαστε στο μέσον επιχειρήσεων. Είναι ευκαιρία να σας ενημερώσω».
Το περιτύλιγμα, δηλαδή το πλασάρισμα στο λαό, εκ μέρους της κυβέρνησης, της εμπλοκής της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, περιέχει ψευδεπίγραφες αναφορές από τον υπουργό Αμυνας περί «κατοχύρωσης» των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης». Αυτά μέσω της βαθιάς εμπλοκής της Ελλάδας στις πολεμικές επιχειρήσεις. Οπως είπε μετά τη συνάντηση με τον Καρ. Παπούλια, «η διπλωματική και πολιτική θέση της χώρας μας αναδεικνύεται και ενισχύεται». Εμφάνισε δε, ως ελληνικό... επίτευγμα το ότι τα «συμμαχικά» μαχητικά αεροσκάφη, που χρησιμοποιούν ελληνικά αεροδρόμια, εναέριο χώρο και FIR (χώρος ευθύνης στο διεθνή εναέριο χώρο), ενημερώνουν γι' αυτό τις ελληνικές αρχές! Λες και θα υπήρχε περίπτωση να προσγειώνονται σε ελληνικά αεροδρόμια χωρίς να το λένε...
«Τηρούνται, είπε, από όλα τα αεροσκάφη που μετέχουν στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και του συνασπισμού δυνάμεων που δρα στη Λιβύη και την ευρύτερη περιοχή, οι κανόνες εναέριας κυκλοφορίας, ένα ζήτημα που μας ενδιαφέρει πάρα πολύ σε σχέση με το FIR Αθηνών. Ενα ζήτημα ιδιαίτερης ευαισθησίας για την ελληνική κοινή γνώμη. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ένα κεκτημένο. Και επίσης, οι σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ, όταν πρόκειται για πραγματικές στρατιωτικές επιχειρήσεις και όχι για ασκήσεις γίνονται με άλλα κριτήρια και με άλλες προτεραιότητες. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για το χώρο, όχι μόνο της δικής μας εθνικής κυριαρχίας και των δικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή».
Η πραγματικότητα όμως περιγράφει διαφορετικά την κατάσταση. Βέβαια, ένα το κρατούμενο πώς με αυτούς τους ισχυρισμούς, ο υπουργός Αμυνας, προκειμένου να καλύψει την ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο, θέτει υπό γενική αμφισβήτηση τα κυριαρχικά δικαιώματα στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας και αναζητά επιβεβαίωση μέσω του... ΝΑΤΟ. Ερχεται το ίδιο το ΝΑΤΟ για να διαψεύσει τον Ευ. Βενιζέλο και να καταδείξει το μέγεθος της ελληνικής εμπλοκής. Με αποκαλυπτικό χάρτη της περιοχής των επιχειρήσεων που δημοσιεύει στην ιστοσελίδα του, δείχνει πως η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ζώνη πολεμικών επιχειρήσεων, οι οποίες κατευθύνονται εξολοκλήρου από τα ΝΑΤΟικά στρατηγεία της Σμύρνης και της Νάπολης.
Τα ΝΑΤΟικά στρατηγεία Νάπολης και Σμύρνης επί το έργον
Συγκεκριμένα, για το ΝΑΤΟ, ολόκληρη η ελληνική επικράτεια νότια της Θεσσαλονίκης, ξηρά, θάλασσα και αέρας μέχρι και τη Λιβύη, αποτελεί «Area of Operation» (ζώνη επιχειρήσεων) για την εφαρμογή των ΝΑΤΟικών σχεδίων για «Arms Empargo» (εμπάργκο όπλων) και «No Fly Zone» (ζώνη απαγόρευσης πτήσεων). Η περιοχή αυτή για το ΝΑΤΟ είναι επιχειρησιακά ενιαίος χώρος που υπάγεται σε τρία ΝΑΤΟικά στρατηγεία (Headquarters), τα οποία αποτυπώνονται και στο χάρτη ως τα στρατηγεία που κατευθύνουν τις επιχειρήσεις. Είναι το αεροπορικό στρατηγείο της Σμύρνης (Allied Air Component Izmir) που έχει Αμερικανό διοικητή και Τούρκο υποδιοικητή, και τα δύο στρατηγεία της Νάπολης, το Διακλαδικό (Joint Force Command Naples) και στοΝαυτικό (Allieed Maritime Command Naples).
Πουθενά δεν αναφέρεται το CAOC-7 (ΝΑΤΟικό Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων) της Λάρισας, καθώς η λειτουργία του τελεί υπό τουρκική αίρεση. Προφανώς, το μόνο που διευθετούν οι ελληνικές αρχές είναι το πόσα αεροπλάνα χωράνε σε κάθε ελληνικό αεροδρόμιο, δηλαδή ένα είδος «παρκαδόρου». Οχι βέβαια πως θ' άλλαζε κάτι αν η Λάρισα είχε ρόλο στον πόλεμο, αλλά αυτό που αποκαλύπτεται είναι πως ακόμα και η διαχείριση του ελληνικού εναέριου χώρου είναι καθαρά ΝΑΤΟική υπόθεση και όσα ισχυρίζεται ο Ευ. Βενιζέλος δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Στον ίδιο ΝΑΤΟικό χάρτη καταγράφεται και το βάθος της ελληνικής εμπλοκής, αφού αποτυπώνονται συγκεκριμένα τα πολεμικά αεροδρόμια Σούδας, Ανδραβίδας, Αράξου και Ακτίου ως «Airbase», δηλαδή αεροπορικές βάσεις εξόρμησης των βομβαρδιστικών για τη Λιβύη. Σύμφωνα με όσα είπε ο υπουργός Αμυνας στη Βουλή, «με βάση το επιχειρησιακό σχέδιο που εφαρμόζει το ΝΑΤΟ, οι προβλεπόμενες δυνάμεις κατανέμονται από πλευράς στάθμευσης και άρα τόπου επιχείρησης κατά 52,5% στην Ιταλία, κατά 25,5% στη Γαλλία, δηλαδή κατά 22,5% στην Ελλάδα».
Αποκαλυπτικός ήταν ο Ευ. Βενιζέλος με όσα είπε την περασμένη Τρίτη στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή. Απαντώντας στο ρητορικό ερώτημα που ο ίδιος έθεσε για το τι θα γινόταν «αν η Ελλάδα αποφάσιζε να μη μετάσχει», είπε πως τότε «στην περιοχή του FIR Αθηνών, θα διεξαγόταν μια εντατική αεροπορική επιχείρηση, πολυεθνική, ενδεχομένως και με τη συμμετοχή της Τουρκίας στην περίπτωση αυτή, χωρίς εμείς να έχουμε καμία συμμετοχή». Και αυτό θα είχε τις εξής συνέπειες: «θα ήταν πάρα πολύ κακό, για τα μελλοντικά ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα στη Λιβύη, στον τομέα της ενέργειας, των κατασκευών ή οποιονδήποτε άλλο τομέα. Θα είχαμε υποβαθμίσει τη Σούδα και παρότι διεξάγονται τέτοιου είδους επιχειρήσεις στη Μεσόγειο, θα την είχαμε διασώσει ως τουριστικό προορισμό». Μάλιστα μια τέτοια τοποθέτηση θα ήταν «επικίνδυνη και παράλογη». Με τα λόγια αυτά του υπουργού Αμυνας περιγράφεται ανάγλυφα η αντίληψη της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης για το τι πραγματικά εννοούν όταν μιλάνε για «ανάπτυξη» και «επιχειρηματικά συμφέροντα». Εννοούν διά πυρός και σιδήρου εξασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου