Πάλη για λαϊκή εξουσία και οικονομία, για αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους.

«Την καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων μπορεί να την κάνει η χώρα και μόνη της, χωρίς τους δανειστές (...) Η χώρα μπορεί να απεξαρτηθεί από τους δανειστές, αν υπάρξει μια ευρύτερη συμφωνία με το λαό ότι θα καταναλώνουμε τα 54 δισ. ευρώ που παράγουμε ετησίως». 

Αυτά έλεγε τις προάλλες ο υπουργός Εσωτερικών, Χ. Καστανίδης, σε μια προσπάθεια να εκβιάσει το λαό ότι πρέπει να αποδεχτεί τα μέτρα της κυβέρνησης και των συμμάχων της, διαφορετικά το βιοτικό επίπεδο θα καταβαραθρωθεί. 

Οι λαθροχειρίες και τα ψευτοδιλήμματα περισσεύουν στις απειλές του Καστανίδη, ο οποίος δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να αναπαράγει την κεντρική προπαγανδιστική γραμμή της κυβέρνησης και των αστικών επιτελείων. 

Επί της ουσίας, λέει στο λαό ότι με τα λεφτά από τα δάνεια ωφελήθηκε ο ίδιος και ότι αν η κυβέρνηση «τα σπάσει» με τους δανειστές, τότε οι συνέπειες στη ζωή της λαϊκής οικογένειας θα είναι τραγικές.

***

Λέει ψέματα. Τα δάνεια πήγαν εξολοκλήρου στην πλουτοκρατία και όχι στο λαό. Το σημερινό έλλειμμα και το χρέος δεν προκλήθηκαν επειδή οι κυβερνήσεις του δικομματισμού εξασφάλισαν στους εργαζόμενους αποδοχές στο ύψος των πραγματικών τους αναγκών και στο λαό υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας και Παιδείας, καθολικές, δωρεάν και αντίστοιχες των σύγχρονων δυνατοτήτων που προσφέρουν η τεχνολογία και η επιστήμη. Τα χρέη και τα ελλείμματα, άρα και την ανατροφοδότησή τους με δάνεια, τα προκάλεσαν οι φοροαπαλλαγές και οι επιδοτήσεις στην πλουτοκρατία, τα προνόμια που απολαμβάνουν οι καπιταλιστές για να μεγιστοποιούν το κέρδος τους. Γι' αυτό ο λαός πρέπει να παλέψει ώστε να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση και όχι αυτός. Επιπλέον, είναι τουλάχιστον προκλητικό να απειλεί κανείς με «καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου» ένα λαό που έχει ήδη χρεοκοπήσει από τα μέτρα που του έχουν φορτώσει για λογαριασμό της πλουτοκρατίας η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της.

Καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου είναι αυτό που βιώνει σήμερα η οικογένεια που δεν έχει λεφτά για τα στοιχειώδη, που το παιδί της δεν έχει τη δυνατότητα να πάει στον Παιδικό Σταθμό λόγω κόστους και ελλείψεων στο προσωπικό. Που για να έχει την υγεία της, πρέπει να πληρώσει μια περιουσία και έχει χάσει τον μπούσουλα από τις αλλεπάλληλες μειώσεις στο μισθό και τα χαράτσια που αφαιμάσσουν το λαϊκό εισόδημα. Καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου είναι η επανεμφάνιση ασθενειών, όπως η φυματίωση, που είχαν εξαλειφθεί. Ο Καστανίδης, όμως, κάνει μια ακόμα λαθροχειρία. Παρουσιάζει την Ελλάδα σαν μια χώρα που μπορεί να παράξει μόνο 54 δισ. και άρα με αυτά πρέπει να μάθει να ζει, αν δε θέλει να συνυπάρχει στις ίδιες καπιταλιστικές κολεγιές με τους δανειστές της. Στην καπιταλιστική Ελλάδα παράγεται ασύλληπτος πλούτος με τα χέρια και το μυαλό των εργαζομένων. Τον τσεπώνουν όμως μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Καθόλου τυχαία, μόνο την τελευταία δεκαετία, το ΑΕΠ της χώρας έχει υπερδιπλασιαστεί.

***

Οι παραγωγικές δυνατότητες όμως της Ελλάδας είναι πολλαπλάσιες. Τροχοπέδη για την ανάπτυξή τους είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Ο καπιταλιστής επενδύει εκεί που προσδοκά κέρδος, με αποτέλεσμα κλάδοι, όπως η κλωστοϋφαντουργία, που συνδέονται με την κάλυψη βασικών λαϊκών αναγκών, όπως αυτή της ένδυσης, να φθίνουν αντί να ακμάζουν, επειδή δεν είναι όσο κερδοφόροι θα ήθελε το κεφάλαιο, σε συνθήκες παγκόσμιου ανταγωνισμού. Ακόμα, η αγροτική παραγωγή, επίσης θεμελιώδης για την κάλυψη λαϊκών αναγκών σε φτηνά και ποιοτικά προϊόντα διατροφής, ξεριζώνεται, μαζί και η κτηνοτροφία, εξαιτίας των περιορισμών που βάζει η συμμετοχή της ντόπιας αστικής τάξης στην ΕΕ και του καταμερισμού που έχει γίνει στους κόλπους της, με δεδομένη πάντα την ανισομετρία. Βεβαίως και σήμερα υπάρχει παραγωγή στην Ελλάδα και επενδύσεις θα γίνουν. Αλλωστε, περισσεύει η προπαγάνδα για το «νέο αναπτυξιακό μοντέλο». Αλλά αυτή η ανάπτυξη θα γίνεται όχι για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών αλλά με κίνητρο το κέρδος του κεφαλαίου και βεβαίως με εργασιακές και μισθολογικές συνθήκες μεσαίωνα, αυτές διαμορφώνει η πολιτική των αναδιαρθρώσεων στο όνομα του κρατικού χρέους. Μια Ελλάδα με λαϊκή εξουσία και οικονομία θα μπορούσε να αξιοποιήσει και να αναπτύξει παραπέρα όλες τις παραγωγικές δυνατότητες και τον ορυκτό φυσικό της πλούτο, με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Από αυτή τη σκοπιά, η πιο ολοκληρωμένη απάντηση στις απειλές του Καστανίδη και των άλλων είναι μία: Πάλη για λαϊκή εξουσία και οικονομία, για αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους.

Π.