Οι δραματικοί τόνοι κυβέρνησης και αστικών επιτελείων μπροστά στη σημερινή έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης για τη διαχείριση του κρατικού χρέους της Ελλάδας, με δεδομένη την ίδια πραγματικότητα που διαμορφώνεται για την καπιταλιστική οικονομία της Ιταλίας και της Γαλλίας, ενώ ήδη στην ίδια κατάσταση βρίσκονται Πορτογαλία και Ιρλανδία αποκαλύπτει την ένταση και το βάθεμα της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού στην Ευρωζώνη.
Ολα τα αστικά κόμματα και επιτελεία προβάλλουν διαφορετικές μορφές διαχείρισης του χρέους ως τις πιο κατάλληλες που θα διασώσουν δήθεν τις καπιταλιστικές οικονομίες από τη «χρεοκοπία».
Τα ίδια συζητιούνται και στους κόλπους της Ευρωζώνης με κάθε μια από τις κυβερνήσεις των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών να έχουν διαφορετική λύση.
Στην ίδια ρότα και διάφορες δήθεν «αριστερές» δυνάμεις όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το «Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς» που μιλούν για πληρωμή του «νόμιμου χρέους» και απαλλαγή της ΕΕ από το νεοφιλελευθερισμό, αλλά και ΝΑΡ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ που προτείνουν να μην πληρωθεί, αλλά γι' αυτό, λένε, ότι χρειάζεται μια άλλη αστική κυβέρνηση.
Το πραγματικό πρόβλημα που απασχολεί τους αστούς είναι η έξοδος της καπιταλιστικής οικονομίας από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Ως τώρα καταστρέφουν την εργατική δύναμη, με όλα τα φρικτά μέτρα μνημονίου και μεσοπρόθεσμου, αλλά αυτό δεν αρκεί.
Ποια είναι η σχέση της οικονομικής κρίσης με το χρέος και γιατί οι αστοί επιμένουν στην αντιμετώπιση του χρέους, ενώ εμείς λέμε ότι θέλουν να αντιμετωπίσουν την κρίση; Η κρίση είναι αντικειμενική εξέλιξη και δείχνει ότι υπάρχουν υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που δεν μπορούν να επενδυθούν. Ενα μέρος τους είναι πλασματικό.
Επομένως, πρέπει να καταστραφεί.
Στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου έχουν συμβάλει οι κυβερνήσεις, αφού φοροαπαλλάσσουν το κεφάλαιο, δηλαδή κόβουν έσοδα από τα κρατικά ταμεία, ενώ το συντριπτικά μεγάλο μέρος του κρατικού χρήματος δίνεται τζάμπα στους μεγαλοεπιχειρηματίες για επενδύσεις.
Το κράτος, επομένως, δανείζεται από τις τράπεζες για να δίνει κρατικό χρήμα στο κεφάλαιο, δίνοντάς τους ομόλογα.
Αλλά κάποτε το χρέος φτάνει σε επίπεδα που δεν μπορεί να αποπληρωθεί από το κράτος. Ετσι, οι τράπεζες που διαχειρίζονται ομόλογα που δεν μπορούν να αποπληρωθούν έχουν πρόβλημα ρευστότητας έως και χρεοκοπίας. Γεγονός που δυσκολεύει την καπιταλιστική αναπαραγωγή, αφού με τα κεφάλαια των τραπεζών, μαζί με το κρατικό χρήμα, γίνονται οι καπιταλιστικές επενδύσεις.
Η δυσκολία αποπληρωμής του χρέους από το κράτος συνέπεσε με την οικονομική κρίση. Το «κούρεμα» του χρέους είναι μια μορφή καταστροφής κεφαλαίου για αντιμετώπιση της κρίσης που επιλέγουν να την κάνουν ελεγχόμενα προτείνοντας τις διάφορες παραλλαγές διαχείρισής του.
Αλλά έτσι χτυπιούνται τράπεζες. Και εδώ οξύνονται οι αντιθέσεις και αγριεύει ο καυγάς για το μοίρασμα των ζημιών, την καταστροφή κεφαλαίου και ποιου κράτους οι τράπεζες, τα μονοπώλια θα βγουν ζημιωμένα ή ισχυρότερα.
Ο λαός δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πέσει στην παγίδα να διαλέξει τη μέθοδο ελεγχόμενης χρεοκοπίας.
Τώρα να εμπιστευθεί το ΚΚΕ.
Να μην αιφνιδιαστεί.
Να είναι έτοιμος, οργανωμένος και αποφασισμένος, ώστε να γνωρίζουν η κυβέρνηση και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» ότι θα πληρώσουν ακριβά κάθε απόπειρα στάσης πληρωμών στους εργαζόμενους, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους και αγρότες.
Να ισχυροποιηθεί η λαϊκή πάλη και αντεπίθεση για την προστασία του λαού, για τη νίκη που θα έρθει μόνο με λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου