Διαβάζοντας το κυβερνητικό ρεπορτάζ στον αστικό Τύπο κινδυνεύεις να λυπηθείς την κυβέρνηση. Που «δεν θα πάει διακοπές», ενώ ο άκαρδος λαός θα κάνει τα μπάνια του.
«Πολλή δουλειά... Πολλή δουλειά... Τα αυγουστιάτικα μέτωπα της κυβέρνησης είναι πολλά και καυτά», έγραφε το σχετικό ρεπορτάζ στην «Ελευθεροτυπία».
Ποια είναι η πολλή δουλειά; Να δώσει κι άλλους φτηνούς εργάτες στο κεφάλαιο (μέτρα για την ανεργία το λένε), να δώσει νέα φοροπρονόμια στο κεφάλαιο πριν καταλάβει ο κόσμος τη φοροεπιδρομή που έρχεται μήνα το μήνα. Να κόψει κι άλλο τους μισθούς στους υπαλλήλους του Δημοσίου, και να απολύσει κοντά στους 7.000 υπαλλήλους από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Από κοντά να προλάβει να ψηφίσει το νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση πριν να υπάρξουν σοβαρές αντιδράσεις και να ξαποστείλει αεροδρόμια και λιμάνια. Βεβαίως, άμεσα να μπορέσει να τσακίσει τους ταξιτζήδες, πεδίο στο οποίο επέλεξε να κάνει επίδειξη αποφασιστικότητας, ποντάροντας στον «κοινωνικό αυτοματισμό». Αυτό είναι το κυβερνητικό έργο για το οποίο το ΒΗΜΑ αναγορεύει τους υπουργούς της κυβέρνησης σε Ντ' Αρντανιάν.
Το σύνολο του αστικού συστήματος έχει πέσει με τα μούτρα να προλάβει πριν οργανωθεί για τα καλά η λαϊκή αντίδραση. Να δημιουργήσει δεδομένα που δύσκολα θα ανατρέπονται. Προσπαθούν - ακόμα - να καλύψουν τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική τους, μιλώντας για «εθνική προσπάθεια», αξιοποιώντας ως και τη νίκη των κοριτσιών της ομάδας του Πόλο. Μια ματιά στα σεντούκια τους αποκαλύπτει τον πατριωτισμό τους.
***
Η Ελλάδα που αντιστέκεται και επιμένει είναι οι άνθρωποι κάθε μέρα στους χώρους δουλειάς, είναι οι άνεργοι που δεν αρκούνται σε ρόλο ζήτουλα.
Οσο τα ψέματα τελειώνουν, όσο σφίγγει ο κλοιός για τα εργατικά δικαιώματα, τόσο πιο αποτελεσματική πρέπει να 'ναι η πάλη. Κι εδώ κανένας δεν πρέπει να λειτουργεί σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του.
Η επίθεση είναι διαρκείας, οι ανατροπές είναι για να μείνουν. Ανάλογης στόχευσης στο αντίστροφο πρέπει να 'ναι η λαϊκή πάλη. Ετσι που στην πράξη να μπαίνουν αναχώματα και να κερδίζεται έδαφος για τη μεγάλη ανατροπή. Με καθαρό το στόχο και για αυτό με ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ.
Η ρήξη και η ανατροπή δεν είναι περίπατος. Δεν είναι σχέδιο επί χάρτου. Είναι δουλειά καθημερινή, δουλειά για την οργάνωση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Κρίσιμο σ' αυτήν την πορεία είναι ο στρατηγικός στόχος, έτσι που το κίνημα να μη χάνεται σε διάφορες προτάσεις για τη διαχείριση της σημερινής κατάστασης. Κι απ' αυτήν τη σκοπιά, η ένταση με την οποία διάφορες οπορτουνιστικές ομάδες επιχειρούν αυτήν την περίοδο να χτυπήσουν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ με ιδέες περί «ελέγχου του χρέους», ή ένα ψευδεπίγραφο αίτημα για αποδέσμευση από την ΕΕ, αλλά με παρούσα την αστική εξουσία, είναι βούτυρο στο ψωμί της αστικής τάξης που γνωρίζει πως το κακό της μπορεί να το βρει από τον μόνο αντίπαλο που μπορεί να είναι ο νεκροθάφτης της: Την εργατική τάξη συσπειρωμένη στο Κόμμα της, το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που διακηρύσσει καθαρά και ξάστερα πως «ανάπτυξη για το λαό σημαίνει πάλη για τη δική του εξουσία». Κάνοντας καθαρό ότι «η Ελλάδα έχει τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες. Εχει πλουτοπαραγωγικές πηγές, διαθέτει έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό. Οι καλύτερες μέρες θα έρθουν, αν ο λαός, με εμπιστοσύνη στο δίκιο του, στην οργανωμένη δύναμη και δράση του, βάλει ως σκοπό του, όχι μόνο να βελτιώσει τη ζωή του στο σύστημα της εκμετάλλευσης, αλλά παλεύοντας για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων, να κατακτήσει τη δική του εξουσία για τη λαϊκή οικονομία, ως μονόδρομο για την ευημερία του», (το πρώτο θέμα στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου