Σελίδες

19 Νοε 2011

Προ-μνημονιολογισμός. Τι χαρά να 'χουμε και μεις μια «κυβέρνηση συνεργασίας»!




Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Εδώ και δεκαετίες αυτό που ακούγαμε στην Ελλάδα ήταν ότι το πιο πολύτιμο πράγμα του κόσμου είναι οι ...αυτοδύναμες κυβερνήσεις.
Εσχάτως, και αφού οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις τους οδήγησαν τα πράγματα εδώ που τα οδήγησαν, το τροπάρι έχει αλλάξει:
Τώρα, μετά την κυβερνητική σύμπραξη ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. με τη στήριξη και της κυρίας Μπακογιάννη, το πολυτιμότερο πράγμα του κόσμου άλλαξε και από εκεί που ήταν οι κυβερνήσεις αυτοδυναμίας, έγιναν οι «κυβερνήσεις συνεργασίας»...
*
Να, λοιπόν, που για μια ακόμα φορά η κατά τ' άλλα κοσμοπολίτισσα άρχουσα τάξη μας, μας πουλάει «επαρχιώτικη άγνοια» για τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο, ώστε να κάνει τη «δουλίτσα» της.
Τώρα η «ευτυχία», η «ευημερία» και η «καλοπέραση», που θα έρχονταν μέσα από τις αυτοδυναμίες, θα έρθουν μέσα από τις «συνεργασίες», τις «συναινέσεις» και τις «συμπράξεις»...

*
Αλλά γιατί δεν ρίχνουμε μια ματιά εις τα Ευρώπας;
Αν δεν κάνουμε λάθος:
  • Κυβέρνηση συνεργασίας (και μάλιστα κεντροαριστερής κατευθύνσεως) ήταν εκείνη του Ντ' Αλέμα στην Ιταλία που πρωτοστάτησε στην ιμπεριαλιστική επέμβαση κατά της Γιουγκοσλαβίας και η οποία έφερε τις άλλες κυβερνήσεις συνεργασίας, εκείνες του Μπερλουσκόνι με τους νεοφασίστες της Λέγκας.
  • Κυβέρνηση συνεργασίας (κεντροαριστερή, επίσης) ήταν εκείνη η κυβέρνηση του Ζοσπέν στη Γαλλία που εγκαινίασε την πολιτική των εργασιακών Νταχάου μέσα από τα λεγόμενα «Σύμφωνα πρώτης απασχόλησης», που εκτίναξε τα ποσοστά του Λεπέν και έφερε τον Σαρκοζί στην εξουσία.
  • Κυβέρνηση συνεργασίας (κεντροαριστερή, επίσης) ήταν εκείνη του Στρέντερ στη Γερμανία που έριχνε τις «οικολογικές» βόμβες του οικολόγου Φίσερ στο Κοσσυφοπέδιο.
  • Κυβέρνηση συνεργασίας (και τι συνεργασίας!) ήταν η πρώτη κυβέρνηση της Μέρκελ στη Γερμανία, που σχηματίστηκε κατ' απαίτηση των Γερμανών βιομηχάνων με τη στήριξη τόσο των χριστιανοδημοκρατών όσο και των σοσιαλδημοκρατών, η οποία επέβαλε ένα από τα πιο άγρια πακέτα λιτότητας στο γερμανικό λαό.
  • Κυβέρνηση συνεργασίας είναι και η σημερινή κυβέρνηση της Γερμανίας, η οποία έχει κατορθώσει το 16% του γερμανικού λαού να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και 7,5 εκατομμύρια Γερμανοί εργαζόμενοι να αμείβονται με λιγότερα από 400 ευρώ μηνιαίως.
  • Κυβέρνηση συνεργασίας είναι η σημερινή κυβέρνηση Κάμερον στη Βρετανία, η οποία έχει επιβάλει το καθεστώς «δάκρυα και αίμα» στο βρετανικό λαό, εφαρμόζοντας ένα πρωτοφανές σε αγριότητα πρόγραμμα λιτότητας.
Παρεμπιπτόντως:
Η «χαρά» των κυβερνήσεων συνεργασίας ουδόλως απέτρεψε το «χαμό» που εκδηλώνεται σήμερα στις οικονομίες της Ιταλίας και της Γαλλίας ή την εκτίναξη του χρέους της Γερμανίας, το μεγαλύτερο σε απόλυτους αριθμούς χρέος μεταξύ των κρατών - μελών της Ευρωζώνης...
*
Ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο μακρύς, με την ουσία να παραμένει πάντα η ίδια:
Η ουσία έχει να κάνει με το ποια πολιτική εφαρμόζουν αυτές οι κυβερνήσεις.
Οσο για το ποιο θα είναι το κυβερνητικό σχήμα που θα εφαρμόσει τη συγκεκριμένη πολιτική είναι κάτι που έπεται.
Το σχήμα προκύπτει, εν τέλει, ανάλογα με τη σκληρότητα αυτής της πολιτικής και σε συνδυασμό με τις κοινωνικές συνθήκες εντός των οποίων μέλλει να εφαρμοστεί.
Συνθήκες που προσδιορίζονται από την ένταση της ταξικής πάλης, οι οποίες καθορίζουν εν πολλοίς τους πολιτικούς ελιγμούς της άρχουσας τάξης για να επιτύχει ακριβώς την εφαρμογή της πολιτικής της.
*
Το θέμα, επομένως, δεν βρίσκεται στο αν οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας, στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο, είναι κυβερνήσεις αυτοδύναμες και μονοκομματικές ή είναι κυβερνήσεις πολυκομματικές και συνεργασίας.
Το θέμα βρίσκεται στο γεγονός ότι και αυτές και οι προηγούμενες είναι κυβερνήσεις των κεφαλαιοκρατών, των μονοπωλίων, της πλουτοκρατίας. Οτι είναι κυβερνήσεις της άρχουσας τάξης. Η οποία
όποτε δεν μπορεί να αναθέσει το σφαγιασμό του λαού σε ένα από τα κόμματά της, τότε επιλέγει να αναθέσει την ίδια αποστολή σε πολλά κόμματά της μαζί.
*
Αυτό είναι το συναπάντημα,
το συναπάντημα των δικών της κομμάτων και των δικών της ανθρώπων,
που, αμέσως μετά την τέλεσή του, η αστική τάξη μέσα από την προπαγάνδα της αναλαμβάνει να το εμφανίσει ως μια «εθνική», «χαρούμενη» και «ελπιδοφόρα συνεύρεση».
Τότε, δε, είναι που αρχίζει και όλη αυτή η γελοιότητα, οι δημηγορίες και η απάτη περί της «γενικής συναδέλφωσης».
Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρισκόμαστε. Αλλά όχι για πολύ...

4 σχόλια:

  1. Το δικό μου ερώτημα είναι γιατί να προχωρήσουμε οι αριστεροί (με την ευρεία έννοια του όρου) σε ενιαία κινηματική δράση; Να δράσουμε ως ενιαία κινηματική αντιπολίτευση. Στη δική του "συνεργασία", ας αντιπαραβάλλουμε την "κινηματική συνεργασία" (αν όχι την εκλογική).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος19/11/11, 12:16 μ.μ.

    Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα,
    ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
    κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι ...

    Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
    και Μαμμωνάδες βάρβαροι,και χαύνοι λεβαντίνοι,
    λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος19/11/11, 1:02 μ.μ.

    Απάντηση στον "ο δείμος του πολίτη"

    Στην τελευταία συνέντευξη στη REALNEWS η Αλέκα Παπαρήγα κατέδειξε κάτι πολύ συγκεκριμένο. Είπε πως το ΚΚΕ δεν είναι αυτό που κάποιοι λάθρα ονομάζουν αριστερά, αλλά είπε πως είμαστε Κομμουνιστικό Κόμμα.
    Δηλαδή είμαστε Κομμουνιστές. Όσο για εσάς της "αριστεράς" (τρομάρα σας!) που μέχρι χθες (ή μάλλον ακόμα και σήμερα) γλείφεται το "αριστερό" ΠΑΣΟΚ (αυτό ντε που σήμερα με τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ κυβερνάν) ξέρετε που να την βάλετε την "αριστερά" σας.
    Γιατί είσαστε εχθροί των εργατών, εχθροί του λαού, βαστάζοι του καπιταλιστικού συστήματος.

    ΥΓ Καπηλεύστε έναν όρο που κάποτε ήταν τιμή για τον εργάτη, τον φτωχό αγρότη, το λαό συνολικά. Φέρατε τον όρο "αριστερά" στα μέτρα σας για να κρύψετε τη γύμνια σας αλλά και πάλι δες σας βγαίνει γιατί οι αγωνιστικές παραδόσεις του λαού και της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ είναι συνδεδεμένες "νύχι-κρέας" με το ΚΚΕ!
    Με τις υγείες σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμε, μάλλον δε με ξέρεις για να μου προσάψεις ότι γλείφω... Αντιθέτως, περισσότερο επικρίνω παρά γλείφω. Δέχομαι τη διόρθωση, αλλά δε θα δεχτώ τη μονοπώληση μιας σχηματικής πολιτικής τοποθέτησης. Ο κανιβαλιστικός διαχωρισμός που επιχειρείς προσβάλλει το ίδιο το κίνημα, που δεν ήταν μόνο κομμουνιστικό. Στα αριστερά της πολιτικής θα βρούμε πολλές δυνάμεις, είτε στηρίζουν είτε όχι το ΚΚΕ. Κομμουνιστές και λοιποί προοδευτικοί πολίτες (φαντάζομαι υπάρχουν και τέτοιοι που δεν εντάσσονται στο ΚΚΕ) μπορούν να συνεργαστούν μαζί του σε κινηματικό επίπεδο.

    π.χ. γιατί να μη γίνονται κοινές κινητοποιήσεις με άλλες προοδευτικές δυνάμεις κατά της δοσίλογης κυβέρνησης; μήπως φοβάται κάποιος ότι θα του κλέψουν τον όρο προοδευτικός;

    ΑπάντησηΔιαγραφή