Το 50% των λαϊκών νοικοκυριών δε θα κάνουν διακοπές...

«Μαύρο» καλοκαίρι θα περάσουν χιλιάδες εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους, καθώς η εμπορευματοποίηση του τουρισμού υπονομεύει το δικαίωμα για ξεκούραση και αναψυχή, το θυσιάζει στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου. 

Επιπλέον, η άγρια κυβερνητική πολιτική που έχει πλήξει το λαϊκό εισόδημα δεν αφήνει πολλά περιθώρια. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με στοιχεία, το 50% των λαϊκών νοικοκυριών δεν μπορεί να κάνει καθόλου διακοπές, ενώ όλο και περισσότερο μειώνονται οι μέρες ξεκούρασης και αναψυχής σε κάποιον προορισμό. 

Την ώρα που η κυβέρνηση τσακίζει λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, χαρίζει προνόμια και απαλλαγές στο τουριστικό κεφάλαιο, εκτινάσσει στα ύψη το κόστος για λίγες μέρες ξεκούρασης, απαραίτητες και για την αναπλήρωση της εργατικής δύναμης.

Ορια εισοδήματος στον Κοινωνικό Τουρισμό

Το πρώτο πλήγμα στο δικαίωμα της λαϊκής οικογένειας για διακοπές έρχεται με τα όρια εισοδήματος που έθεσε η κυβέρνηση για τους δικαιούχους Δελτίων Κοινωνικού Τουρισμού. Για μεμονωμένα άτομα ως όριο ορίστηκαν τα17.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα (βάσει του εκκαθαριστικού σημειώματος φόρου εισοδήματος οικονομικού έτους 2010) ή για δύο άτομα τα 25.000 οικογενειακό εισόδημα. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι με μηνιαίο εισόδημα 1.215 ευρώ ή το ζευγάρι με 1.786 ευρώ μηνιαίως, θεωρούνται «προνομιούχοι». Πέρσι, δόθηκαν 550.000 Δελτία Κοινωνικού Τουρισμού μέσω του Οργανισμού Εργατικής Εστίας, ένας αριθμός που φέτος μπορεί να αυξήθηκε στους 570.000δικαιούχους, ωστόσο και αυτή η «χορηγία» δεν είναι δωρεάν. Οι εργαζόμενοι επιβαρύνονται με ημερήσια οικονομική συμμετοχή, ανάλογα με τις παρεχόμενες υπηρεσίες, την κατηγορία του καταλύματος και τη χρονική περίοδο συμμετοχής του. Χώρια το πλήρες μίσθωμα που θα πρέπει να καταβάλει για τον/την σύζυγο, αν δεν είναι δικαιούχος ενώ για τα παιδιά έως 5 ετών θα πρέπει να δώσει το ήμισυ της ημερήσιας συμμετοχής και στην περίπτωση προσθήκης κλίνης υποχρεώνεται να καταβάλει το 20% της αναλογούσης επιδότησης του Οργανισμού.

Από το πρόγραμμα του ΕΟΤ «Τουρισμός για όλους», που παρέχει μόλις πέντε διανυκτερεύσεις, φέτος δόθηκαν 110.000 δελτία, ενώ εισοδηματικά κριτήρια έχουν επιβληθεί και σε αυτήν την «παροχή». Ως όριο, έχουν οριστεί τα 18.000 ευρώ για μεμονωμένα άτομα, ενώ για δικαιούχους με οικογενειακό εισόδημα το όριο φτάνει στα 31.000 ευρώ.

Πολλά τα λεφτά για διαμονή και μετακίνηση

Μπορεί από τη μια άκρη ως την άλλη άκρη της χώρας να υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχεία με διάφορες κατηγορίες, κάμπινγκ και κάθε είδους καταλύματα, ωστόσο αυτά είναι απλησίαστα για τη μέση εργατική οικογένεια.

Για παράδειγμα, μια τετραμελής οικογένεια θα πληρώσει για ένα δωμάτιο στην Πάρο το λιγότερο 80 - 100 ευρώ,60 - 80 ευρώ στη Μυτιλήνη, 100 ευρώ στη Μήλο, 70 - 100 ευρώ στη Νάξο, 85 - 100 ευρώ στην Ανδρο, 70 - 100 ευρώ στη Ζάκυνθο, 85 - 100 ευρώ στη Χαλκιδική. Μια οικογένεια θα χρειαστεί το λιγότερο 600 ευρώ για μια βδομάδα μόνο για τη διαμονή.

Τα έξοδα που έχει να καλύψει μια εργατική λαϊκή οικογένεια δε σταματούν στη διαμονή. Οι εργαζόμενοι με όποιο μέσο και αν επιλέξουν να ταξιδέψουν θα επιφορτιστούν με ένα ακόμη δυσθεώρητο κόστος. Οι τιμές μετ' επιστροφής για ταξίδι με συμβατικό πλοίο στην οικονομική θέση δίχως καμπίνα για τετραμελή οικογένεια με παιδιά που πληρώνουν μισό εισιτήριο και ΙΧ, είναι:

• Πειραιάς - Μυτιλήνη: 394,00 ευρώ
• Πειραιάς - Σαντορίνη: 366,00 ευρώ
• Πειραιάς - Νάξος: 387,00 ευρώ
• Πειραιάς - Μήλος: 328,00 ευρώ
• Πειραιάς - Χανιά: 329,00 ευρώ

Επιπρόσθετα, αν η εργατική λαϊκή οικογένεια αποφασίσει να ταξιδέψει οδικώς στην ηπειρωτική Ελλάδα με ΙΧ έχει να καλύψει τις απαράδεκτες τιμές σε διόδια, οι αυξήσεις των οποίων από το 2008 έχουν ξεπεράσει τα 400% σε ορισμένες κατηγορίες οχημάτων, όπως και τη βενζίνη. Για παράδειγμα στο ταξίδι, Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Αθήνα,η εργατική λαϊκή οικογένεια με μέση τιμή αμόλυβδης τα 1,6 ευρώ/ λίτρο, μόνο για διόδια και βενζίνη θα πληρώσει 143,30 ευρώ, ενώ για το ταξίδι Αθήνα - Καλαμάτα - Αθήνα το κόστος σε βενζίνη και διόδια αγγίζει τα 79,40 ευρώ.

