Σελίδες

24 Ιουλ 2011

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει...



Δηλαδή, τώρα που ήρθε η αναγγελία της περιορισμένης - ελεγχόμενης χρεοκοπίας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - ΔΝΤ - ΕΕ - ΕΚΤ κ.λπ., χρωστάνε χάρη στο σεβασμιότατο Θεσσαλονίκης Ανθιμο, που έκαμε δέηση - λειτουργία να μειωθεί το δάνειο (μόλις είχε αναλάβει τη θέση του Παπακωνσταντίνου ο Βενιζέλος) ο ελληνικός λαός και ο πρωθυπουργός προσωπικώς!!!
Δηλαδή, έχει τρανό επιχείρημα ο Μόσιαλος όταν κορδώνεται και επιμένει ότι «θωράκισε» την Ελλάδα για πολλά χρόνια. 
Πιάστε τα παιδιά σας βρε ανόητοι κι αμετανόητοι διαφωνούντες με τους σωτήρες μας κι εξηγήστε τους. 
Να καταλάβουν επιτέλους ότι: Με 550 ευρώ το μήνα, φορολογίσιμα μάλιστα, μπορούν αν βρουν και δουλειά για να τα συναντήσουν, να αισθάνονται θωρακισμένοι. Θωρηκτά σκέτα.
Να κάνουν όνειρα, οικογένεια, ταξίδια, να περνούν ζωή και κότα. Εξηγήστε τους ότι: για να εξασφαλίσετε αυτά τα 550 ευρώ το μήνα, υποθηκεύσατε το σπίτι που με αίμα χτίσατε. Προσημειώσατε τον τάφο της προγιαγιάς στο χωριό. Βάλατε συνεταίρο με ποσοστό 80 υπέρ του και 20 υπέρ των παιδιών σας ως option (ευκαιρία - προοπτική επιλογής) στον έμπορο που ληστεύει την παραγωγή σας.
Αν το παιδί σας προτιμάει τα χάμπουργκερ τις αμερικανιές απ' τις γαλλικές κρέπες και τα γερμανικά λουκάνικα, ιδίως αν σιχαίνεται τα σουβλάκια, παρηγορείστε το. Εχει τώρα πια μέλλον επιλεκτικώς χρεοκοπημένο για το καλό του. Οπως είχανε οι Αμερικάνοι έναν υπέροχο βοηθό αδυνάτων κρατών, τον Τζορτζ Μάρσαλ, έτσι τώρα κι εμείς οι Ευρωπαίοι διαθέτουμε έναν Ρομπάι, σκέτη ρομφαία της βοήθειας. Βρήκε τη χρυσή τομή στην επιλεκτικά και ταξικά, υποχρεωτική μας επιβίωση με αιώνια δανεικά και την υγιεινή εκδοχή της φτώχειας μας: Σε αναγνώριση του ευρωιστορικού ελληνικού σχεδίου υπόδουλης σωτηρίας θα μας επιτρέπεται να τρώμε σουβλάκια χωρίς κρέας ή κατ' επιλογήν τις σάρκες μας τυλιγμένες σε πίτα αλευρωμένων ομολόγων.
Είναι τόσο και τέτοιο το θαύμα της αγίας τριάδας ΕΚΤ, ΔΝΤ και τραπεζιτών που κλείνουν νοσοκομεία, καταργούνται κρεββάτια σε κλινικές, ακυρώνονται εντατικές, περικόπτονται ασθενοφόρα, γιατί οι ευτυχισμένοι και σωσμένοι Ελληνες θα πεθαίνουν στα σπίτια, στα εργοστάσια, στους δρόμους υγιείς ως ήρωες για τα επόμενα σαράντα χρόνια.
Σοβαρευτείτε. Η επανάσταση ήρθε σωτήρια αυτή τη φορά, χωρίς στολές και τανκς. Με παζάρια και γραβάτες και ταγιεράκια, οι φίλοι μας οι δανειστές, οι ταξικοί καταχραστές της εθνικής μας τύψης για τη σκέψη, το κάλλος και το μόχθο των Ελλήνων ημών των ιδίων, μας σώζουν υπό την αίρεση ότι θέλουμε ν' αρχίζει το αλφάβητο απ' το γράμμα Ε. Οχι ως Ελλάδα, ούτε ως ελευθερία. Αλλά ως ΕΕ, δηλαδή Εή και επιλεκτική εξελιγμένη, εξ-αιρετική χρεοκοπία. Κυρίως όμως ευρωπαϊκή... Ετσι θα μάθουν τα παιδιά και το Χ, το δεύτερο γράμμα της νέας αλφαβήτου. Ως χρέος και χάος και χάρος, όχι αλαφράδες όπως χαρά και χαμόγελα.
Απ' το νηπιαγωγείο, απ' το μαιευτήριο καλύτερα, η νέα παιδεία ώσπου να σαρανταρήσουν τα νιογέννητα και να γεράσουν οι έφηβοι, το άσμα αυτής της επαναστατικής σωτηρίας οφείλει να το παιανίζει: Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και για χρέος καινούργιο τραβά, τραβά, τραβά, τραβά...

1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος25/7/11, 5:16 μ.μ.

    Την ώρα που βγαίνω απο την τράπεζα, αφου έχω σηκώσει όλα τα λεφτά μου (μην φανταστειτε και κανενα μεγάλο ποσο: οικονομίες των δεκα ετων δουλειας:2500ε)και υποχρεωτικά μπαίνω στο κλουβί (θάλαμος εξόδου) για να καταγραφεί η έξοδος μου, ενώ μια φωνή με ενημερώνει: ¨παρακαλω κλείστε την πόρτα της εξόδου¨, ξαφνικά, ενώ εγω προσπαθώ να κλείσω την πότα, ένας άνδρας τραβάει την τραβάει για να ανοίξει και να μπεί μέσα.
    Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν πως είχε δει που σηκωσα τα χρήματα και έχει σκοπό να με λυστέψει, κράτησα όμως την ψυχρεμία μου και του είπα:
    Συγνώμη, περιμενετε να βγώ και θα μπείτε εσεις μετα.
    Ο κύριος όχι μονο δεν βγήκε έξω από το θάλαμο, αλλά μου απάντησε με θράσος:
    -σαν δεν ντρέπεστε λίγο, γιατι να ξοδεύουμε το ρεύμα και να ανοιγει η πορτα της τράπεζας δυο φορές, ενώ χωράμε και οι δυο σε έναν θάλαμο.
    Τότε εκνευρισμενη του απαντησα πως τουλαχιστον έπρεπε να με ρωτησει αν του επιτρέπω να μπει μαζί μου στο θάλαμο. Εκείνος ακόμη με μεγαλύτερη θρασίτητα μου απάντησε πως η χώρα μας εφτασε εδώ που έφτασε εξαιτίας κάποιον ανθρώπων σαν και μένα, που δεν σκέφτονται καθόλου το δημοσιο καλό και είναι σπάταλοι. Και ότι είμαι ατομίστρια, γιατί θέλω να μπαίνω στο θάλαμο μόνη μου.

    η αμορφωσιά (κυρίως κοινωνική) ειναι προνόμιο της πλειοψηφίας των ελλήνων. Και το Αλαφουζεικο μαζί με το Μπομπολεϊκο και όχι μόνο φροντίζουν και πάντα θα φροντίσουν γι'αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή