ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Θα αντιπαλέψουμε την εφαρμογή του προϋπολογισμού και συνολικά την πολιτική που υπηρετεί.

Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή

«Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Ενα πράγμα είναι βέβαιο: Και δεκακομματική κυβέρνηση να είχαμε και 300 ψήφους να έπαιρνε ο προϋπολογισμός, αυτός ο κρατικός προϋπολογισμός δεν πρόκειται να υλοποιηθεί. Πριν απ' όλα, δεν πρόκειται να υλοποιηθεί, γιατί στηρίζεται πάνω σε καθαρά υποθετικά στοιχεία. Η κρίση στην Ελλάδα θα βαθύνει, η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία δεν είναι έξω από την προοπτική και βεβαίως και η κρίση στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ επίσης. Το PSI απ' ό,τι φαίνεται, δε θα έχει την επιτυχία που θέλουν αυτοί που το έφτιαξαν και το ΑΕΠ θα πέσει ακόμα περισσότερο από ό,τι υπολογίζεται στον κρατικό προϋπολογισμό.

Θέλω, όμως, να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα: Εμείς δεν πρόκειται να μείνουμε ικανοποιημένοι, αν δεν υλοποιηθεί αυτός ο προϋπολογισμός από τις ίδιες τις αντιφάσεις, τις αντιθέσεις του και τα πλάνα στοιχεία που χρησιμοποιεί.

 Εμείς θα παλέψουμε για να μην πετύχει αυτός ο κρατικός προϋπολογισμός, να μην υλοποιηθεί. Και, βεβαίως, αυτό μπορεί να γίνει μόνο με όρους ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος, που βεβαίως δεν περιορίζεται στα θέματα του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά αφορά εφ' όλης της ύλης τη στρατηγική που ακολουθείται, τη συνολική πολιτική, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην ΕΕ.

Γιατί, αν υλοποιηθεί αυτός ο προϋπολογισμός, σημαίνει ότι θα παρθούν νέα μέτρα, ορισμένα ίσως θα είναι και ασύλληπτα, μπορεί να είναι και ασύλληπτα και από μας, θα αυξηθούν οι άμεσοι και οι έμμεσοι φόροι και θα γίνουν ακόμα πιο δραματικές περικοπές στην Παιδεία, στην Υγεία, από τον ΟΑΕΔ, στις συντάξεις, στους μισθούς, στην πρόληψη, παντού, σε ό,τι αφορά και σε ό,τι έχει απομείνει σε αυτό που λέγεται κοινωνικός τομέας. Και από αυτήν την άποψη, εμείς θα παλέψουμε να παρεμποδιστεί η υλοποίηση αυτού του προϋπολογισμού. Δε γίνεται διαφορετικά. Δεν θέλουμε καθόλου να πετύχει. Και το "όχι" το δικό μας τέτοιο θα είναι.

Βλέπω ότι όλοι περιμένετε τι θα γίνει στην επόμενη σύνοδο, με την ελπίδα ότι θα υπάρξει μια ομόφωνη απόφαση των "17". Και μάλιστα, οι δύο ανταγωνιστές που συζητάνε μεταξύ τους, η Γερμανία και η Γαλλία, δεν αποκλείουν στις καινούργιες αποφάσεις να πάρουν μέρος και οι "27". Καμία πολιτική απόφαση, όποιο τίτλο κι αν έχει, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη βαθιά κρίση και τη δυσμενή προοπτική της στη Ευρωζώνη και γενικότερα στην ΕΕ. Καμία πολιτική απόφαση. Ενιαία να είναι, να παλέψουν όλες οι κυβερνήσεις, αστικές κυβερνήσεις, κυβερνήσεις που εκφράζουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, του κεφαλαίου, όσο και να παλέψουν με συνέπεια για την υλοποίηση αυτών των μέτρων, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την όλη κατάσταση.

Και μάλιστα εγώ το θεωρώ μια ομολογία. Δεν έχω ακούσει όλους βέβαια τους ομιλητές, αλλά άκουσα και τον κύριο Σαμαρά, τον κύριο Σιούφα, τον κύριο Παπανδρέου, που μιλάνε για "δομική", "συστημική" κρίση. Βεβαίως, δεν έχει σχέση με αυτά που λέμε εμείς ακριβώς, αλλά εν πάση περιπτώσει, φύγαν από αυτές τις εύκολες δικαιολογίες, "κρίσης χρέους" και ελλειμμάτων κ.τ.λ. Βάζουν έναν γενικό τίτλο, προβληματισμούς για την ΕΕ και μια σειρά πράγματα, γιατί δεν μπορούν να κρύψουν πόσο βαθύτερα είναι αυτά τα πράγματα.

Μάλιστα, πολλή τρομοκρατία εξαπολύθηκε με αφορμή τους οίκους αξιολόγησης, που υποβαθμίζουν και τις 17 χώρες της Ευρωζώνης - καλά, η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν υποαξιολογηθεί εδώ και καιρό, βάζουν και τις 15. Και μάλιστα εδώ πάει να δημιουργηθεί και ένας σύγχρονος πατριωτισμός: Ο αμερικάνικος ή αμερικανοκίνητος οίκος αξιολόγησης, που προσπαθεί να δημιουργήσει ψυχολογία άσχημη για την Ευρώπη. Μα, εγώ δεν ξέρω, πιθανόν η υποαξιολόγηση αυτή να βοηθήσει τις αποφάσεις των "27" στην Ευρωζώνη. Δεν είναι τυχαίο αυτό που είπε η κυρία Μέρκελ, ο κύριος Σαρκοζί, ότι αφού έχουμε αυτή την υποβάθμιση, είναι ευκαιρία να πάρουμε ομόφωνες αποφάσεις και να συγκαλυφθούν οι σοβαρές αντιθέσεις που υπάρχουν.

Εχθρεύονται το λαό και τα δικαιώματα

Πρόσεξα, και αυτό είναι χαρακτηριστικό, αυτό το λέει και το ΠΑΣΟΚ, το λέει και η ΝΔ, το είπε και ο κύριος Σαμαράς, ότι πρέπει να γίνει ανάπτυξη γιατί θα έχουμε κοινωνικές εκρήξεις. Και αναρωτιέμαι. Γιατί, μήπως οι Ελληνες βιομήχανοι, οι Ελληνες επιχειρηματίες, δε θέλουν να κινήσουν τη μηχανή την παραγωγική; Ψάχνουν να την κινήσουν. Γιατί δεν την κινούν; Δηλαδή, θέλουν να μην κάνουν επενδύσεις; Υπάρχει περίπτωση στον καπιταλισμό, αλλά και σε οποιοδήποτε κοινωνικό σύστημα, να μη θέλουν να γίνονται επενδύσεις;

Είπε, όμως, ο κύριος Σαμαράς: Θα γίνει κοινωνική έκρηξη. Αυτό φοβάστε. Ο πραγματικός φόβος είναι, εμείς το λέμε με τη δική μας επιστημονική ορολογία, λέμε η όξυνση της ταξικής πάλης, γιατί το "κοινωνική έκρηξη" δεν είναι τίποτα. Είναι ένα τυφλό ξέσπασμα που μπορεί μάλιστα και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να σας βολεύει, άμα είναι να του κόψεις το κεφάλι μια ώρα αρχύτερα. Αλλά εν πάση περιπτώσει. Δεν θέλουν να γίνονται επενδύσεις;

Ακουσα τον κ. Τσίπρα και θα το πω και καθαρά: Γιατί μας κατηγορείτε ότι σας κατηγορούμε; Δεν σας ταυτίζουμε με τα κόμματα του κεφαλαίου. Αλλά, γιατί μας κατηγορείτε, όταν σας λέμε ότι παίζετε πολύ καλά το παιχνίδι της νοθείας της λαϊκής συνείδησης; Ολα αυτά που είπατε εδώ, δεν είναι νόθευση της λαϊκής συνείδησης; Τι είπατε τόση ώρα; Και μη μου πείτε ότι μεταφέρω το μέτωπο από τον κύριο αντίπαλο σε εσάς, γιατί όταν ένα κίνημα πάει να σηκώσει κεφάλι χτυπιέται και πολύ καλά και από τα μέσα. Μέσα στο κίνημα είσαστε. Δε λέω ότι είσαστε στη διακυβέρνηση.

Τι λέτε τόση ώρα; Αποδεικνύετε στην κυβέρνηση ότι δεν ξέρει καλά να εισπράξει για να μειώσει το χρέος. Ασε που ξεκινάτε με το ανιστόρητο ότι έχουμε κρίση χρέους. Αλλά εν πάση περιπτώσει. Και λέτε: Τι θα κερδίσετε από την εφεδρεία; 80 εκατομμύρια ευρώ. Μικρό το κέρδος από εκεί, μικρό το κέρδος από εκεί, για το χρέος. Σοβαρά, όλα τα μέτρα που παίρνονται είναι για να μειωθεί το χρέος; Οι βιομήχανοι, που έχουν λιμνάζοντα κεφάλαια - δεν έχει σημασία, τα φέρνουν από την Ελβετία πολύ εύκολα, δεν τους είναι δύσκολο να τα φέρουν από την Ελβετία ή από τις οφ σορ εταιρείες που τα έχουν -, γιατί δεν κάνουν επενδύσεις; Δεν υπάρχει κρίση σε όλους, σε ορισμένους υπάρχει. Γιατί δεν κάνουν επενδύσεις;

Αν δεν φύγει από τη μέση οτιδήποτε εμπόδιο στη μεγάλη τους κερδοφορία, στις συνθήκες της ανάκαμψης δε θα κάνουν επενδύσεις. Δηλαδή, η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων γίνεται για να εισπραχθούν χρήματα; Δεν είναι καθόλου μυωπικά τα αστικά κόμματα να δημιουργούν, αν θέλετε, αντιθέσεις μέσα σε τμήματα των εργαζομένων, τα οποία για διάφορους λόγους ήταν σύμμαχοί τους ή εναλλάσσονταν μέσα στα δύο κόμματα. Δεν είναι κορόιδα. Μην υποτιμάμε και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι και τόσο ανίκανα κόμματα, έχουνε μεγάλη εμπειρία. Ξέρουνε πολύ καλά τι κάνουνε.

Ενα μεγάλο μέρος και το κυριότερο μέρος των μέτρων είναι, ακριβώς να φύγει από τη μέση και το ίχνος της λαϊκής κατάκτησης. Ακριβώς, για μια σειρά λόγους που δε θέλω να τους αναπτύξω, ο καπιταλισμός δεν μπορεί να πραγματοποιεί την κερδοφορία που είχε, δεν μπορεί να πραγματοποιεί τις συνθήκες ανάπτυξης που είχε και ούτε πρόκειται η Δυτική Ευρώπη να φτάσει το ρυθμό ανάπτυξης της Κίνας, της Βραζιλίας κ.τ.λ. Αυτές έχουν τέτοια περιθώρια, ο παλιός καπιταλισμός δεν έχει. Εδώ δεν έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Πρέπει να εξασφαλίσουν ότι θα έχουν τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία στις συνθήκες ανάκαμψης.

Μαλώνουν για το μοίρασμα της ζημιάς

Και δεν πρόκειται να κάνουν καμία επένδυση, αν δεν υποτάξουν πλήρως και το εργατικό λαϊκό κίνημα. Αλλωστε, εδώ το λένε. Και το λέει και ο κράχτης τους εδώ, ο γνωστός λαγός. Πώς να κάνουνε επενδύσεις στην Ελλάδα όταν γίνονται απεργίες; Ε, τότε να σταματήσουν οι απεργίες, να μπούμε στον γύψο. Και αυτό ζητάνε. Εδώ υπάρχουν εργοδότες, μεγάλοι εργοδότες σε κλάδους που για τους δικούς τους λόγους - όχι γιατί είναι φιλάνθρωποι - ήταν διατεθειμένοι να δώσουν 0,5% αύξηση παραπάνω. Οχι το 0+0. `Η ήταν διατεθειμένοι να κρατήσουν τα ίδια ή να δώσουν και 2%. Και έπεσε όλος ο ΣΕΒ επάνω να τους φάει. Ο Μάνεσης στη "Χαλυβουργία" γιατί δεν κάνει πίσω; Αν κάνει πίσω θα πέσουν όλοι πάνω του. Ενας να κάνει πίσω, σε ένα εργοστάσιο, αν θελήσει να αναβάλει, αν θέλετε, τα 5ωρα, όλοι οι άλλοι ιδιοκτήτες θα πέσουν πάνω.

Συζητάτε λοιπόν εμείς να δώσουμε τώρα προτάσεις στην κυβέρνηση, μην τα πάρεις από εκεί, πάρ' τα από εκεί. Και κοιτάξτε να δείτε, σε συνθήκες της κρίσης και διαγραφή του χρέους γίνεται. Πόσο ριζοσπαστική είναι αυτή η πρόταση, που τώρα από διαγραφή γίνεται "πάγωμα"; Φύγαμε από τη διαγραφή και πήγαμε στο μορατόριουμ. Γιατί, το 21% δεν είναι διαγραφή του χρέους; Το 50% δεν είναι διαγραφή του χρέους; Μα δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Μα δεν είναι αυτό το ριζοσπαστικό το αίτημα. Η διαγραφή θα γίνει. Η όλη φασαρία που γίνεται στην επόμενη σύνοδο δεν είναι η χρηματοδότηση του χρέους, η ρευστότητα, για να δώσουν χρήματα και να μειωθεί το χρέος. Δεν είναι αυτή η συζήτηση.

Η συζήτηση είναι πώς θα κατανεμηθεί η διαγραφή του χρέους. Ποιος κλάδος θα πληρώσει περισσότερο, ποια ομάδα μονοπωλίων, ποιο κράτος. Και βεβαίως η Γερμανία δεν είναι διατεθειμένη να υποστεί το μεγαλύτερο κόστος της διαγραφής του χρέους ή οι άλλες χώρες. Αυτή η συζήτηση γίνεται. Είναι άλλο πράγμα αυτό που λέμε εμείς. Μονομερής διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ και όχι μόνο από το ευρώ, αλλά σε συνδυασμό με το ότι ο λαός πρέπει να πάρει στα χέρια του τον πλούτο. Γιατί και η μονομερής ακόμα αποδέσμευση από την ΕΕ, σε διώχνουν ή φεύγεις, όταν είσαι στις συνθήκες του καπιταλισμού, δεν έχεις να κερδίσεις τίποτα. Ζημιά θα έχεις.

Γιατί στο κάτω κάτω, όλες οι χώρες και αυτές οι χώρες που δεν είναι ενταγμένες μέσα σε περιφερειακές καπιταλιστικές ενώσεις, είναι ενταγμένες μέσα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Δεν έχουν το βάρος μιας υπογραφής σε μία συνθήκη, άντε να μπορούν αυτές να κάνουν σε εθνικό επίπεδο πιο εύκολα την υποτίμηση, αλλά οι συνέπειες έτσι κι αλλιώς θα είναι δραματικές για το λαό.

Δεν μπορεί, εν πάση περιπτώσει, να μιλάμε σήμερα για το σύγχρονο καπιταλισμό με όρους της δεκαετίας του '20, του '30, των αρχών του εικοστού αιώνα, του μεσοπολέμου και να μιλάμε μάλιστα για μέτωπα αντιμετώπισης της κρίσης με τους όρους της κατοχικής Ελλάδας του '40 - '45. Κι ύστερα μας λέτε εμάς ότι είμαστε αναχρονιστές. Τίποτα προς τα πίσω δεν μπορεί να δούμε. Αλλο πράγμα η πείρα του κινήματος, η πείρα του ηρωικού λαού, της λαϊκής πρωτοβουλίας, η σημασία των εργατικών αγώνων ή η αποτίμηση, γιατί είχαμε αυτές τις κατακτήσεις, κι άλλο πράγμα να πάμε να γυρίσουμε πίσω στις αρχές του εικοστού αιώνα. Αυτό το πράγμα δε γίνεται.

Επαγρύπνηση για στάση πληρωμών

Εμείς λοιπόν θεωρούμε το εξής πράγμα: Μακάρι μέσα σε ένα βράδυ να μπορούσε να γίνει ριζική ανατροπή. Δε γίνεται. Και εδώ αναδείχτηκε, λένε μερικοί, ότι το κλειδί είναι οι εκλογές. Βεβαίως, είναι μια μεγάλη ευκαιρία για το λαό, αλλά όποιος πιστεύει ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί η πτώχευση, ανεξέλεγκτη ή ελεγχόμενη της Ελλάδας, η εξαθλίωση, σχετική και απόλυτη του λαού μέσα από μια εκλογική διαδικασία, με συγχωρείτε ή είναι πάρα πολύ αφελής ή έχει άλλο πράγμα στο νου του, να δώσει τη δυνατότητα στο σύστημα, να ανανεώσει το πολιτικό του προσωπικό, γιατί χρειάζεται και μια ορισμένη ανανέωση.

Εμείς λέμε το εξής πράγμα: Ο λαός πρέπει να έχει όχι απλώς επαγρύπνηση, πρέπει να πάρει τα μέτρα του γιατί μπορεί να βρεθούμε πιο σύντομα απ' ό,τι πιστεύουμε μπροστά σε στάση πληρωμών απέναντι στο λαό, μισθοί, συντάξεις. Και δε θα είναι μόνο στο δημόσιο. Ο ιδιωτικός τομέας ξεσαλώνει, πέρα κι απ' τις αποφάσεις. Αυτός δεν έχει ανάγκη να υπάρξει αποφασισμένη στάση πληρωμών από τα ταμεία του κράτους, αυτός την κάνει έτσι κι αλλιώς. Ακριβώς γιατί αν θέλει να ξεμπλέξει από προσωπικό που έχει 20 και 30 χρόνια δουλειάς και θέλει να πάρει τους νέους με τα 490 -και τώρα είναι μορφωμένοι νέοι- μπορεί να αντικαταστήσει τον πεπειραμένο πενηντάρη - εξηντάρη με ένα νέο 25 χρονών που έχει βγάλει και τα ΤΕΙ, δεν έχει πρόβλημα.

Το πρώτο πράγμα λοιπόν είναι στάση πληρωμών, να σταματήσει ο ΟΑΕΔ να δίνει επιδόματα ανεργίας, να μη βρίσκουμε συντάξεις στις τράπεζες που μας βάζουν, να μην πάρουν μισθό οι δημόσιοι υπάλληλοι. Τι θα κάνει ο λαός; Ο λαός πρέπει να ξεσηκωθεί και όχι να υποδεικνύει στην κυβέρνηση πάρτε από εκεί, πάρτε από δω. Κι όχι να λέει "πάρτε από εκείνον τον μέτοχο της επιχείρησης που δεν κάνει επένδυση". Εδώ ο λαός πρέπει πραγματικά να ξεσηκωθεί και να βρει τρόπους, έστω και προσωρινούς, αν δεν μπορεί να κάνει μια γενικότερη ανατροπή, να τα πάρει με τα ίδια του τα χέρια.

Μπορεί η κυβέρνηση να σκεφτεί και κάτι άλλο -κι αυτό επίσης θα γυρίσει σε βάρος του λαού- προκειμένου να αντιμετωπίσει ότι εκατομμύρια, πραγματικά, λαού θα βγουν στους δρόμους -κι αυτοί που σήμερα φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους, μη σβήσει το φως, αν δεν πληρώσουν το χαράτσι, τότε θα βγουν ανοιχτά. Οταν πραγματικά η λαϊκή αυτενέργεια και πρωτοβουλία θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, μπορεί η κυβέρνηση τότε να σκεφτεί να κάνει αυτό που λέει ο κ. Τσίπρας. Πάγωμα πληρωμών, όχι διαγραφή. Μπορεί να το κάνει αυτό, δεν είναι τόσο ανίκανη. Ούτε η αστική τάξη είναι ανίκανη, ούτε τα κόμματά της. Τώρα είναι μπλεγμένα μέσα σε αντιφάσεις, μην τους υποτιμάμε.

Μπορεί εκείνη τη στιγμή να κάνουν πραγματικά πάγωμα πληρωμών και να πουν «δεν πληρώνουμε» προκειμένου να μην έχουν ένα μεγάλο κοινωνικό ξέσπασμα στην Ελλάδα, που δεν ξέρουν πώς μπορεί να μετεξελιχθεί. Σ' αυτή την περίπτωση, θα φάει κλοτσιά η Ελλάδα, θα τη βγάλουν απ' την ΕΕ. Εκεί, αν ο λαός τρομοκρατηθεί κάτω απ' αυτή τη μεγάλη αλλαγή, τα πράγματα θα γυρίσουν πάλι σε βάρος του. Πρέπει να είναι έτοιμος να οδηγήσει τα πράγματα προς τη μετεξέλιξη που χρειάζεται. Μπορεί να χρειαστούν διάφορες παραλλαγές να υπάρχουν.

Ακριβώς, εμείς θεωρούμε ότι ο λαός πρέπει να ετοιμαστεί και για μια σχετικά μακρόχρονη πάλη χωρίς άμεσα αποτελέσματα και να μην κουραστεί, να έχει αντοχή και για απότομες εξελίξεις. Δεν είμαστε μαντείο των Δελφών. Και πρέπει να ετοιμαστεί για τη μέγιστη καταστολή και την κρατική βία. Δεν υπάρχει περίπτωση αυτή να μην αναπτυχθεί. Αλλωστε, η συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ. στη σημερινή κυβέρνηση, είναι δείκτης της ετοιμότητας και της διάθεσης για μέγιστη κρατική καταστολή. Θέλει και η αστική δημοκρατία το Γερμανό της, όπως ξέρετε. Τον θέλει, τον έχει ανάγκη.

Ιστορική πείρα από το σοσιαλισμό

Ακουσα απ' αυτό το βήμα τον υπουργό του ΛΑ.Ο.Σ. τον κ. Βορίδη, να κατηγορεί ότι στην Ελλάδα είχαμε λέει σοσιαλισμό. Το ΠΑΣΟΚ είχε μολυνθεί από το σοσιαλισμό, γιατί είχαμε κρατικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Και γιατί, λέει, εφαρμόστηκε κεϋνσιανισμός. Ξέρω ότι τα ψάχνει τα πράγματα, δε λέει πρόχειρα, αλλά δεν μπορεί να πει και όλη την αλήθεια. Ο κρατικός καπιταλιστικός τομέας, ο διευρυμένος, υπήρξε παντού. Δεν υπάρχει καπιταλιστική χώρα που αναπτύχθηκε δίχως τον κρατικό καπιταλιστικό τομέα. Κι αυτός ήταν ο προθάλαμος για να γίνει αυτό που έχουμε σήμερα. Αν μου βρείτε μια χώρα, ποια; Ενα αυτό.

Δεύτερον, ο κεϋνσιανισμός χρησιμοποιήθηκε κι από φιλελεύθερα κόμματα κι από σοσιαλδημοκρατικά, ανάλογα με τη φάση που περνούσε το καπιταλιστικό σύστημα στην κάθε χώρα. Πάντως, ο καθαρός κεϋνσιανισμός εφαρμόστηκε μόνο στη ναζιστική Γερμανία. Οχι ότι ο Κέυνς ήταν φασίστας, δε λέμε αυτό, αλλά γιατί η ηττημένη Γερμανία του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, δεν μπορούσε δίχως τον κρατικό καπιταλιστικό τομέα να αναπτυχθεί, έλεος, όπως και η ηττημένη Γερμανία του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

Αρα, λοιπόν -όλα αυτά τα πράγματα μοιάζουν λογικοφανή- τι σχέση έχει ο κρατικός καπιταλιστικός τομέας με τον κοινωνικοποιημένο τομέα; Βέβαια, θα μου πείτε, ο σοσιαλισμός απέτυχε. Γιατί, ο σοσιαλισμός ανατράπηκε από καμία λαϊκή επανάσταση; Είδατε πουθενά τους λαούς να πάρουν τα όπλα; Γιατί έτσι ανατρέπεται ένα αυταρχικό σύστημα κρατικό, που χρησιμοποιεί τη βία. Επρεπε ο λαός να πάρει τα όπλα. Είδατε καμία τέτοια επανάσταση; Οι 20.000 και 30.000 που ήθελαν τα "Λιβάις" των ΗΠΑ και όχι τα εργατικά τζιν που είχαν σ' αυτές τις χώρες ή άλλα καταναλωτικά αγαθά, που δεν είχαν τόσο μεγάλη ποικιλία; Οι 20.000, 30.000 νέοι που ζήταγαν διάφορα πράγματα, αυτό ήταν επανάσταση;

Η Γαλλική Επανάσταση έτσι έγινε; Η Επανάσταση του 1917 έτσι έγινε; Με μία κινητοποίηση; Τότε εδώ στην Ελλάδα θα είχαμε κάθε μέρα κι από μία επανάσταση. Από τα πάνω, απ' τα κόμματα εξουσίας καθοδηγήθηκε η ανατροπή του σοσιαλισμού ή, αν θέλετε, δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις, ο λαός να μην καταλαβαίνει τι γίνεται, να μη συμμετέχει. Και πότε άρχισαν αυτά; Οταν στολίστηκε ο σοσιαλισμός με τις ιδέες της οικονομίας της αγοράς. Εχουμε πάρει και εμείς το μάθημά μας. Βεβαίως, αν θέλετε, η ανατροπή, η νίκη της αντεπανάστασης ή η καπιταλιστική παλινόρθωση, όπως λέμε εμείς, είναι πρόσθετη απόδειξη ότι η καπιταλιστική ιδιοκτησία είναι ασυμβίβαστη, να το πω καθαρά, με τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα.

Ο χαρακτήρας της κρίσης

Δεν είπαμε εμείς ότι η κρίση θα διαρκέσει για πάντα. Οχι. Θα υπάρξει και ανάκαμψη, όχι ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες. Τι το καινούριο έχουμε τώρα σε σχέση με το παρελθόν; Οτι η ανάκαμψη, στις χώρες πια που έχουν διαγράψει την τροχιά του αναπτυγμένου καπιταλισμού, είναι αναιμική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ΗΠΑ, η πιο υπερχρεωμένη χώρα του πλανήτη. Λαμόγια είχαν εκεί; Είχαν Καραμανλή και Παπανδρέου; Οχι. Μεγάλο δημόσιο τομέα, είχαν πολλούς δημόσιους υπαλλήλους; Ρουσφετολογίες είχαν; Δεν έχουν τέτοια. Αυτά προ πολλού τα έχουν βγάλει από τη μέση. Επομένως, η ανάκαμψη πόση θα είναι; Αντε, 1%, 2%; Μα αυτά τα λένε οι ίδιοι. Και ανάκαμψη με ανεργία εκτεταμένη και με φτώχεια. Τέτοιου είδους ανάκαμψη θα είναι. Βεβαίως, η κρίση, σε ένα βαθμό θα ξεπεραστεί, δεν υπάρχει περίπτωση.

Θα ήθελα να επανέλθω στο θέμα του χρέους. Το χρέος έχει σχέση, αυτός είναι ο χαρακτήρας της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Καταρχήν, καπιταλιστική ανάπτυξη χωρίς δανεισμό δε γίνεται, είτε από τις τράπεζες, είτε με το παιχνίδι των χαρτιών στην αγορά του χρήματος. Πείτε μου μια χώρα που λείπει αυτό. Το μεγαλύτερο μέρος και των πιο ισχυρών επιχειρηματιών, δεν κάνουν επενδύσεις με ίδια μόνο κεφάλαια. Δεν έχω φέρει μαζί μου αυτή τη στιγμή τα στοιχεία να σας πω τη σχέση ιδίων κεφαλαίων και δανεισμού. Υπάρχουν αυτά, από πηγές δικές σας, αστικές όχι κομμουνιστικές - πού να τα βρούμε εμείς;

Ανακαλύφθηκε επιπλέον το πρόβλημα "ποιος φταίει για την κρίση; Οι τράπεζες". Δεν είμαστε οπαδοί των τραπεζών, κάθε άλλο. Αλλά και αυτό είναι ένας εύκολος τρόπος να φύγει ότι η κρίση γεννιέται μέσα από την καπιταλιστική παραγωγική διαδικασία, ότι έχει να κάνει με την καπιταλιστική ιδιοκτησία και τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής κ.λπ. και να πάμε τώρα σε ένα κομμάτι του κεφαλαίου, στις τράπεζες. Μα, ό,τι μέτρα και να πάρει η ΕΕ και όσο και να βρίζουν - με συγχωρείτε - και να φτύνουν τις τράπεζες, τις τράπεζες θα ενισχύσουν. Δεν μπορεί να υπάρχει ανάκαμψη, καπιταλιστική ανάπτυξη αν δε χρησιμοποιηθεί το εργαλείο των τραπεζών.

Ακούμε τώρα για κρατικό τραπεζικό σύστημα, που να παίζει κοινωνικό ρόλο. Οι τράπεζες, αν δεν κάνω λάθος και θυμάμαι καλά, εμφανίστηκαν πολύ πριν εμφανιστούν οι μεγάλες μετοχικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Χρηματιστήριο και τράπεζες υπήρχαν το 18ο και τον 19ο αιώνα, πριν έχουμε τον ισχυρό καπιταλισμό του 20ού αιώνα. Μα είναι δυνατόν; Δεν απολογούμαστε υπέρ των τραπεζών, αλλά εκεί είναι η νόθευση της λαϊκής συνείδησης. Οι τράπεζες δεν έγιναν για να γίνονται οι λαϊκές καταθέσεις, ούτε για να μας δανείζουν για τα στεγαστικά δάνεια. Οι τράπεζες έγιναν για να συγκεντρώνουν τα συσσωρευμένα κεφάλαια μέχρι να ξαναμπούν στην παραγωγή και να δανείζουν ανάλογα με το τι ανάγκη ρευστότητας είχαν οι διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Και βεβαίως, ο σύγχρονος καπιταλισμός ανάπτυξε και άλλες μορφές, το χρήμα να φέρνει χρήμα, τα διάφορα προϊόντα της χρηματαγοράς. Και όλα αυτά τα χειρίζεστε σαν να ξέφυγαν από τα χέρια των κυβερνήσεων και των πολιτικών και να έγιναν από μόνα τους. Αυτή τη στιγμή, βεβαίως, αυτός που θα πληρώσει την απαξίωση του κεφαλαίου, την υποτίμηση του κεφαλαίου, τη χρεοκοπία ένα τμήμα θα είναι οι τράπεζες. Και την ίδια ώρα θα γίνεται προσπάθεια αναχρηματοδότησης των τραπεζών. Αυτά όλα τώρα εμφανίζονται σαν πλευρές κακής διαχείρισης, σαν πλευρές ανικανότητας των πολιτικών, και όλα αυτά για να διασωθεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Ποια συμμαχία χρειάζεται;

Κοιτάξτε να δείτε, εμείς δεν κρύβουμε, από τότε που εμφανιστήκαμε ως Κόμμα, συγκροτηθήκαμε στην Ελλάδα, μιλάμε για το σοσιαλισμό. Δεν έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε σε επαναστατική κατάσταση. Ομως θα το πούμε καθαρά: Είναι αδύνατον ο λαός να παλέψει για τη συγκράτηση του κατήφορου, αν δεν επιλέξει ως σκοπό της πάλης του την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, αν δεν αποκτήσει αντικαπιταλιστική συνείδηση. Γιατί γρήγορα θα απογοητευτεί. Δε θα μπορεί να εξηγήσει γιατί ενώ γίνονται τριάντα απεργιακές κινητοποιήσεις σε ένα χρόνο, δεν έχει αποτελέσματα, όπως είχε πριν από 10 χρόνια. Είναι αδύνατο να το καταλάβει αυτό. Και θα μπορέσει να αποκτήσει αυτό το κουράγιο όταν τα έχει καθαρά.

Και ακριβώς η συμμαχία σήμερα - βεβαίως χρειάζεται συμμαχία - η συμμαχία πριν απ' όλα πρέπει να είναι η συμμαχία ανάμεσα στη σύγχρονη εργατική τάξη - και το λέω το σύγχρονη γιατί πολλοί βγάζουν ένα μέρος της εργατικής τάξης απ' έξω ή τους βάζουν όλους ή λένε ότι σήμερα μόνο μεσαία στρώματα υπάρχουν στην Ελλάδα, επειδή λέει ο εργάτης δεν αισθάνεται ως εργάτης, αλλά αισθάνεται ως μεσαίος, άρα είναι ο μεσαίος, είναι όπως αισθάνεσαι. Αν εγώ, δηλαδή, αισθανθώ "Ωνάσης", είμαι Ωνάσης. Η εργατική τάξη, οι μικροί επιχειρηματίες - και η μεγάλη αιχμή είναι αυτοί που δεν έχουν καθόλου μισθωτή εργασία, βεβαίως πιστεύουν ότι θα γίνουν μεγάλοι, αλλά δεν πρόκειται να γίνουν - και η φτωχή αγροτιά.