Η αφαίμαξη της λαϊκής οικογένειας συνεχίζεται και με την προοπτική του ΚΤΕΛ, όπου για παράδειγμα στη διαδρομήΑθήνα - Θεσσαλονίκη οι επιβάτες πληρώνουν για απλή μετάβαση 42 ευρώ, μετ' επιστροφής 65 ευρώ. Στη διαδρομή Αθήνα - Ιωάννινα το κανονικό εισιτήριο είναι 39 ευρώ, για Αθήνα - Πάτρα 18,90 ευρώ, για Αθήνα - Τρίκαλα 28 ευρώ (μετ' επιστροφής 43) για Αθήνα - Λάρισα, 28 ευρώ (με επιστροφή 48 ευρώ).

Στα δρομολόγια του ΟΣΕ στη διαδρομή Αθήνα - Θεσσαλονίκη το κόστος για μια τετραμελή οικογένεια που θέλει να ταξιδέψει Β' θέση με το συμβατικό τρένο ανέρχεται στα 112,40 ευρώ. Με το «ιντερσίτι» η διαδρομή αυξάνεται στα 145,20 ευρώ. Με το «εξπρές» εκτινάσσεται στα 193,60 ευρώ. Το κόστος της Α' θέσης είναι απαγορευτικό ακόμα και να το αναφέρουμε...

Καταστροφική η επιχειρηματική δραστηριότητα στον τουρισμό

Ο τουρισμός - εμπόρευμα εξυπηρετεί μόνο τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον κλάδο του τουρισμού και εκμεταλλεύονται τη φυσική ομορφιά, την ιστορική και αρχαιολογική κληρονομιά, τον πολιτισμό.

Ταυτόχρονα, όσο ο τουρισμός αποτελεί πεδίο επιχειρηματικής δράσης εμποδίζεται εκ των πραγμάτων η ισόρροπη ανάπτυξη των κλάδων που σχετίζονται με αυτόν. Η επιχειρηματικότητα και η ανταγωνιστικότητα ευθύνονται για την υπέρμετρη συγκέντρωση ξενοδοχειακών και άλλων τουριστικών εγκαταστάσεων χωρίς την ύπαρξη αντίστοιχων υποδομών στις μεταφορές, στην ενέργεια, στην ύδρευση και την αποχέτευση. Οδηγεί στην κατασπατάληση φυσικών πόρων και στην εγκατάλειψη άλλων παραγωγικών δραστηριοτήτων, ιδίως της αγροτικής παραγωγής.

Η άναρχη ανάπτυξη, η υπερπροσφορά ξενοδοχειακών κλινών, η οποία σήμερα ξεπερνά το 190% της τρέχουσας ζήτησης, σε συνδυασμό με την κατά καιρούς μείωση των τουριστικών ρευμάτων οδηγεί στην αναστολή της λειτουργίας ξενοδοχειακών μονάδων, με συνέπεια την αύξηση της ανεργίας των ξενοδοχοϋπάλληλων. Ταυτόχρονα, διευρύνεται η χρήση του «All inclusive» δημιουργώντας συνθήκες περαιτέρω ασφυξίας στα μαγαζιά εστίασης, ειδών λαϊκής τέχνης κ.ά. Ενισχύεται ο ρόλος των μεγάλων ξενοδοχειακών ομίλων, η θέση και η διαπραγματευτική ισχύς των Tour Operators σε βάρος των μικρών ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, των ενοικιαζόμενων δωματίων. Πολλές μικρές επιχειρήσεις λειτουργούν ουσιαστικά μόνο για την κάλυψη των αναγκών εξυπηρέτησης του τραπεζικού δανεισμού.

Δικαίωμα για το λαό οι διακοπές

Τουριστικό κεφάλαιο, μονοπώλια, εργοδότες λαμβάνουν όλο και περισσότερα προνόμια από τις αστικές κυβερνήσεις. Για τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, την ΕΕ, για τους εφοπλιστές και τους επιχειρηματίες οι διακοπές, οι παραλίες, τα δάση, η ζωή των εργαζομένων είναι εμπόρευμα που το πληρώνουν πανάκριβα. Ενας μισθός δε φτάνει για μια βδομάδα διακοπών μιας οικογένειας ή πολλές φορές επαρκεί μόνο για το ταξίδι. Ακόμα και ένα μπάνιο στην παραλία κοστίζει όσο ένα μεροκάματο. Είναι προφανές ότι η οικονομική κρίση και τα αδιέξοδά της που όλοι επικαλούνται, δεν αφορά όλους.

Οι διακοπές, ο τουρισμός είναι λαϊκό δικαίωμα. Και πάνω σε αυτήν τη θέση, ο λαός πρέπει να παλέψει για την ικανοποίησή του, που απαιτεί πάλη για κοινωνική ιδιοκτησία, κεντρικό σχεδιασμό, κοινωνικό έλεγχο, συμμετοχή των εργαζομένων.