Μαύρες πλερέζες... και ανησυχία για τη λυκοσυμμαχία.

Μαύρες πλερέζες έβαλε στην κυριολεξία ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για τις αποφάσεις από τη συνάντηση Μέρκελ - Σαρκοζί.
Το πρώτο που τους ανησυχεί, σύμφωνα με τον Δ. Παπαδημούλη, είναι ο «κραυγαλέα αντιδημοκρατικός» τρόπος με τον οποίο παίρνονται οι αποφάσεις στην καπιταλιστική ΕΕ. 
Εκεί όμως που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ξεσπάει σε λυγμούς, είναι στο θέμα του ευρωομόλογου, το οποίο, όπως λέει ο Παπαδημούλης, «ενώ κερδίζει έδαφος στους ειδικούς, τους βουλευτές, τους επιχειρηματίες, τους οικονομολόγους (οι Μέρκελ - Σαρκοζί), επιμένουν να το αρνούνται και ως ύστατη υποχώρηση είπαν ότι μπορεί να έρθει στο τέλος. 
Εχουμε δύο ηγέτες οι οποίοι είναι δογματικά νεοφιλελεύθεροι, είναι λιποβαρείς και επιμένουν να αρνούνται όσα επιβάλλουν οι καιροί, με αποτέλεσμα να εκτίθεται σε βαρύτατο κοινωνικό και οικονομικό κίνδυνο η ευρωζώνη». 

Ο Παπαδημούλης ομολογεί ότι το ευρωομόλογο το επιθυμούν ισχυρές μερίδες της αστικής τάξης, αστοί οικονομολόγοι και κυβερνήσεις του κεφαλαίου εντός της ΕΕ. Ομολογεί, δηλαδή, ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πλασάρει σαν «φιλολαϊκή», μια λύση που επιδιώκει το κεφάλαιο για φθηνότερο δανεισμό. 
Μ' αυτόν τον τρόπο, καλεί το λαό να ταυτιστεί με την κυβέρνηση, την πλουτοκρατία και τα άλλα κόμματά της, ως προς τη «διέξοδο» που επιδιώκουν από την κρίση, την οποία μάλιστα όλοι τους, μαζί και οι οπορτουνιστές, την παρουσιάζουν σαν «κρίση χρέους» και όχι σαν κρίση του καπιταλισμού.


Επιπλέον, ο Παπαδημούλης παρουσιάζει τις αποφάσεις Μέρκελ - Σαρκοζί σαν αποτέλεσμα της ανικανότητάς τους και όχι βέβαια σαν συνειδητές επιλογές για την υπεράσπιση των συμφερόντων της αστικής τάξης των χωρών τους, οι οποίες συνιστούν και τις ισχυρότερες οικονομίες μέσα σε μια λυκοσυμμαχία, που ούτως ή άλλως, δεν μπορεί να ξεφύγει από την ανισομετρία και τους ανταγωνισμούς. 
Για κερασάκι στην τούρτα, ο βουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αφήνει την ανησυχία του κόμματός του μήπως και διαλυθεί η καπιταλιστική ΕΕ και η Ευρωζώνη, ταυτίζοντας την ύπαρξη διακρατικών ενώσεων του κεφαλαίου με τα συμφέροντα του λαού. 
Είναι επικίνδυνοι και ωμοί στον τρόπο που προσπαθούν να δηλητηριάσουν τις λαϊκές συνειδήσεις. 
Η στρατηγική τους υπηρετεί αντικειμενικά τα συμφέροντα των μονοπωλίων και σαν τέτοια πρέπει να πολεμηθεί.