Σε νέα κλιμάκωση της επίθεσης κατά των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, προχωρούν κυβέρνηση, τρόικα και κεφάλαιο με την έλευση του νέου χρόνου, όσο και αν οι υπουργοί και τα κόμματα που την απαρτίζουν εμφανίζονται προς τα έξω να καυγαδίζουν για τα «νέα μέτρα».
Τα νέα μέτρα είναι προαποφασισμένα και είναι η απάντηση που δίνει η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου προς όφελος της πλουτοκρατίας, καθώς η καπιταλιστική κρίση δείχνει τα δόντια της, χιλιάδες εργάτες, αν και δουλεύουν, είναι για μήνες απλήρωτοι, η ανεργία εκτοξεύεται και κάθε μέρα δεκάδες επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, πετώντας σαν στυμμένες λεμονόκουπες τους εργάτες στο δρόμο.
Τα πιο πρόσφατα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι το μήνα Νοέμβρη ο ΟΑΕΔ κατέγραφε 884.703 άνεργους, ενώ η Στατιστική Αρχή έδινε για το γ' τρίμηνο του 2012 το ποσοστό της ανεργίας στο 17,7% από 12,4% το αντίστοιχο τρίμηνο του 2011 (αύξηση κατά 41,2%)!
Μποναμάς... το κόψιμο των επικουρικών
Τη βδόμαδα που μπαίνει, η κυβέρνηση στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου θα δώσει πράσινο φως στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Εργασίας για το ασφαλιστικό, μεταξύ των οποίων θα νομοθετείται και η τρίτη μείωση των επικουρικών συντάξεων σε διάστημα πέντε μηνών και συνολικά ο νέος τρόπος υπολογισμού των επικουρικών που θα δίνουν ριζικά χαμηλότερες συντάξεις στους νέους συνταξιούχους από την 1.1.2012. Και η επίθεση δεν τελειώνει εδώ, καθώς και για τις κύριες συντάξεις παραμένει ανοιχτό το ζήτημα για νέα αντιασφαλιστική παρέμβαση, αφού η κυβέρνηση εξαρτά τα πάντα από το ύψος της ύφεσης το 2012, ενώ η ίδια αποφάσισε και νέα μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τα ασφαλιστικά Ταμεία, προεξοφλώντας έτσι νέες ανατροπές.
Σύμφωνα με τον Κρατικό Προϋπολογισμό, η συνολική επιχορήγηση για το 2012 προς την Ασφάλιση μειώνεται στα 13,084 δισεκατομμύρια ευρώ από 14,453 δισ. ευρώ φέτος, μείωση κατά 1,369 δισ. ευρώ και σε ποσοστό κατά 9,1%!
Προνόμια στην πλουτοκρατία - φτώχεια στους συνταξιούχους
Και όμως, ενώ η κρατική επιχορήγηση μειώνεται, από την τελευταία συνάντηση της τρόικας με την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας προκύπτει ότι σχεδιάζεται και νέα μείωση ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών προς το ΙΚΑ, εκτός από τη μείωση που εξασφάλισαν οι εργοδότες κατά 10%, μέσω της ηλεκτρονικής κάρτας που θα τεθεί σε λειτουργία την 1η Μάρτη. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, η μείωση αυτή και οι συνακόλουθες απώλειες του ΙΚΑ, να αντικατασταθούν από ένα νέο φόρο (πόρο) που εννοείται ότι τελικά θα επιβαρύνει τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Ολα αυτά, όταν ήδη τα μέτρα που πάρθηκαν την τελευταία διετία έχουν οδηγήσει σε οριακή κατάσταση συνταξιούχους και Ταμεία. Απ' αυτήν την άποψη, χαρακτηριστική είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται με το ΙΚΑ (το μεγαλύτερο ασφαλιστικό Οργανισμό) και τους ασφαλισμένους του.
Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του Ιδρύματος για το 2012 και συγκρίνοντας τα στοιχεία του, με τα δεδομένα του 2009, όταν η χώρα έμπαινε στην οικονομική κρίση, προκύπτουν τα εξής: Η δαπάνη για τις συντάξεις του ΙΚΑ το 2012 περιορίζεται στα 11,09 δισεκατομμύρια ευρώ από 11,35 δισ. ευρώ το 2009. Στην πραγματικότητα, όμως, η μείωση είναι ακόμα μεγαλύτερη καθώς ο αριθμός των συνταξιούχων αυξάνεται κατά 160.000 άτομα. Ετσι, το μικρότερο κονδύλι θα διανεμηθεί σε 1.205.000 συνταξιούχους, από 1.044.000 το 2009, με αποτέλεσμα οι μέσες ετήσιες αποδοχές των συνταξιούχων του ΙΚΑ να μειωθούν από τα 10.875 ευρώ (το 2009) στα 9.202 ευρώ του χρόνου. Αν σε αυτή τη μείωση συνυπολογιστεί ο πληθωρισμός, αλλά και όλα τα χαράτσια που επιβάλλονται και στους συνταξιούχους, χωρίς να μιλήσουμε για τις πραγματικές τους ανάγκες, τότε πρόκειται για πραγματική καταδίκη των απόμαχων της δουλειάς. Αντίστοιχη μείωση σχεδιάζεται και στις παροχές ασθένειας σε χρήμα (για τους εργαζόμενους), το κονδύλι των οποίων πέφτει από τα 360 εκατομμύρια ευρώ το 2009 στα 280 εκατομμύρια ευρώ το 2012. Εξίσου δραματική είναι η κατάσταση των αποθεματικών του. Μέσα σε δύο χρόνια, η αξία της περιουσίας του ΙΚΑ μειώθηκε από τα 6,08 δισεκατομμύρια ευρώ το Σεπτέμβρη του 2009 (δεν περιλαμβάνεται η αξία της ακίνητης περιουσίας που παραμένει σταθερή στα 692 εκατ. ευρώ) στα 2,8 δισ. ευρώ το φετινό Σεπτέμβρη. Δηλαδή, χάθηκαν πάνω από τα μισά αποθεματικά του.
Η κυβέρνηση πρωτοστατεί
Παρά τις διαψεύσεις της ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση, είναι σίγουρο ότι η υπονόμευσή της θα είναι το αντικείμενο και η επιδίωξη της νέας «συμφωνίας» των κοινωνικών εταίρων, που διακαώς προωθούν όλοι οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας. Η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας το παίζει «επιτήδειος ουδέτερος» με τον υφυπουργό Εργασίας Γ. Κουτσούκο να δηλώνει πριν από λίγες μέρες πως «Από την πλευρά μας, για τη συζήτηση για το μισθολογικό και το μη μισθολογικό κόστος, διευκρινίσαμε ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι ούτε έχουμε καμία πρόθεση να μπούμε στα πόδια των κοινωνικών εταίρων που καθορίζουν τις κατώτατες αποδοχές με τη ΕΓΣΣΕ».
Στην πραγματικότητα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η κυβέρνηση πρωτοστατεί στην επίθεση και διαμορφώνει τις προϋποθέσεις της με πολύμορφες παρεμβάσεις. Δεν είναι ουδέτερος παρατηρητής. Καταρχήν, σε συμφωνία με την τρόικα έχει αναλάβει πρωτοβουλία για να διαμορφωθεί η ατζέντα του «κοινωνικού διαλόγου» που θα καταλήξει στη σύναψη «Εθνικής Συμφωνίας» για την αγορά εργασίας, τις συμβάσεις και την ΕΓΣΣΕ, συνολικά για το λεγόμενο «εργασιακό κόστος». Προμετωπίδα όλης αυτής της πολιτικής είναι η περίφημη ανταγωνιστικότητα που έχουν σημαία και η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ, αλλά και συνολικά η ΕΕ. Η κυβέρνηση απλά παίζει με τις λέξεις. Δεν ανακατευόμαστε, λέει, στις συλλογικές συμβάσεις, δεν είναι δικό μας θέμα η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας αλλά των κοινωνικών εταίρων. Εμάς - συνεχίζει - αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η ανταγωνιστικότητα..! Μόνο που η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας προϋποθέτει και τη μείωση των μισθών και την ανατροπή των κλαδικών συμβάσεων και την υπονόμευση της Εθνικής Σύμβασης.
Το ομολογούν και οι ίδιοι με το κείμενο που είχε γίνει αντικείμενο συζήτησης μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας στην προηγούμενη αξιολόγηση όπου έθεταν ως στόχο ότι: «Πρέπει να επιτευχθεί μια εθνική τριμερής συμφωνία για να αναθεωρήσει την εξέλιξη των μισθολογικών κατώτατων ορίων, επιτρέποντας την άμεση περικοπή και το πάγωμα του εθνικού κατώτερου μισθού», και σε άλλο σημείο ότι «...ο κατώτερος μισθός πρέπει να μειωθεί κάτω από το σημερινό επίπεδο και να παγώσει μέχρις ότου αρχίσει η ανάπτυξη».
Μήτρα των νέων μέτρων η ανταγωνιστικότητα
Αλλωστε, η κυβέρνηση το είχε προσυπογράψει με το «Σύμφωνο για το Ευρώ» τον περασμένο Μάρτη, με το οποίο μαζί με τους ομοτράπεζούς της στην ΕΕ, για λογαριασμό των ευρωπαϊκών μονοπωλίων αποφάσιζαν τη μείωση των μισθών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και δεσμεύονταν πως «η εξέλιξη των μισθών θα αξιολογείται βάσει της παραγωγικότητας και των αναγκών προσαρμογής της ανταγωνιστικότητας (...) Το κόστος εργασίας θα παρακολουθείται μέσω της σύγκρισης με τις εξελίξεις σε άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ και τους κυριότερους συγκρίσιμους εμπορικούς εταίρους»!
Ειδικά για τη χώρα μας, τον περασμένο Σεπτέμβρη με τη μελέτη που εκπόνησε η εταιρεία «McKinsey» για λογαριασμό του ΣΕΒ, της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης, το «νέο μοντέλο ανάπτυξης» που ευαγγελίζονται και το οποίο ο πρόεδρος του ΣΕΒ χαρακτήρισε ως το «εθνικό μετα-μνημόνιο»είναι αρκούντως κατατοπιστικό. Ιδού λοιπόν ποιο είναι το «νέο μοντέλο» που έχουν βάλει στα σκαριά: «...Οι εργοδότες - διαπιστώνει η μελέτη - εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν αντικίνητρα στις προσλήψεις, κυρίως λόγω του δύσκαμπτου νομικού πλαισίου, της επίδρασης των συλλογικών συμβάσεων στην αύξηση του κόστους εργασίας και στη συχνά στρεβλή λειτουργία του θεσμού της διαιτησίας...Εξαιτίας αυτών των στρεβλώσεων, η Ελλάδα έχει τη χαμηλότερη κινητικότητα στην αγορά εργασίας στην Ευρώπη και τη μεγαλύτερη μέση παραμονή σε μία δουλειά απ' όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Η κινητικότητα στην αγορά εργασίας είναι ένας κρίσιμος δείκτης που αντικατοπτρίζει την "υγεία" μιας οικονομίας». Γι' αυτό: «Η χώρα χρειάζεται επίσης μία νέα αντίληψη εργασίας»... «η μερική απασχόληση πρέπει να ενθαρρυνθεί ώστε να διευρυνθεί η βάση απασχόλησης και να γίνει πιο ευέλικτη η εργασία. Η κινητικότητα στην αγορά εργασίας είναι σημάδι υγιούς και ισχυρής οικονομίας...»
Δε χρειάζεται, λοιπόν, οι εργάτες να αναζητούν την αλήθεια στις διάφορες «κορόνες» των κυβερνώντων. Τα νέα μέτρα είναι μπροστά τους. Οι αξιώσεις του ΣΕΒ, δεδομένες. Δεδομένη και η πολιτική βούληση της κυβέρνησης. Ολα τα υπόλοιπα είναι ζήτημα μεθόδευσης. Και ο μόνος τρόπος για να τα αποτρέψουν, είναι η οργάνωση της πάλης τους. Σ' αυτό το σκοπό πρέπει να στρέψουν αποκλειστικά την προσοχή τους και κυρίως τη δράση τους και να συμπορευτούν στον αγώνα με τις ταξικές δυνάμεις στα συνδικάτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου