ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ 4ης ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Πάνω στην οικονομική και πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, στην κατάσταση και τα καθήκοντα του Κόμματος.

1. ... Η έκκληση της ΚΔ συζητήθηκε σε όλες τις Οργανώσεις του Κόμματος σε στιγμές επιτάχυνσης του ρυθμού της επαναστατικής ανόδου του κινήματος των μαζών, κάτω από συνθήκες όξυνσης της οικονομικής κρίσης και της ενίσχυσης της επίθεσης των εργοδοτών και του Κράτους ενάντια στην εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό της πόλης και του κάμπου. Οι απεργίες των τσαγκαράδων της Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πειραιά, Χαλκίδας, στις οποίες πήραν μέρος 5.000 εργάτες και οι οποίες σημείωσαν μερική νίκη, η απεργία 400 εργατών Κιλκίς, η απεργία των 300 ματσακονιστών και 300 ναυπηγοξυλουργών - λεβητοποιών Πειραιώς, η αυθόρμητη απεργία 1.500 εργατών σιδηροδρομικής γραμμής Καλαμπάκας - Βερροίας, οι απεργιακές ζυμώσεις στους τροχιοδρομικούς Αθηνών, αρτεργάτες, σιδηροδρομικούς και δημόσιους υπαλλήλους, οι κάθοδοι 200 ανέργων καπνεργατών περιφερείας Θεσσαλονίκης και 150 καπνεργατών Καρδίτσας και Αλμυρού στο Βόλο, η κινητοποίηση εκατοντάδων ανέργων στη Θεσσαλονίκη, Τρίκαλα, Λάρισα και Αθήνα και 300 ανέργων ναυτεργατών στον Πειραιά, οι εξεγέρσεις των φτωχών αγροτών (συλλαλητήριο 10.000 σταφιδοπαραγωγών στον Πύργο, 

1.500 φτωχών χωρικών στη Λάρισα κλπ.) και οι εξεγέρσεις των μικροαστών (απεργία φοιτητών της Θεσσαλονίκης, απεργιακές ζυμώσεις φοιτητών Αθηνών, συγκεντρώσεις των φτωχών επαγγελματιών στο Βόλο, Λάρισα κ.λπ.) αποτελούν το καινούργιο στοιχείο της ανόδου της μαζικής πάλης, αντίστασης και αντεπίθεσης του ελληνικού προλεταριάτου και των άλλων εκμεταλλευομένων στρωμάτων στη σημερινή φάση της κρίσης.

Βάση και εκδηλώσεις της οικονομικής κρίσης

2. Η αριστεροποίηση της εργατικής τάξης και των άλλων εκμεταλλευομένων μαζών συντελείται πάνω στη βάση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και της ανήκουστης επίθεσης που διεξάγεται εκ μέρους των επιχειρήσεων και του Κράτους εναντίον του επιπέδου της ζωής των εργαζομένων λαϊκών μαζών.

Η ελάττωση της βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής, το κλείσιμο μιας σειράς επιχειρήσεων, η τεράστια αύξηση της ανεργίας, ο περιορισμός της καλλιεργούμενης εκτάσεως γης συνεπεία της αζητησίας και της πτώσης της τιμής των γεωργικών προϊόντων, το σταμάτημα των παραγωγικών έργων, η αύξηση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου, η αύξηση του ελλείμματος στον κρατικό προϋπολογισμό, η πτώση της δραχμής στις ξένες αγορές, αποτελούν τα στοιχεία της όξυνσης της κρίσης σε όλους τους τομείς της Εθνικής Οικονομίας. Σύμφωνα με τις προβλέψεις της ΚΔ που βασίζονται πάνω σε μια μαρξιστική - λενινιστική ανάλυση, αποδείχτηκε στην πράξη όλη η σαθρότητα και η χρεοκοπία της μερικής σταθεροποίησης που εξυμνούσαν οι αστοί πολιτικοί και οι σοσιαλφασίστες και που κατόρθωσε να πραγματοποιήσει η ελληνική κεφαλαιοκρατία σε βάρος του εργαζόμενου λαού με την αύξηση των έμμεσων και άμεσων φόρων, τη σύναψη ληστρικών εξωτερικών δανείων και συμβάσεων.

Η βαθιά οικονομική κρίση που συνταράσσει την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας και που οφείλεται στις αντιθέσεις του ελληνικού καπιταλισμού, οξύνεται ολοένα και περισσότερο απ' την επίδραση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που αγκάλιασε τις ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες και που τραντάζει συθέμελα το οικοδόμημα του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Μόνο η Σοβιετική Ενωση αναπτύσσεται

Μόνο μια χώρα μένει έξω από την κρίση - η Σοβιετική Ενωση. Κάθε μέρα και περισσότερο γίνεται σαφέστερη η διαφορά ανάμεσα στο καπιταλιστικό σύστημα που πεθαίνει και το σοσιαλιστικό σύστημα που αναπτύσσεται και ευδοκιμεί. Στις καπιταλιστικές χώρες, μια πρωτάκουστη κρίση στην ιστορία, πτώση της παραγωγής που δε σταματάει, δεκάδες χιλιάδες άνεργοι, εξαθλίωση των εργαζομένων μαζών της πόλης και της υπαίθρου, κτηνώδης επίθεση του φασισμού. Στη Σοβιετική Ενωση, γιγάντια ανάπτυξη της βιομηχανίας, κολλεκτιβοποίηση και μηχανοποίηση της αγροτικής οικονομίας, εξύψωση του ζωικού και εκπολιτιστικού επιπέδου των μαζών της πόλης και της υπαίθρου, αδελφική συνεργασία και πνευματική ανάπτυξη των εθνοτήτων που καταπιέζονταν και εκμεταλλεύονταν κάτω από τον τσαρισμό. Αποτελείωση στον 4ο χρόνο του πεντάχρονου σχεδίου, αποτελείωση του χτισίματος των θεμελίων της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης. Για το παγκόσμιο προλεταριάτο και τους καταπιεζόμενους λαούς, η ΕΣΣΔ είναι ο φάρος που τους δείχνει το δρόμο, η ομάδα πρωτοπορίας της παγκόσμιας επανάστασης. Καθημερινά και περισσότερες μάζες στην πράξη πείθονται ότι μόνον ο παγκόσμιος Οχτώβρης, ο κόκκινος Οχτώβρης για κάθε χώρα θα δώσει ριζική και τελική διέξοδο στη δυστυχία τους.

Καπιταλιστική έξοδος από την κρίση

3. Στο φόρτωμα στις πλάτες των μαζών των εξόδων της κρίσης, στην άγρια φασιστική καταπίεση, στην εντατική προπαρασκευή καινούργιων πολέμων, πρώτ' απ' όλα κατά της Σοβιετικής Ρωσίας, να, με ποια μέσα προσπαθεί η κεφαλαιοκρατία και η κυβέρνησή της να βρει διέξοδο από την κρίση.

Αναπτύσσεται και οξύνεται η επίθεση ενάντια στο επίπεδο της ζωής των εργατών και των άλλων εργαζομένων στρωμάτων της πόλης. Η ελάττωση της τιμαριθμικής μονάδας στους σιδηροδρομικούς και τροχιοδρομικούς, των μισθών των ναυτεργατών κατά 40%, η αποφασισθείσα κατά 10% περικοπή των μισθών των σιδηροδρομικών και η απόλυση 1.500, η ελάττωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων που πραγματοποιείται από 1ης Ιανουαρίου, η ελάττωση των ημερομισθίων των καπνεργατών, τσαγκαράδων, εργατών οικοδόμων, ιδιωτικών υπαλλήλων κλπ., η αύξηση των κρατήσεων στα ταμεία των κοινωνικών ασφαλίσεων, η εντατικοποίηση της εργασίας και η αύξηση των εργασίμων ωρών που συνοδεύεται με μια μεγαλύτερη αύξηση του αριθμού των ανέργων και την ένταση της εκμετάλλευσης της προλεταριακής νεολαίας και των εργατριών, δίνουν το μέγεθος της φρενιασμένης καπιταλιστικής επίθεσης που διεξάγεται εναντίον του προλεταριάτου. Στην ύπαιθρο, η βαριά κρατική και κοινοτική φορολογία, η τοκογλυφία, οι πιέσεις για την είσπραξη των φόρων, οι εκποιήσεις των περιουσιών της αγροτικής φτωχολογιάς, η ελάττωση του ποσού των αποζημιώσεων που υποσχέθησαν στους παγετοπλήκτους σταφιδοπαραγωγούς, η πολιτική της Αγροτικής Τραπέζης και των διαφόρων οργανισμών (σταφιδικός, ελαίου, σίτου κ.λπ.) που τσακίζουν τους πιο φτωχούς αγρότες και καταστρέφουν τους μεσαίους, δημιουργούν μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται σε ολόκληρες περιφέρειες με την αρχή μιας μαζικής πείνας. Ταυτόχρονα, για να πνίξει το αναπτυσσόμενο επαναστατικό κίνημα, το επερχόμενο απεργιακό κύμα, τις αγροτικές εξεγέρσεις που επεχτείνονται, η κεφαλαιοκρατία, με επικεφαλής την κυβέρνηση Βενιζέλου, διεξάγει και εντείνει την πολιτική επίθεση ενάντια στις εργαζόμενες μάζες. Η κυβέρνηση Βενιζέλου, υποστηριζόμενη σε όλα τα σπουδαιότερα μέτρα της, απ' όλα τα αστικά κόμματα, συμπεριλαμβανομένων και των κομμάτων που εμφανίζονται σαν «αντιπολίτευση», χρησιμοποιεί ολοένα και με μεγαλύτερη αγριότητα και συνέπεια φασιστικές μέθοδες καταπίεσης. Η ψήφιση και η εφαρμογή μιας σειράς φασιστικών νόμων (ιδιώνυμο, διάλυση Δημοσιοϋπαλληλικών οργανώσεων, επιστράτευση αρτεργατών, νόμος κατά του Τύπου, Επιτροπές Ασφαλείας), η ένταση των φασιστικών μέτρων κατά των εργατών μεταφοράς με τους φασιστικούς κανονισμούς και των δημοσίων υπαλλήλων με τον καταστατικό χάρτη, η κρατικοποίηση των σοσιαλφασιστικών συνδικάτων (νόμος εργατικής «στέγης»), η εξοντωτική πάλη κατά των επαναστατικών συνδικάτων και του Κομμουνιστικού Κόμματος, καθώς και η δημιουργία και ανάπτυξη φασιστικών οργανώσεων, αυτές είναι οι εκδηλώσεις της φασιστικοποίησης του κρατικού μηχανισμού και των μεθόδων κυριαρχίας. Από τα σπλάχνα της ελληνικής δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού ξεπηδάει και ανδρώνεται η φασιστική δικτατορία. Η φασιστικοποίηση που γίνεται από την κυβέρνηση, συμπληρώνεται με τη δραστηριότητα που αναπτύσσουν οι διάφορες ομάδες, οργανώσεις και συμμορίες ανοιχτά φασιστικές, οι οποίες προσπαθούν με την τρομοκρατία και το μέσο της εξαγοράς να δημιουργήσουν μια πλατύτερη βάση για την αντεπανάσταση, να υποσκάψουν από μέσα το επαναστατικό μέτωπο που δυναμώνει. Παρ' όλο που μερικές απ' αυτές τις ομάδες εμφανίζονται σαν «αντιπολίτευση», ωστόσο βρίσκονται κάτω από την προστασία της κυβέρνησης, όπως ομολόγησε κυνικά ο Βενιζέλος κατά τις συζητήσεις πάνω στα πογκρόμ των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.

Ο κίνδυνος του πολέμου

Την οικονομική και πολιτική επίθεση που διεξάγει η κεφαλαιοκρατία ενάντια στις εργαζόμενες μάζες, και τη φασιστικοποίηση των μεθόδων της, τη συνοδεύει και η ένταση των πολεμικών της προπαρασκευών. Η διάθεση τεραστίων κονδυλίων ενός καταστροφικά ελλειμματικού προϋπολογισμού, η αναδιοργάνωση του στρατού, του στόλου, της αεροπορίας, η ναυπήγηση καινούργιων αντιτορπιλικών και υποβρυχίων, η μιλιταριστικοποίηση της εργαζόμενης νεολαίας μέσω των αθλητικών, προσκοπικών και άλλων οργανώσεων, η κατασκευή ολόκληρης σειράς σιδηροδρομικών και αμαξιτών οδών που έχουν πρωτ' απ' όλα στρατηγική σημασία, η μελετούμενη κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής που να ενώνει τη Θεσσαλονίκη με Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία, η στρατιωτικοποίηση των εργατών μεταφοράς, δείχνουν το μέγεθος των πολεμικών προπαρασκευών της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας. Τα σύμφωνα φιλίας, για τα οποία γίνεται τόσος θόρυβος, η κωμωδία των διασκέψεων του «αφοπλισμού», όλες αυτές οι «ειρηνιστικές» γιορτές της κεφαλαιοκρατίας και των σοσιαλφασιστών είναι το παραπέτασμα, πίσω από το οποίο προετοιμάζονται πυρετώδικα τα νέα μακελιά. Η ουσιαστική ενίσχυση της Ιαπωνίας από μέρους της Κοινωνίας των Εθνών για την ένοπλη επιδρομή στη Μαντζουρία και οι απόπειρες να προκαλέσει έναν πόλεμο ενάντια στην ΕΣΣΔ, ξεσκεπάζουν ολοφάνερα την «Κοινωνία των Εθνών» σαν όργανο του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Οι κίνδυνοι πολέμου αυξάνουν εξαιτίας της όξυνσης της κρίσης και της έντασης των αντιθέσεων ανάμεσα στα διάφορα καπιταλιστικά κράτη και στρέφονται πρώτα απ' όλα εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης. Στην κατάχτηση της απέραντης ρωσικής αγοράς και την ανατροπή της προλεταριακής διχτατορίας, που αποτελεί το παράδειγμα για τους καταπιεζόμενους λαούς όλου του κόσμου, οι καπιταλιστές ζητούν να βρουν μια διέξοδο από την θανατερή κρίση που τους δέρνει. Οι στρατιωτικές συμμαχίες των χωρών που συνορεύουν με τη Σοβιετική Ενωση (διορισμός του Πιλσούδσκι ως γενικού αρχιστράτηγου των στρατών Πολωνίας και Ρουμανίας σε περίπτωση πολέμου) κάτω από την καθοδήγηση της Γαλλίας, οι ξετσίπωτες προκλήσεις με την ιμπεριαλιστική επιδρομή στη Μαντζουρία, πιστοποιούν ότι ο κίνδυνος της επέμβασης γίνεται καθημερινά και πιο απειλητικός. Στην επέμβαση αυτή, η Ελλάδα, λόγω της γεωγραφικής της θέσης και των δικών της ιμπεριαλιστικών τάσεων, θα ζητήσει η ίδια να πάρει μέρος κατά τον πιο δραστήριο τρόπο. Η χρησιμοποίηση για την επέμβαση του πολεμικού και εμπορικού της στόλου για την επίθεση στη Μαύρη Θάλασσα, η χρησιμοποίηση των λιμανιών της και των σιδηροδρόμων της για τις διά ξηράς συγκοινωνίες το Πολωνορουμανικό μέτωπο, η άμεση συμμαχία των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας στην επέμβαση, όπως έγινε το 1919 - 1920, να τα ανταλλάγματα τα οποία ο ελληνικός ιμπεριαλισμός θα ζητήσει για τη συμμετοχή του στο μοίρασμα της λείας.

Η πρόταση του Βενιζέλου για τη λύση του Κυπριακού «ζητήματος» με το «μοίρασμα» της Κύπρου, με τη συνεργασία της ελληνικής πολιτικής εξουσίας στη νήσο και τη διατήρηση των πολεμικών βάσεων του βρετανικού ιμπεριαλισμού, πιστοποιούν την προθυμία του ελληνικού ιμπεριαλισμού για την ενεργό συμμετοχή του στις καινούργιες πολεμικές περιπέτειες, κυρίως κατά της Σοβιετικής Ενωσης.

Η επαναστατική διέξοδος απ' την κρίση

4. Στις προσπάθειες της κεφαλαιοκρατίας να εφαρμόσει μια καπιταλιστική διέξοδο από την κρίση, δηλαδή στις προσπάθειές της να διατηρήσει την κυριαρχία της πάνω στις εργαζόμενες μάζες με την ενίσχυση της εκμετάλλευσής τους, με το δυνάμωμα του φασισμού και την προπαρασκευή πολεμικών περιπετειών, το ΚΚ αντιτάσσει την οργάνωση της πάλης για την επαναστατική διέξοδο απ' την κρίση, για την ανατροπή της κυριαρχίας της κεφαλαιοκρατίας, για μια εργατοαγροτική κυβέρνηση, για το σοσιαλισμό.

Ο δρόμος προς την επαναστατική διέξοδο απ' την κρίση οδηγεί μέσα από τους μερικούς αγώνες για τα άμεσα συμφέροντα των μαζών, με την οργανωμένη αντίσταση των μαζών ενάντια σε κάθε απόπειρα που στρέφεται ενάντια στα συμφέροντά τους και με το πέρασμα στην αντεπίθεση. Παρ' όλη όμως την τρομαχτική αγανάχτηση των μαζών στις πόλεις και τον κάμπο, παρ' όλη τη θέληση τους για πάλη, που εκδηλώνεται με τα απεργιακά κινήματα και τις εξεγέρσεις των χωρικών, η κεφαλαιοκρατία κατόρθωνε συχνά ως τα τώρα να επιβάλει ήττες στους αγωνιζομένους εργάτες και αγρότες, όχι μόνο με την ανοιχτή βία, αλλά εξίσου με επιτήδειες μανούβρες κυρίως με τους πράκτορές της σοσιαλφασίστες, λικβινταριστές και αρχειοφασίστες στις πόλεις και τους αγροτοφασίστες στην ύπαιθρο. (...)

(...) το Κόμμα και οι μαζικές οργανώσεις που κατευθύνει, πρέπει να ρίξουν όλες τους τις δυνάμεις για την οργάνωση των οικονομικών αγώνων των εργατών, ενάντια στην ελάττωση και για την αύξηση του μεροκάματου, ενάντια στην αύξηση των ωρών δουλειάς και για το 7ωρο, για επιδόματα στους ανέργους σε βάρος των εργοδοτών και του κράτους, ενάντια στη φασιστική καταπίεση και την προπαρασκευή νέων πολέμων, για την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ. Το Κομμουνιστικό Κόμμα συγκεντρώνοντας κάτω από τη σημαία της πάλης του την εργατική τάξη και οδηγώντας την στην αντεπίθεση κατά της κεφαλαιοκρατίας και του κράτους, πρέπει να καταπολεμήσει αμείλικτα κάθε απόπειρα περιορισμού της πάλης σε στενά επαγγελματικούς και οικονομικούς σκοπούς και μέσα, καθώς και κάθε απόπειρα «πολιτικοποίησης» των οικονομικών αγώνων κατά ένα μηχανικό τρόπο, χωρίς την συγκεκριμένη εξέταση της κατάστασης και τις προκλήσεις για μαζική πολιτική απεργία.

Μόνο ξεκινώντας από τα συμφέροντα και τις ζωτικές ανάγκες των εργατών, των φτωχών αγροτών και των καταστραμμένων μεσαίων αγροτών, ανάγκες που τους συγκινούν, προπαρασκευάζοντας, οργανώνοντας και καθοδηγώντας τους αγώνες τους, εξασφαλίζοντας στους αγώνες αυτούς, χάρις στην οργάνωση της πάλης και τη σταθερή ηγεσία, το μάξιμουμ της επιτυχίας, ξεσκεπάζοντας κατά την πορεία της πάλης τις μανούβρες και τις προδοσίες των πρακτόρων της κεφαλαιοκρατίας το Κομμουνιστικό Κόμμα πρέπει να δώσει στους μερικούς οικονομικούς αγώνες πολιτικό περιεχόμενο, να δείξει στους αγωνιζόμενους εργάτες τον κύριο εχθρό τους που βρίσκεται πίσω από τους μεμονωμένους εργοδότες, δηλαδή την καπιταλιστική τάξη και το κράτος της, να καλέσει άλλα προλεταριακά αποσπάσματα να υποστηρίξουν ενεργά τους μεμονωμένους αγώνες, να επεχτείνει τους αγώνες αυτούς και να τους ανεβάσει σε ανώτερες μορφές πάλης. Μόνο υπό τον όρο ότι το Κόμμα θα εκπληρώσει το βασικό αυτό καθήκον, θα είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά το όπλο της μαζικής πολιτικής απεργίας από το προλεταριάτο σαν αποτέλεσμα της επέχτασης και της συνένωσης σε ένα χείμαρρο των μερικών αγώνων. Μόνο η σωστή καθοδήγηση των μερικών αγώνων θα εξασφαλίσει γερούς και στενούς δεσμούς (δεσμούς αίματος) ανάμεσα στο Κόμμα και τις εργατικές μάζες, θα καταστήσει το Κόμμα ικανό, σε στιγμές μιας οξείας και ώριμης σύγκρουσης όχι μόνο να καλέσει σε μαζική πολιτική απεργία, αλλά και να εξασφαλίσει σ' αυτήν μια σταθερή επαναστατική ηγεσία.

Οι σύμμαχοι του προλεταριάτου

Στις σημερινές συνθήκες, οξυνόμενης οικονομικής κρίσης, της ενισχυμένης καπιταλιστικής επίθεσης, του εντεινόμενου φασισμού και του κινδύνου του προσεγγίζοντος πολέμου, μπροστά σε μια ολοένα και μεγαλύτερη άνοδο του κινήματος και της θέλησης για πάλη των εργατών και αγροτών, η Ελλάδα θα βαδίσει σε αποφασιστικούς ταξικούς αγώνες. Αυτό θέτει μπροστά στο Κόμμα με ιδιαίτερη οξύτητα, παράλληλα με τη δουλειά μέσα στις προλεταριακές μάζες των πόλεων, το καθήκον να πραγματοποιήσει στην πράξη τη συμμαχία του προλεταριάτου με τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα, προ παντός με τη φτωχή αγροτιά και τους καταστραμμένους μεσαίους αγρότες. (...)

Διά μέσου των μερικών αγώνων για τις άμεσες απαιτήσεις των εργατών των πόλεων και της υπαίθρου, διά μέσου της αντίστασης και της αντεπίθεσης, διά μέσου της συνένωσης και της συγχώνευσης των μεμονωμένων αγώνων και μαχών ενάντια σ' ολόκληρη την κεφαλαιοκρατία και το κράτος της, διά μέσου ανωτέρων μορφών πάλης, συμπεριλαμβανομένης της μαζικής πολιτικής απεργίας, στην πάλη του προλεταριάτου και των εργαζόμενων αγροτών για την ανατροπή της εξουσίας της κεφαλαιοκρατίας, για μια κυβέρνηση εργατοαγροτική, για το σοσιαλισμό. Να ο δρόμος που οδηγεί στην επαναστατική διέξοδο από την κρίση.

Κατάχτηση των εργοστασίων

5. (...) Το σπουδαιότερο καθήκον στον τομέα αυτό είναι το αποφασιστικό πέρασμα στη δημιουργία πυρήνων επιχειρήσεων, σαν βασική οργάνωση της βάσης του Κόμματος. Αυτό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με μια απλή ανασυγκρότηση των μελών των υπαρχόντων σήμερα πυρήνων, για το λόγο που η σημερινή σύνθεση των πυρήνων είναι το αποτέλεσμα ενός προτσές βασισμένου στο αυτόματο και γιατί η στρατολογία των μελών στο Κόμμα δεν προσανατολίζονταν προς τη διείσδυση στις σπουδαιότερες επιχειρήσεις, χρησιμοποιώντας για το σκοπό αυτό όλες τις δυνατότητες και τις επαφές που υπήρχαν. Η καθοδήγηση κάθε τοπικής οργάνωσης και όλα τα μέλη του Κόμματος της περιφέρειας πρέπει να θέσουν σαν το πιο βασικό και επείγον καθήκον τους το μπάσιμο στις επιχειρήσεις και τη δημιουργία οργανωτικών βάσεων υπό την μορφή πυρήνων επιχειρήσεων. Η πραγματοποίηση των καθηκόντων αυτών, η μελέτη όλων των δυσκολιών και εμποδίων, η ενθάρρυνση και υποστήριξη κάθε πρωτοβουλίας κάθε συντρόφου, πρέπει να αποτελέσουν τη συνεχή φροντίδα ολόκληρου του Κόμματος.(...)

Σε όλες τις μαζικές οργανώσεις πρέπει να οργανωθούν κομμουνιστικές φράξιες που να έχουν για καθήκον να διοχετεύσουν στις οργανώσεις αυτές τα συνθήματα και την πολιτική του Κόμματος. (...)

7. Το πρόβλημα της ανύψωσης του θεωρητικού επιπέδου του Κόμματος, της συστηματικής μόρφωσης και διαπαιδαγώγησης του αχτίφ του Κόμματος, της μάζας των μελών του και των νεοστρατολογουμένων μελών του με τις βασικές αρχές του μαρξισμού - λενινισμού, η διαπαιδαγώγηση του Κόμματος στην τέχνη να συνδυάζει τη θεωρία με την πράξη αποτελούν μια από τις πιο ζωτικές ανάγκες του Κόμματος. (...)

Η έκδοση των σπουδαιοτέρων έργων των Μαρξ και Ενγκελς, των Λένιν και Στάλιν, των βασικών ντοκουμέντων της ΚΔ και του ΚΚ της ΕΣΣΔ, προ παντός του προγράμματος της ΚΔ, η έκδοση του θεωρητικού οργάνου του Κόμματος (που να γράφεται υπό μορφή προσιτή στο φαρδύ στρώμα των στελεχών και που να ασχολείται ειδικά και να εμβαθύνει στα ελληνικά προβλήματα), η μελέτη των διδαγμάτων της Ιστορίας του ΚΚ, η άμεση χρησιμοποίηση των υπαρχόντων βιβλίων και μπροσουρών (δημιουργία ενός δικτύου μεγάλων και μικρών βιβλιοθηκών δίπλα σ' όλες τις Οργανώσεις του Κόμματος), η οργάνωση σχολών του Κόμματος μικράς διαρκείας και τo σύστημα της μελέτης από τους ίδιους τους πυρήνες - να τα σπουδαιότερα καθήκοντα του γραφείου του Αγκίτ - προπ, πλάι στο ΠΓ και των ανάλογων γραφείων στις περιφερειακές Οργανώσεις. Μόνο μια επίμονη λενινιστική προπαγανδιστική δουλειά μπορεί να αποτελέσει μια γερή βάση για την πάλη στα δύο μέτωπα ενάντια στις διάφορες αποχρώσεις του οπορτουνισμού, τόσο ενάντια στον οπορτουνισμό της δεξιάς όσο και ενάντια στον αυτοκαλούμενο «της αριστεράς» που αντανακλούν την επίδραση εχθρικών ιδεολογιών άλλων τάξεων πάνω στο Κόμμα.

Το Κόμμα πρέπει να εξοπλιστεί για την ιδεολογική πάλη ενάντια στις αντεπαναστατικές θεωρίες των εχθρικών οργανώσεων που μέσα στην εργατική τάξη και την εργαζόμενη αγροτιά εκπληρούν το ρόλο άμεσων πραχτόρων της κεφαλαιοκρατίας, των δεξιών και «αριστερών» σοσιαλφασιστών και των βοηθών τους αρχειομαρξιστών - λικβινταριστών - φραξιονιστών (τροτσκιστών) και αγροτοφασιστών. Η πάλη πρέπει να διεξάγεται όχι μόνο ενάντια στις θεωρίες ανοιχτής προδοσίας των σοσιαλ - αγροτοφασιστών που υποστηρίζουν τη συνεργασία των τάξεων και τις προσπάθειες της καπιταλιστικής διεξόδου από την κρίση, αλλά επίσης και ενάντια στην τροτσκιστική θεωρία, κατά την οποία η Ελλάς είναι αποικία, ενάντια στη θεωρία για την «οργανική» ανάπτυξη του μεταπολεμικού ελληνικού καπιταλισμού, ενάντια στη θεωρία ότι η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι αποτέλεσμα των αντιθέσεων του ελληνικού καπιταλισμού, αλλά μόνο η αντανάκλαση της διεθνούς κρίσης, ενάντια στην άρνηση ιμπεριαλιστικών τάσεων του ελληνικού καπιταλισμού, ενάντια στην άρνηση της φασιστικοποίησης των μεθόδων κυριαρχίας που πραγματοποιεί η κυβέρνηση Βενιζέλου και τη διακήρυξη ότι ο μόνος φορέας του φασιστικού κινδύνου είναι οι διάφορες φασιστικές «αντιπολιτευτικές» ομάδες, ενάντια στις θεωρίες με «αριστερή» μάσκα, σύμφωνα με τις οποίες έχουμε ήδη στην Ελλάδα «πολιτική κρίση» και συνεπώς δεν μπαίνουν στην ημερησία διάταξη οι οικονομικοί αγώνες. Πρέπει επίσης να καταπολεμηθούν με την ίδια επιμονή οι θεωρίες των αγροτοφασιστών που αρνούνται τους ταξικούς ανταγωνισμούς στην ύπαιθρο και διακηρύττουν ότι οι αγρότες αποτελούν μια ενιαία τάξη και ότι πάνω σ' αυτή τη βάση πρέπει να εγκαθιδρυθεί μια «λαϊκή αγροτική δημοκρατία», ενάντια στις θεωρίες που αντανακλούν τα κοινά συμφέροντα των πλουσίων χωρικών και ολόκληρης της κεφαλαιοκρατίας στο σύνολό της. (...)

8. (...) Τα ενωτικά συνδικάτα για να εκπληρώσουν τα βασικά τους καθήκοντα στις σημερινές στιγμές, (...) επιβάλλεται να αναδιοργανωθούν (...) με βάση τις επιχειρήσεις, η μεταφορά του κέντρου του βάρους όλης της συνδικαλιστικής δουλειάς στις επιχειρήσεις. Η οργάνωση δραστήριων ομάδων στις επιχειρήσεις, η στρατολογία εκ μέρους τους νέων μελών, η εφαρμογή της συνδικαλιστικής δημοκρατίας, η εκλογή εξωκομματικών εργατών που διακρίνονται στους καθημερινούς αγώνες στα καθοδηγητικά πόστα, εργατών που να εγγυώνται ταυτόχρονα μια γερή ταξική καθοδήγηση, η οργάνωση φράξιων μέσα σε όλα τα συνδικάτα και όργανά τους από πάνω ως κάτω, η δημιουργία γερής οικονομικής βάσης μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα με την τακτική πληρωμή και έλεγχο των συνδρομών, να τα πιο άμεσα οργανωτικά καθήκοντα της ΕΓΣ ¹.

(...) Η κατάχτηση των εργατών που βρίσκονται κάτω από την επιρροή των πρακτόρων του ταξικού εχθρού, το τράβηγμά τους στο δρόμο της επαναστατικής πάλης, η διάλυση της οργανωμένης βάσης της κεφαλαιοκρατίας μέσα στις μάζες, αποτελούν προϋπόθεση για την οργάνωση ενιαίου μετώπου πάλης.

Διεξάγοντας την πιο αμείλικτη πάλη ενάντια στους σοσιαλφασίστες ηγέτες, ξεσκεπάζοντας την άμεση συνεργασία των σοσιαλφασιστών ηγετών με την κεφαλαιοκρατία, το σαμποτάρισμα των οικονομικών αγώνων εκ μέρους των τροτσκιστών μπροστά στη λυσσασμένη επίθεση του κεφαλαίου, ξεσκεπάζοντας τις συστηματικές προδοτικές πράξεις τους μέσα στην καθημερινή πάλη των εργατών, το Κόμμα και τα επαναστατικά συνδικάτα πρέπει να κινητοποιήσουν τους εργάτες που ανήκουν στα ενωτικά συνδικάτα όσο και τους ανοργάνωτους και τα μέλη των αντιδραστικών συνδικάτων για την οργάνωση του ενιαίου μετώπου με την εκλογή οργάνων ενιαίου μετώπου (απεργιακές επιτροπές, επιτροπές πάλης) μέσα από πλατιές εργατικές συγκεντρώσεις, κυρίως μέσα στις επιχειρήσεις. Παλεύοντας για το ενιαίο μέτωπο εκ των κάτω, για το ενιαίο μέτωπο με τις μάζες, πρέπει να απορρίψουμε αποφασιστικά την υποκατάσταση της ιδέας αυτής του ενιαίου μετώπου με τη συνεννόηση με τους αντεπαναστάτες ηγέτες ή με την πρόσκληση των ηγετών να αναλάβουν οι ίδιοι την οργάνωση και καθοδήγηση της πάλης.

Η συνεπής εφαρμογή στην πράξη της τακτικής του ενιαίου μετώπου πάλης αποτελεί την αφετηρία της πάλης για τη συνδικαλιστική ενότητα. (...)

Ακριβώς η αδυναμία της συνδικαλιστικής μας δουλειάς και η ακαθόριστη στάση μας στο ζήτημα του ενιαίου μετώπου επέτρεψαν στους σοσιαλφασίστες και τους τροτσκιστές να αντιτάξουν στο ενιαίο μέτωπο εκ των κάτω, που οδηγεί στη συνδικαλιστική ενότητα με βάση την ταξική πάλη, το σύνθημα της «ενοποίησης των συνδικάτων όλων των τάσεων», που σημαίνει στην πράξη την ενότητα πάνω στην πλατφόρμα του ρεφορμισμού, την ενότητα όχι για την πάλη ενάντια στην κεφαλαιοκρατία, αλλά για τη συνθηκολόγηση μπροστά σ' αυτήν. (...)

Το κέντρο του βάρους της πάλης για τη συνδικαλιστική ενότητα, ενάντια στο διασκορπισμό των δυνάμεων του προλεταριάτου, πρέπει να τεθεί στην πάλη για το ενιαίο μέτωπο, για πραγματικά μαχητικά όργανα ενιαίου μετώπου που εκλέγονται από τις ίδιες τις μάζες, με τη συμμετοχή και καθοδήγηση στην πάλη αυτή της ΕΓΣ και του ΚΚ. Μόνο κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις θα σταθεί ικανό το Κόμμα να πραγματοποιήσει τον κεντρικό στρατηγικό του σκοπό της κατάχτησης της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης.

Πρέπει να δυναμώσουν και να διεξάγεται καθημερινά και όχι περιοδικά η οργάνωση και καθοδήγηση της πάλης των ανέργων, που ο αριθμός τους αυξάνει και θα εξακολουθήσει να αυξάνει με την όξυνση της κρίσης. Η δημοκοπία που εφαρμόζει η κεφαλαιοκρατία και η κυβέρνησή της απέναντι στους ανέργους, ενώ ταυτόχρονα τους καταδικάζει στην πείνα και πνίγει άγρια την πάλη τους, καθώς και οι λυσσασμένες προσπάθειες των σοσιαλφασιστών, αρχειομαρξιστών και φασιστών να στρέψουν το κίνημα των ανέργων ενάντια στους εργαζόμενους, δείχνουν τη σημασία του τομέα αυτού της προλεταριακής πάλης. Η οργάνωση της πάλης των ανέργων πρέπει να βασίζεται πάνω στην τακτική του ενιαίου μετώπου από τα κάτω, στην εκλογή επιτροπών ανέργων μέσα από μαζικές συγκεντρώσεις, σε μια γερή επαναστατική ηγεσία που να εξασφαλίζεται με την εκλογή στις επιτροπές αυτές κομμουνιστών και οπαδών της ΕΓΣ με βάση την πλατφόρμα των διεκδικήσεων των ανέργων, με τον πιο στενό συνδυασμό της πάλης τους με την πάλη των εργαζομένων. (...)

9. Παρ' όλο που τα μισά μέλη του Κόμματος ζούνε στην ύπαιθρο, παρ' όλο που το Κόμμα έχει μεγάλη επιρροή στις φαρδιές προλεταριακές και φτωχές αγροτικές μάζες της χώρας και η αγροτική κρίση έχει βαριές συνέπειες πάνω στους φτωχούς και μεσαίους αγρότες, είναι ακόμα πιο μεγάλη από τις πόλεις η καθυστέρηση του Κόμματός μας στην ύπαιθρο σε σχέση με το αγροτικό κίνημα. Το Κόμμα για να μπει επικεφαλής της πάλης αυτής και να πραγματοποιήσει, υπό την ηγεμονία του προλεταριάτου, τη συμμαχία με την επαναστατική αγροτιά, είναι ανάγκη: α) Να πάει στους φτωχούς και καταστραμμένους μεσαίους αγρότες με συγκεκριμένα συνθήματα όσον αφορά τους φόρους, τα χρέη, το ζήτημα της γης και την πολιτική μας, συνθήματα που να τα καταλαβαίνουν οι μάζες και να τις κινητοποιούν στην πάλη. β) Να δείξει στους αγρότες συγκεκριμένες μορφές πάλης και να μην κάνει εκκλήσεις για την πάλη γενικά. γ) Να οργανώσει συνδικάτα εργατών γης, που πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για τη δουλειά μας στην ύπαιθρο. δ) Να οργανώσει, κυρίως σε στιγμές ανόδου του κινήματος, επιτροπές πάλης για την προπαρασκευή και καθοδήγηση της πάλης, μετατρέποντας κατόπιν τις επιτροπές αυτές σε μόνιμα όργανα ενιαίου μετώπου πάλης από τα κάτω. ε) Να εκδώσει αγροτική εφημερίδα. στ) Να επιστρατεύσει γι' αυτή τη δουλειά, ειδικά για την οργανωτική δουλειά των συνδικάτων εργατών γης και των επιτροπών πάλης, τους πυρήνες μας στην ύπαιθρο, στρατολογώντας εργάτες γης και φτωχούς χωριάτες και μετατρέποντας τους πυρήνες σε καθοδηγητικούς οργανισμούς όλης της δουλειάς στην περιφέρεια των χωριών τους (η πείρα της οργάνωσης Λαμίας όπου η πρωτοβουλία και ορισμένες προσπάθειες απέδωσαν μεγάλα αποτελέσματα, δείχνει πόσο ευνοϊκές είναι σήμερα οι αντικειμενικές συνθήκες). ζ) Να δυναμώσει τη ζωντανή σύνδεση των περιφερειακών επιτροπών με τις οργανώσεις της υπαίθρου και να εξασφαλίσει μια πραγματική καθοδήγηση της δουλειάς της.

Ολη η δουλειά στην ύπαιθρο πρέπει να τείνει στην πραγματοποίηση στην πράξη της συμμαχίας του προλεταριάτου των πόλεων με την αγωνιζόμενη αγροτιά, να δείξει στους αγρότες ότι μόνο με τη συμμαχία τους με τους εργάτες μπορούν να αποκρούσουν την επίθεση της κεφαλαιοκρατίας, των πλούσιων χωρικών, των τραπεζών και του κράτους, που τους εκμεταλλεύονται, και ότι μόνο στη Σοβιετική Ελλάδα θα βρουν τη σωτηρία τους από την πείνα και την καταστροφή και να δείξει στους εργάτες ότι η δραστήρια συμμαχία με την αγροτιά αποτελεί προϋπόθεση για τη νίκη τους. Ενα από τα πιο αποτελεσματικά όπλα της δουλειάς μας στην ύπαιθρο είναι και το επίμονο ξεσκέπασμα των πολεμικών προπαρασκευών, που στρέφονται κυρίως κατά της ΕΣΣΔ, η όσο το δυνατό πιο πλατιά εκλαΐκευση των κατακτήσεων της σοβιετικής οικονομίας, ειδικά στον τομέα της κολεχτιβοποίησης και της εκβιομηχανοποίησης της αγροτικής οικονομίας.

Το μέτωπο της δουλειάς μας στην ύπαιθρο πρέπει να στρέφεται ενάντια στις δημοκοπικές μανούβρες της κυβέρνησης, που κάτω από τη μάσκα της αγροτοφιλίας εφαρμόζει τα πιο καταστρεφτικά μέτρα ενάντια στους φτωχούς και μεσαίους αγρότες και ειδικά πρέπει να στρέφεται ενάντια στους αγροτοφασίστες που εκπροσωπούν στην ύπαιθρο τα κοινά συμφέροντα των πλουσίων αγροτών, του τραπεζιτικού και χρηματιστικού κεφαλαίου και αποτελούν το κύριο στήριγμα της κεφαλαιοκρατίας στην ύπαιθρο. (...)

Η προπαγάνδα μας για το ξεσκέπασμα των αγροτοφασιστών, για το ξεσκέπασμα των διαφόρων παρακλαδιών του αγροτοφασιστικού κόμματος - που αντανακλά τα ειδικά συμφέροντα της μιας ή της άλλης μερίδας της κεφαλαιοκρατίας της υπαίθρου, ή της μιας ή της άλλης περιφερείας - που είναι προσκολλημένα στο ένα ή το άλλο αστικό κόμμα, στη μια ή την άλλη στρατιωτικοφασιστική ομάδα, πρέπει να συνδέεται κατά τον πιο στενό τρόπο με τη δραστήρια δουλειά του Κόμματος και των μαζικών οργανώσεων που κατευθύνει, για την προπαρασκευή, οργάνωση και καθοδήγηση της πάλης των φτωχών αγροτών και των εργατών γης.

11. (...) Η στροφή στη στάση και δράση του Κόμματος, σύμφωνα με το πνεύμα της έκκλησης της ΚΔ επιβάλλει στο Κόμμα το καθήκον να βοηθήσει την ΟΚΝΕ για τη μετατροπή της σε μαζική οργάνωση της εργατικής και εργαζόμενης νεολαίας, για την εισχώρησή της στα εργοστάσια.

Σε όλα τα επίπεδα της δουλειάς της και ειδικά στο συνδικαλιστικό τομέα και στον τομέα της λενινιστικής επαναστατικής μόρφωσης, η ΟΚΝΕ έχει το δικαίωμα να υπολογίζει στη συνεχή και δραστήρια συνδρομή του Κόμματος. Οι σχέσεις μεταξύ Κόμματος και Νεολαίας δεν πρέπει να περιορισθούν, όπως συνέβη μέχρι σήμερα, σε μια απλή αλληλοαντιπροσώπευση στις επιτροπές, αλλά πρέπει να είναι συνεχής ενίσχυση και καθοδήγηση της ΟΚΝΕ στην καθημερινή της δουλειά.

12. Η παραμέληση της δουλειάς στις γυναίκες και της στρατολογίας των γυναικών για το Κόμμα πρέπει να θεωρηθεί σαν μια τυπική εκδήλωση του οπορτουνισμού. Το γεγονός ότι σε μια σειρά βασικών κλάδων παραγωγής απασχολούνται αποκλειστικά σχεδόν εργάτριες και ότι οι συνθήκες της δουλειάς τους είναι κατά πολύ χειρότερες από κάθε άλλο κομμάτι της εργατικής τάξης, δημιουργεί το καθήκον για το Κόμμα και τα επαναστατικά συνδικάτα να εξαλείψουν την οπορτουνιστική αυτή υποτίμηση της δουλειάς τους στις εργάτριες και να στρέψουν την προσοχή τους και τις δυνάμεις τους στην κατάχτηση και οργάνωση των εργατριών.

13. Με την όξυνση των πολεμικών προπαρασκευών και τους επικείμενους μεγάλους ταξικούς αγώνες η αντιμιλιταριστική δουλειά γίνεται ένα από τα κεντρικά καθήκοντα του Κόμματος.(...)

14. Το προλεταριάτο της Ελλάδας, οι φαρδιές μάζες των εργαζομένων της υπαίθρου, οι εργάτες γης, οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες, τα εκμεταλλευόμενα στρώματα του χωριού αντιτάσσουν μια ηρωική αντίσταση στην επίθεση της κεφαλαιοκρατίας και τα φασιστικά μέτρα του κράτους της, που προσπαθεί με το ρίξιμο των βαρών της κρίσης πάνω στις εργαζόμενες μάζες και τις πολεμικές περιπέτειες που προπαρασκευάζει να βρει μια καπιταλιστική έξοδο από την κρίση. Η συμπάθεια των φαρδιών μαζών στον κομμουνισμό, στα συνθήματά του και το Κόμμα του, οι μεγάλες συμπάθειες για τη χώρα που χτίζει το σοσιαλισμό και την προλεταριακή διχτατορία, παρ' όλες τις λυσσασμένες αντισοβιετικές καμπάνιες από μέρους της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας, δημιουργούν ευνοϊκό έδαφος για τη δουλειά του Κόμματός μας. Από το Κόμμα μας εξαρτάται να παγιώσει οργανωτικά την επιρροή του, να την επεχτείνει και να την ενισχύσει, να αποσπάσει τις μάζες από την επιρροή των πρακτόρων της κεφαλαιοκρατίας, να τεθεί επικεφαλής της πάλης των μαζών και να τις καθοδηγήσει μέσα από τους μερικούς αγώνες για τις άμεσες απαιτήσεις τους προς την επαναστατική διέξοδο από την κρίση. Παρ' όλες τις ελλείψεις και τις αδυναμίες του το Κομμουνιστικό Κόμμα μας συγκεντρώνει μέσα στις γραμμές του τα πρωτοποριακά επαναστατικά προλεταριακά στοιχεία της πόλης και της υπαίθρου, που είναι εξολοκλήρου αφοσιωμένα στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στο Κομμουνιστικό Κόμμα συγκεντρώνεται το μίσος όλης της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας και των πρακτόρων των σοσιαλφασιστών και τροτσκιστών, ότι τα φασιστικά δικαστήρια έριξαν στις φυλακές και την εξορία εκατοντάδες αγωνιστές του.

Για να ανυψώσουμε το Κόμμα, να δυναμώσουμε τη μεγάλη ιδέα του της απελευθέρωσης των εργαζομένων, να κάνουμε να καταχτήσει την εμπιστοσύνη των πλατιών μαζών του ελληνικού προλεταριάτου, να το συνδέσουμε στενά με την ΚΔ που ενσαρκώνει τη διεθνή αλληλεγγύη του προλεταριάτου και των εργαζομένων εθνοτήτων - στο επίπεδο των μεγάλων καθηκόντων που του επιβάλλονται, (...) χρειάζεται η πιο μεγάλη ένταση των δυνάμεών του και η πιο ακούραστη δουλειά όλων των μελών του και των οργανώσεων, δουλειά σε όλους τους τομείς της πάλης: Δουλειά για τη δημιουργία της πιο στενής σύνδεσης με τις μάζες, για την αποφασιστική στρατολογία νέων μελών, για τη δημιουργία οργανωμένης βάσης στις επιχειρήσεις, δουλειά για την καθοδήγηση των οικονομικών αγώνων του προλεταριάτου και το ανέβασμά τους σε ανώτερες μορφές πάλης, δουλειά για την καθοδήγηση του κινήματος των μαζών της υπαίθρου, για την πραγματοποίηση της επαναστατικής συμμαχίας του προλεταριάτου με την αγροτιά. (...)

Με την εργατική τάξη και τα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα της πόλης και του κάμπου, με όλα τα τμήματα της ΚΔ που βαδίζουν επικεφαλής της πάλης κατά του καπιταλισμού, με το καθοδηγητικό τμήμα της, το λενινιστικό ΚΚ της ΕΣΣΔ που χτίζει το σοσιαλισμό - εμπρός στην πάλη για την επαναστατική διέξοδο από την κρίση, για τον κόκκινο Οχτώβρη στην Ελλάδα, για το σοσιαλισμό.

1. Ενωτική Γενική Συνομοσπονδία. Ηταν η Συνομοσπονδία των ταξικών δυνάμεων.