Ο Νόμος του ισχυρού...

Aναδημοσίευση απο γλόμπινγκ

Επειδή είδα αυτές τις μέρες σε κάποια δημοσίευση του γλόμπινγκ να αναφέρονται κάποια σχόλια στα περί νομιμότητας και παρανομίας του ΚΚΕ, ήρθε στο μυαλό μου ένα άρθρο που είχα γράψει παλιότερα και είπα να το αναδημοσιεύσω.

~Ο Νόμος του ισχυρού~

Θα έχετε φυσικά ακούσει την φράση, “η ιστορία γράφεται από τους νικητές”.
Το ότι οι νικητές επιβάλουν μια ιστορία, η οποία είναι γραμμένη με τα δικά τους μέτρα και σταθμά, έχει δυο κύριους σκοπούς. Αφενός δικαιολογεί την βία η οποία ασκήθηκε προκειμένου να επιβάλουν ή να υπερασπίσουν το σκοπό τους, και αφετέρου νομιμοποιεί την συνέχιση της. Με λίγα λόγια, αυτού του είδους η ιστορία αποτελεί την αιτιολόγηση και δικαιολόγηση των σκοπών του νικητή.
Σκεφτήκατε ποτέ όμως, τι άλλο γράφεται από τους νικητές;

Από τους νικητές γράφονται και οι νόμοι, τι είναι όμως ο νόμος;Ο νόμος είναι το πλαίσιο αιτιολόγησης της βίας του ισχυρού μέσα σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό περιβάλλον. Οι νόμοι δεν αναφέρονται σε παρελθόντα χρόνο(χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουν ρίζες στο παρελθόν), αφορούν το παρόν, και ορίζουν τον τρόπο συμπεριφοράς των ατόμων(ή και ομάδων) σε έναν, συνήθως κρατικό(χώρα), διακρατικό(διεθνείς ενώσεις), αλλά και τις ίδιες τις σχέσεις μεταξύ κρατών και οντοτήτων.

Οπότε οι νόμοι γράφονται από ανθρώπους.
Και επιβάλλονται από ανθρώπους, όταν αυτοί έχουν την απαραίτητη δύναμη να τους επιβάλουν.
Άσχετα με το αν υποτίθεται ότι την δικαίωση για τον νόμο την παίρνουν απο τον Θεό, από την φύση, ή από κάποια φιλοσοφική ιδεολογία, την δυνατότητα για την εφαρμογή τους, τους την δίνει όπως είπα και παραπάνω η δύναμη επιβολής.

Έτσι ακόμα και αν έναν νόμος αδικεί μια πλειοψηφία και ευεργετεί μια συγκεκριμένη μειοψηφία, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει, αν δεν υπάρχει σύγκρουση δυνάμεων,  που είναι και σύγκρουση συμφερόντων, μεταξύ των δυο αυτών ομάδων. Αν λοιπόν η αδικημένη πλευρά επικρατήσει, θα γράψει αυτή το δικό της νόμο, που θα δικαιώνει τα δικά της συμφέροντα.

Υπό αυτήν την έννοια, οι νόμοι γράφονται από τους νικητές, και είναι θεσμοί που επιβάλουν την υποκειμενική βούληση των νικητών, απέναντι στην υπόλοιπη ομάδα.

Ας έχουμε λοιπόν υπόψη, ότι το “δίκαιο” που εκφράζει ένας νόμος, είναι καθαρά υποκειμενικό, και εξαρτάται από την βούληση της ομάδας που τον επιβάλει.

Εξού και ο Μαρξ μιλά για την δικτατορία του προλεταριάτου, την επιβολή του “νόμου” δηλαδή της πλειοψηφικής παραγωγικής ομάδας , που αντλεί δικαίωση από το ρόλο αυτής της ομάδας στην παραγωγή, και κατ επέκταση στην κοινωνία.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι νόμος και δίκαιο είναι δυο διαφορετικές έννοιες, και ότι κάθε νόμος εκφράζει το “δίκαιο” συγκεκριμένων κοινωνικών μορφωμάτων, που σημαίνει ότι για να αξιολογήσουμε ένα νόμο πρέπει να λάβουμε υπόψη το δίκαιο στο οποίο αναφέρεται(ή και σε ποιών το δίκαιο αναφέρεται).

Αυτά τα ολίγα…


Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Η δικαιοσύνη δεν κρατά τυχαία σπαθί, και οι δικαστές δεν κρατούν τυχαία σφυρί.