Να αλλάξει ο συσχετισμός. .

Η συμμαχική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. έδειξε πολύ γρήγορα, όπως ήταν αναμενόμενο, το αποκρουστικό της πρόσωπο, αφήνοντας στο λαό την ίδια πικρή γεύση, καθώς τα αντιλαϊκά μέτρα συνεχίζονται χωρίς την παραμικρή διακοπή και προαναγγέλλονται ακόμα χειρότερες θύελλες. 

Γεννιέται το ερώτημα: Θα μπορούσε να φέρει κάποια αλλαγή ή ανακούφιση για το λαό η αλλαγή κυβέρνησης; 

Κατηγορηματικά, όχι. 

Μήπως, αυτή η περιπόθητη ανακούφιση θα έρθει «αύριο», όταν μια νέα κυβέρνηση θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές; 

Και πάλι, όχι. 

Αυτό βέβαια δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι ο λαός πρέπει να αδιαφορήσει για τις εκλογές όταν αυτές γίνουν. 

Το αντίθετο, μάλιστα. Να τις χρησιμοποιήσει για αλλαγή συσχετισμού σε όφελός του. Ομως, δεν πρέπει να έχει αυταπάτες ότι μπορεί να αλλάξει η εξουσία μέσα από μια εκλογική αναμέτρηση.

Οι εκλογές αποτελούν απλώς μια καταγραφή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων. Και μάλιστα ακόμα κι αυτή η καταγραφή γίνεται μέσα από τα «παραμορφωτικά φίλτρα» του εκλογικού νόμου, των εκβιασμών και των διλημμάτων με τα οποία οδηγείται ο λαός μπροστά στην κάλπη. 

Είναι κρίσιμο ζήτημα ο συσχετισμός δύναμης; 

Ναι, το ΚΚΕ λέει ότι είναι κρισιμότατο και πρέπει να αλλάξει, πρέπει να γείρει η πλάστιγγα υπέρ της εργατικής τάξης. Πρέπει να δυναμώσει η συμμαχία της εργατικής τάξης με τους φτωχούς αγρότες, με τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες, όλους αυτούς που έχουν κάθε συμφέρον να ξεμπερδεύουν με την εξουσία των αστών. 

Οσο δυναμώνει αυτή η συμμαχία τόσο θα αλλάζει ο συσχετισμός δύναμης, τόσο θα δυναμώνει ο στρατός των εργατών που μπορεί να αντιπαρατεθεί και να γκρεμίσει το στρατό των αστών.

Γιατί έχουν και οι αστοί το στρατό τους, τη δική τους συμμαχία. 

Τη δημιούργησαν και τη συντηρούν ακριβώς επειδή έχουν την εξουσία. 

Είτε απευθείας οι κεφαλαιοκράτες, είτε μέσω του κράτους τους, εξαγοράζουν τμήματα ακόμα και της εργατικής τάξης, ενώ έχουν στο πλευρό τους τα ανώτερα μεσαία στρώματα και δεν τσιγκουνεύονται από την κλεμμένη απλήρωτη εργασία των εργατών που καρπώνονται, να δίνουν ένα μέρος για να εξαγοράζουν και να συντηρούν τη συμμαχία τους. 

Με τη σειρά της αυτή η συμμαχία συντηρεί την εξουσία των αστών και παπαγαλίζει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης πέρα από την ανάπτυξη για τα μονοπώλια.

Κόντρα σ' αυτούς, λοιπόν, η συμμαχία της εργατικής τάξης βάζει στόχο και συγκροτείται στη βάση της ανάγκης ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης: Ανάπτυξης με γνώμονα τις ανάγκες και την προκοπή του λαού, ανάπτυξης που θα είναι αλματώδης με την απελευθέρωση του πλούτου που σήμερα καρπώνονται οι καπιταλιστές. 

Για να ανοίξει αυτός ο δρόμος πρέπει η εργατική τάξη με τους δικούς της συμμάχους να κατακτήσει και να οικοδομήσει τη δική της εξουσία. 

Αυτός είναι για τους εργάτες ο σκοπός της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων κι όχι η εναλλαγή του ενός ή του άλλου κόμματος, της μιας ή της άλλης συμμαχίας αστικών (ή ακόμα και οπορτουνιστικών) κομμάτων στην κυβέρνηση. 

Και θεμελιακή προϋπόθεση γι' αυτό, για το δρόμο ανάπτυξης σε όφελος του λαού είναι η συμπόρευση με το ΚΚΕ, η αποφασιστική ενίσχυσή του.