Αυτή είναι η συμμαχία, γιατί αυτή η συμμαχία έχει σκοπό και στόχο. Ολα τα άλλα τώρα, "αριστερός - προοδευτικός", "κομμουνιστικός - μη κομμουνιστικός", δεν προσδιορίζει για ποιες δυνάμεις και δεν προσδιορίζει ποιο είναι το μέτωπο αντιπαράθεσης. Γιατί το μέτωπο αντιπαράθεσης δεν είναι για εμάς η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μόνο. Αυτό δε λέει τίποτα. Σήμερα μπορεί να είσαι αντιΠΑΣΟΚ και αντιΝΔ και να υποστηρίζεις ένα πολύ μεγάλο μέρος της πολιτικής τους.

Και ένα τελευταίο. Καλλιεργείται ότι στην ΕΕ υπάρχουν αντιθέσεις, τσακώνονται μεταξύ τους, η "κακιά Μέρκελ", θυμηθήκαμε το uber alles κ.λπ. - δυο φορές έχει ηττηθεί η Γερμανία, την περιποιήθηκαν όσο έπρεπε - η Γερμανία, ο Σαρκοζί, οι "μερκοζί", έχουν αρχίσει τέτοια πράγματα. Και εγώ σας λέω, όταν έγινε η ΕΟΚ το 1957, υπήρχε ή δεν υπήρχε ο γαλλογερμανικός ανταγωνισμός για τον άνθρακα και το χάλυβα; Αυτός ο ανταγωνισμός διατηρήθηκε και όλα τα επόμενα χρόνια; Ποτέ δε συμφιλιώθηκαν Γαλλία και Γερμανία. Και όταν μπήκε η Μεγ. Βρετανία, αφού έκανε τη δικά της ομάδα, την ΕΖΕΣ, δεν μπαίνει στην Ευρωζώνη.

Μα αυτή είναι η καπιταλιστική συμμαχία. Ενωμένοι απόλυτα, δεν βλέπω να κάνουν πολλές συνεδριάσεις για τα μέτρα εναντίον της εργατικής τάξης, εναντίον των λαών, και των δικών τους λαών, δεν τα βάζουν μόνο με τον ελληνικό λαό. Αλλά όταν πρόκειται για τη διανομή των κερδών και τη διανομή των αγορών, εκεί σκοτώνονται. Εμείς προβλέπουμε φυγόκεντρες δυνάμεις από την ΕΕ, ακόμα και όταν οι λαοί δεν έχουν υιοθετήσει - και κακώς - το ζήτημα της αποδέσμευσης. Οι αντιθέσεις υπήρχαν, δεν φαίνονταν τόσο πριν, γιατί υπήρχε το σοσιαλιστικό σύστημα και γιατί εκεί έπρεπε να έχουν τον κύριο αντίπαλο.

Δεύτερον, όσοι έλεγαν ότι η ΕΟΚ θα γίνει ΕΟΚ των εργαζομένων, η ΕΕ θα γίνει ΕΕ των εργαζομένων, πρέπει να μας απαντήσουν: Πώς θα γίνει; Οχι μόνο δε γίνεται των εργαζομένων, αλλά κινείται συνεχώς πάνω στο αντιδραστικότερο. Είναι φανερό, σήμερα στην Ευρωζώνη υπάρχει ο γαλλικός και ο γερμανικός άξονας. Σκοτώνονται μεταξύ τους. Η Ελλάδα είναι με τον γαλλικό άξονα υποτίθεται. Και εδώ μπαίνει ένα μεγάλο ζήτημα. Οι αντιθέσεις θα φουντώσουν. Αύριο μπορεί να υπάρχει και ο γερμανορωσικός άξονας και τείνει να γίνει ένας τέτοιος. Πού θα πάει η Ελλάδα; Κάποια επιλογή θα γίνει από τα αστικά κόμματα.

Αυτό που εμείς όμως φοβόμαστε και θέλουμε να το πούμε - δεν τρομάζουμε, κι όταν λέμε φοβόμαστε, ετοιμαζόμαστε και θέλουμε και ο ελληνικός λαός να ετοιμαστεί - ποιος σε αυτή την αίθουσα μπορεί να αποκλείσει ότι σε λίγα χρόνια δε θα έχουμε μια γενικευμένη πολεμική σύγκρουση στην περιοχή μας; Ποιος το αποκλείει; Οι ανταγωνισμοί εκεί οδηγούνται. 'Η θα μας τα λύσει το Δικαστήριο της Χάγης; Να πάμε και το Αιγαίο στο Δικαστήριο της Χάγης, να πάμε και την υφαλοκρηπίδα, να πάμε και την ΑΟΖ, να τα πάμε όλα. Εκεί σίγουρα θα πρυτανεύσει το δίκιο και η αντικειμενικότητα!

Για τα περί «εθνικής κυριαρχίας»

Αναπτύσσεται και μια άλλη άποψη, ότι η Ελλάδα έχει πρόβλημα εθνικής κυριαρχίας. Λαϊκής κυριαρχίας έχει, εθνικής δεν έχει. Και θέλω να βάλω το εξής ερώτημα, γιατί από μια μερίδα και βουλευτών εδώ μέσα και πολιτικών δυνάμεων - γι' αυτό λέω ξαναπάμε τώρα στο μεσοπόλεμο - καταλύεται, λέει, εκχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα. Η αστική τάξη της χώρας μας βεβαίως ένα μέρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων το εκχωρεί, γιατί αλλιώς δε θα μπορεί να πάρει μέρος στη διανομή των αγορών, αφού τα κεφάλαια ελληνικά και ξένα είναι συνυφασμένα, εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα για να μπορέσει να κυριαρχήσει.

Αλλά να βάλω το εξής ερώτημα: Η Βραζιλία έχει πρόβλημα εθνικής ανεξαρτησίας και εθνικής κυριαρχίας; Και εκεί τίθεται από ορισμένες πολιτικές δυνάμεις αυτό το θέμα. Εχει η Βραζιλία; Είναι από τις δυνάμεις εκείνες τις ανερχόμενες. Είναι τώρα της μόδας. Αντί, δηλαδή, να προταχθεί το ταξικό ζήτημα, το αντιμονοπωλιακό και το αντικαπιταλιστικό. Μήπως έτσι παραγνωρίζουμε ότι η αστική τάξη της χώρας μας και τα κόμματά της εκεί που τους έπαιρνε έπαιξαν σε βάρος μικρότερων λαών; Βεβαίως, τώρα δεν μπορούμε να παίξουμε σε βάρος της Γερμανίας, τα μεγέθη είναι συγκεκριμένα, όχι μόνο της αγοράς.

Αλλά όταν η Ελλάδα έγινε πέρασμα των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων για να διαλύει τη Γιουγκοσλαβία, τότε εμείς τι κάναμε; Δεν καταλύαμε τα κυριαρχικά δικαιώματα του γειτονικού λαού; Η συμφωνία, που είναι στρατιωτική βασικά, με το Ισραήλ και μας εμπλέκει σε μια σειρά ζητήματα, δεν είναι σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, σε βάρος του λαού της Συρίας; Και δεν αναφέρομαι στις ηγεσίες, ούτε στις εξουσίες και στις κυβερνήσεις. Δηλαδή, έχει παίξει μικρό ρόλο η Ελλάδα; Για να μην πάω τώρα Μικρασιατική καταστροφή, να μην πάω στον πόλεμο της Κορέας, Ιράκ, Αφγανιστάν, όλα τα πρόσφατα. Δεν έχουμε παίξει κανένα ρόλο, μόνο εμάς μας ποδοπατούν και χάνεται η εθνική κυριαρχία! Αν θέλετε να ανοίξουμε αυτό το μέτωπο, αυτό το μέτωπο πρέπει να είναι: Κάθε λαός αποφασίζει ποιο κοινωνικό σύστημα επιλέγει.

Και τέλος, ας πούμε ότι η Ελλάδα γίνεται ισότιμη χώρα με τη Γερμανία, ισότιμη με τη Μεγ. Βρετανία, ισότιμη παντού, στο σκληρό πυρήνα. Ο εργάτης θα απεργεί ελεύθερα; Ο εργάτης δηλαδή είναι κυρίαρχος στην Ελλάδα; Το μικρομάγαζο έχει κυριαρχία στην Ελλάδα; Εχει εξασφαλισμένη την κυριαρχία του, τα δικαιώματά του όλα τα έχει... Οχι, εμείς δεν παλεύουμε για τέτοια "λαϊκή κυριαρχία". Βεβαίως, δε θέλουμε να εκχωρούνται σύνορα, κυριαρχικά δικαιώματα σε κανέναν, αλλά κανένας λαός δεν μπορεί να είναι πραγματικά κυρίαρχος, αν δεν έχει στην ιδιοκτησία του τον πλούτο που του ανήκει και τον πλούτο που παράγει.

Δεν παλεύουμε για μια Ελλάδα, αν θέλετε, "ανεξάρτητη", όπου η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα θα είναι υποταγμένα πολιτικά, συνειδησιακά και επί της ουσίας, στην εξουσία των μονοπωλίων. Είναι μερικά πράγματα τα οποία προσπαθούμε να κάνουμε το μυαλό του λαού κουρκούτι. Μας φταίει η Μέρκελ, μας φταίει ο ένας και μας φταίει ο άλλος. Ολα αυτά για να περάσουμε την αντίληψη ότι η εναλλαγή των κομμάτων, οι κυβερνήσεις συνεργασίας, ο εκσυγχρονισμός των προσώπων λύνουν τα προβλήματα. Ο καπιταλισμός είναι αγιάτρευτος.

Γι' αυτό για εμάς, το σύνθημά μας, που βεβαίως αναλύεται σε μια ολόκληρη θέση, είναι: Πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερής διαγραφή του χρέους, Λαϊκή Εξουσία, Λαϊκή Οικονομία. Αυτό δε μας εμποδίζει να παλέψουμε για να μην κοπούν τα επιδόματα στους ανέργους και να αυξηθούν, για να μην κλείνει το φως, για να μην πληρώνονται τα χαράτσια, για όλα τα καθημερινά προβλήματα του λαού. Αλλά δε θα έχει κανένα αποτέλεσμα ο αγώνας ο καθημερινός, αν δεν έχει συγκεκριμένο σκοπό. Και σήμερα, ο σκοπός έχει σχέση με την εξουσία. Αλλωστε, τα κόμματα που μας κυβερνούν για την εξουσία μας μίλησαν σήμερα».