Ο εχθρός των συλλογικών συμβάσεων...

Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. 
Οι μεγαλοβιομήχανοι και λοιποί κεφαλαιοκράτες εκμεταλλεύονται ασύστολα τους εργαζόμενους.

Προχτές, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, μεταξύ άλλων, δήλωσε: «Ο ΣΕΒ έχει έμπρακτα αποδείξει, όλα αυτά τα χρόνια, την προσήλωσή του στο θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ΕΓΣΣΕ». 

Πρόσθεσε ότι «το κύριο πρόβλημα της ιδιωτικής οικονομίας δεν είναι το μισθολογικό».

Δεν χρειάζεται, όμως, κανείς να πάει μακριά για να διαπιστώσει την απέραντη υποκρισία του ΣΕΒ. 

Οχι μόνο επειδή δεν έχει περάσει πολύς καιρός - κι ας φαίνεται έτσι - από τότε που ο προηγούμενος πρόεδρος του ΣΕΒ Ο. Κυριακόπουλος μίλαγε για συμβάσεις πολλών ταχυτήτων, λέγοντας «τέρμα το ένα κοστούμι για όλους».

Αλλά και επειδή στο πρόσφατο «αναπτυξιακό σχέδιο» για την επόμενη 10ετία, που έφτιαξε η εταιρεία «McKinsey» και γυροφέρνει δεξιά και αριστερά ο ΣΕΒ, δηλώνεται ότι ένα από τα εμπόδια για την επιχειρηματικότητα είναι και το «δεσμευτικό και μη ευέλικτο πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων» που «αυξάνει το κόστος εργασίας».

Ετσι, από τη μια θέλουν συμβάσεις ευέλικτες και μη δεσμευτικές και από την άλλη μας λένε ότι έχουν έμπρακτη προσήλωση στο θεσμό της Εθνικής Σύμβασης. Μια συμφεροντολογική και ευκαιριακή προσήλωση, στην καλύτερη περίπτωση, μόνο και μόνο επειδή το περιεχόμενο της υφιστάμενης Σύμβασης είναι αυτό που τους εξυπηρετεί, ενώ την ίδια ώρα «καταπίνουν» εισφορές και αμοιβές των εργαζομένων με τις πρόσθετες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης.