Φτιάχνουν επικίνδυνο κλίμα.

«Διαβάζοντας» τα γεγονότα των τελευταίων ημερών από τη σκοπιά των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, τα αστικά επιτελεία κραδαίνουν τον κίνδυνο του «χάους» και της «ανομίας», άμεσα συνδεδεμένο με το ενδεχόμενο να κηρύξει η κυβέρνηση στάση πληρωμών.
Η συλλογιστική τους στόχο έχει να μεγαλώσει τους εκβιασμούς στις λαϊκές συνειδήσεις, να ταυτίσει τις εργατικές κινητοποιήσεις με το σκηνικό που στήνουν οι προβοκάτορες και οι δυνάμεις καταστολής σε περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης και να δημιουργήσει αντιδραστικά αντανακλαστικά ενάντια στο οργανωμένο ταξικό κίνημα και την πολιτική πρωτοπορία του, το ΚΚΕ.



Με κορωνίδα την υπεράσπιση δήθεν της «δημοκρατίας», σκόπιμα αφυδατωμένης από το ταξικό της περιεχόμενο, όλοι μ' ένα στόμα καλούν σε σύμπραξη των αστικών δυνάμεων, δείχνοντας το περιεχόμενο των αλλαγών που προωθούνται στο αστικό πολιτικό σύστημα. Συγκροτήματα του Τύπου βλέπουν το δίπολο της αντιπαράθεσης να μορφοποιείται ανάμεσα στις δυνάμεις εκείνες που θέλουν τη χρεοκοπία - χωρίς να λένε ότι ο λαός έχει ήδη χρεοκοπήσει - και σε εκείνες που παλεύουν δήθεν να σώσουν τη χώρα από τη στάση πληρωμών. Σκόπιμα προσπαθούν να ταυτίσουν κόμματα και φορείς που παλεύουν με όρους μαζικής πολιτικής πάλης για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτική, με τις ομάδες εκείνες που είτε εκτονώνουν ανώδυνα για το σύστημα την αγανάκτησή τους, είτε δρουν σε διατεταγμένη υπηρεσία για να προκαλέσουν το χτύπημα του κινήματος.


Εν κατακλείδι, λένε ότι προκειμένου η Ελλάδα να μην κυλήσει στο χάος, τα αστικά κόμματα πρέπει να πάρουν τα μέτρα τους για να προστατεύσουν - όπως ισχυρίζονται - τη δημοκρατία. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να παρουσιάζουν το ΚΚΕ, που πρωτοστατεί σε απεργίες και μαζικές εργατικές διαδηλώσεις, ως κόμμα που «φλερτάρει με τις ακραίες, βίαιες μεθόδους», που οργανώνονται ή χρησιμοποιούνται από το αστικό κράτος για να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα. Αλλοι πάλι, μιλάνε ανοιχτά για «φάση μετάλλαξης και αναδιαμόρφωσης» του πολιτικού συστήματος και προαναγγέλλουν ότι «η νέα μορφή του θα εξαρτηθεί (...) από την αντιπαράθεση μεταξύ των δυνάμεων που θα στηρίξουν πραγματικά τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας και από εκείνες που θα βρεθούν απέναντι, είτε επειδή δεν την επιθυμούν είτε επειδή φαντάζονται τη χώρα αλλιώς». Μόνο που αυτές οι δυνάμεις που σώζουν τη χώρα, χρεοκοπούν το λαό.


Φτιάχνουν το κλίμα ώστε όποιος αμφισβητεί έστω και μια παρωνυχίδα της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής, να συκοφαντείται, να λοιδορείται, να καταστέλλεται. Αυτός είναι και ο λόγος της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού: Να θωρακιστεί το αστικό σύστημα απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια, ώστε να μπορέσει με αποτελεσματικότητα να υπηρετήσει το κεφάλαιο και να νομοθετήσει τα μέτρα που έχει ανάγκη η κερδοφορία του. Γι' αυτό ζυμώνουν «λύσεις» όπως οι κυβερνήσεις συνεργασίας και προωθούν μέτρα, που στόχο έχουν να δυσκολέψουν τη δράση του ΚΚΕ. Για να ενσωματώσουν το λαό, να χτυπήσουν με όποια μέσα διαθέτουν το ταξικά προσανατολισμένο κίνημα. Την πραγματική διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία και στα κόμματα, τη βάζει το δίλημμα «με τα μονοπώλια ή με το λαό».
Η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού υπηρετεί τα μονοπώλια.
Ο λαός έχει το δικό του δρόμο να βαδίσει: Ανυπακοή, λαϊκή συμμαχία, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, των κομμάτων που την υπηρετούν.