Και πουτάνες στα Δ.Σ. των Πανεπιστημίων !!!

Η λαϊκή σοφία το έχει επισημάνει από παλιά: 

"θέλει η πουτάνα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει". 

Φυσικά, δεν ήταν δυνατόν να αποτελέσει εξαίρεση η Αννούλα της παιδείας. 

Κατουρημένη από την χαρά της, καθώς έβλεπε τον εκτρωματικό νόμο-πλαίσιό της να περνάει με την ευρύτατη συναίνεση των αστικών κομμάτων, δεν κρατήθηκε κι αναρωτήθηκε από το βήμα της βουλής:
"Δεν πρέπει το πανεπιστήμιο Πειραιά να έχει στο συμβούλιό του έναν επιτυχημένο εφοπλιστή;"

Άλατις η Αννούλα! 

Σου λέει, για σιγά, ρε πούστη μου. 

Αφού όραμά μας είναι η σύνδεση των σχολείων όλων των βαθμίδων με τις τοπικές κοινωνίες, αφού ο Πειραιάς είναι λιμάνι κι αφού εκεί έχουν τις έδρες τους σχεδόν όλοι οι εφοπλιστές, είναι λογικό να ζητήσουμε από κάποιον "επιτυχημένο εφοπλιστή" να μας δείξει πώς πρέπει να λειτουργεί το τοπικό πανεπιστήμιο. 

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά εγώ το βρίσκω λογικώτατο.

Μόνο που ξαστόχησε ελαφρώς η καλή μας η Αννούλα. 

Μπορεί, ως λιμάνι, ο Πειραιάς να διαθέτει πολλούς εφοπλιστές, αλλά η 

"δια βίου" υπουργός μας θα έπρεπε να γνωρίζει ότι αυτό το λιμάνι διαθέτει απείρως περισσότερες πουτάνες. 

Οπότε, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πρέπει στο Δ.Σ. του τοπικού πανεπιστημίου να συμμετέχει 
και   μια "επιτυχημένη πουτάνα", 
μια "επιτυχημένη τσατσά" 

ή -ακόμη καλύτερα- 
ένας "επιτυχημένος νταβατζής"!

Στο φινάλε-φινάλε, αν το καλοσκεφτούμε, οι πουτάνες είναι πιο χρήσιμες για τον Πειραιά. 

Αυτές δεν βγάζουν τα λεφτά τους στην Αγγλία ή στην Ελβετία, δεν παραγγέλνουν τα κρεββάτια τους και τον εν γένει εξοπλισμό τους στην Κίνα ή στην Κορέα και φορολογούνται κανονικά. 

Ενώ οι εφοπλιστές; 

Ποιος απ΄ αυτούς έχει τα λεφτά του σε ντόπια τράπεζα; 

Ποιος φτιάχνει τα καράβια του σε ελληνικό ναυπηγείο; 

Και ποιος πληρώνει έστω και μια δεκάρα φόρο για τα κέρδη του;

Γι' αυτό προτείνω στην ηλιθιοσοσιαλιστική μας κυβέρνηση να τροποποιήσουν την σχετική διάταξη και να καταστήσουν υποχρεωτική την συμμετοχή τουλάχιστον μιας πουτάνας στο Δ.Σ. του πανεπιστημίου Πειραιά. 

Άλλωστε, ενώ έχω γνωρίσει πολλούς που συμπαθούν τις πουτάνες, δεν έχω ακόμη συναντήσει κανένα που να λέει καλό λόγο για τους εφοπλιστές...

ΥΓ: Φαίνεται πως το έχει η μοίρα μου να ασχολούμαι με τις -εξαιρετικά συμπαθείς και σκληρά εργαζόμενες- πουτάνες, κάθε φορά που βρίσκομαι σε διακοπές. Πέρυσι είχα ασχοληθεί μαζί τους ("Στην άγνωστη πουτάνα"), χάρη σε μια "πρωτοβουλία" κάποιας επαρχιακής δημοτικής αρχής. Εφέτος κάνω το ίδιο, χάρη σε μια υπουργό. 
Διαβλέπω μια ποιοτική "αναβάθμιση" του ιστολογίου ή κάνω λάθος;

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ : Cogito ergo sum