Στα ...κεραμίδια βγήκε χτες η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ με αυξημένες τις «αγωνιστικές» της «διαθέσεις», μετά τις απαράδεκτες δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Ηλ. Μόσιαλου, ο οποίος, ούτε λίγο, ούτε πολύ, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο απολύσεων στο Δημόσιο.
Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις του γενικού γραμματέα της ΑΔΕΔΥ Ηλία Ηλιόπουλου, ο οποίος, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «9,84», δήλωσε μεταξύ άλλων: «Η αδικία είναι κατάφωρη, η υπέρβαση των νόμων και του Συντάγματος αφορά τον ίδιο (σ.σ.: τον Η. Μόσιαλο) και την κυβέρνησή του.
Γι' αυτό εμείς ξεκινάμε το δεύτερο κύκλο των μεγάλων κινητοποιήσεων το Σεπτέμβριο, στην έκθεση Θεσσαλονίκης και να ξέρετε ότι θα είναι αμετακίνητος, δυναμικός και θα φτάσει μέχρι το τέλος».
Πρόκειται για λόγια δίχως νόημα, αφού ακόμη και σήμερα, που η κυβερνητική πολιτική είναι κάτι παραπάνω από καταφανής, η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ την αντιμετωπίζει ως μια πολιτική «που τρέχει από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, που γυρεύει απεγνωσμένα κάποια χαραμάδα εξόδου από την ολική - και δυστυχώς καταστροφική για τον τόπο - αποτυχία και κατάρρευση». Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός σχεδόν συμπάσχει με την κυβέρνηση και ως τέτοιος κρύβει από τους δημοσίους υπαλλήλους ότι οι αντεργατικές μεθοδεύσεις στο Δημόσιο Τομέα εξυπηρετούν στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου. Εξάλλου, είναι πάγια η τακτική της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ να υπονομεύει τις απεργίες στο Δημόσιο, να δηλώνει αιφνιδιασμένη από τις κυβερνητικές πολιτικές και να καλλιεργεί στάση αναμονής.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ότι την ώρα που η κυβέρνηση προωθούσε την αύξηση του εβδομαδιαίου ωραρίου εργασίας στο Δημόσιο, από 2,5 έως και 10 ώρες, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ είχε προκηρύξει μια ...τρίωρη στάση εργασίας. Μάλιστα, στο «φουλ» της αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης ο εργοδοτικός συνδικαλισμός στην ΑΔΕΔΥ έλεγε ότι «δεν πρέπει να μας πιάνει πανικός», «να περιμένουμε να δούμε τι σημαίνει το τάδε ή το δείνα μέτρο» ή ακόμη και ότι «η βάση βρίσκεται σε ύπνωση». Αλλο παράδειγμα είναι οι εξελίξεις στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (ΤΤ): Οταν οι εργαζόμενοι βρίσκονταν σε κατάληψη, απαιτώντας να μην ιδιωτικοποιηθεί, εκπρόσωποι της πλειοψηφίας της ΟΤΟΕ πρόβαλαν ως «λύση» τον καλό ...Ελληνα τραπεζίτη! 'Η στον ΟΠΑΠ όπου οι συνδικαλιστικές ηγεσίες υπέγραψαν ΣΣΕ με την οποία μειώνονται οι μισθοί κατά 14%! Ολα αυτά, συνοδεύονται με επίθεση στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, όπως στην περίπτωση της ΟΜΕ - ΟΤΕ, όπου, όταν στα τέλη Μάη συνεδρίασε η Εκτελεστική Επιτροπή, οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού συνδικαλισμού επιτέθηκαν στον εκπρόσωπο των ταξικών δυνάμεων ότι «θέλει να κάνει σοσιαλισμό», διότι μίλησε για την ανάγκη οργάνωσης και κλιμάκωσης του αγώνα των εργαζομένων.
Και όλα αυτά, είναι πρόσφατα. Γιατί αν πάμε πιο πίσω και θυμηθούμε τους κοινωνικούς διαλόγους, τις μετοχοποιήσεις των δημοσίων οργανισμών κλπ., που ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός συνέπλεε με τις εκάστοτε κυβερνητικές αποφάσεις, τότε καταλαβαίνουμε πόσο κενές περιεχομένου είναι οι παραπάνω κραυγές της ΑΔΕΔΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου