Εξόχως βολικά για το αστικό πολιτικό σύστημα αποδεικνύονται τα περιστατικά προπηλακισμού βουλευτών και η αντιπαράθεση που αυτά πυροδότησαν ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
«Πατώντας» σ' αυτά, ο πρωθυπουργός, κατά την ομιλία του χτες στο υπουργικό συμβούλιο, αξίωσε από το λαό και το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα να βάλουν «την ουρά στα σκέλια», στο όνομα του κινδύνου που διατρέχουν η αστική δημοκρατία και οι «ελευθερίες», τις οποίες αυτή η δημοκρατία έχει ήδη καρατομήσει, κυρίως στους τόπους δουλειάς.
Το «κερασάκι» στην πρωθυπουργική κινδυνολογία περί «ανομίας, ανασφάλειας» και «αντιδημοκρατικής εκτροπής» ήταν η αναγόρευση σε καθήκον όλων της προστασίας της «κοινωνικής συνοχής», δηλαδή της υποταγής του λαού στην πολιτική που τον σφάζει, και η γνωστοποίηση της πρόθεσής του για μέτρα παραπέρα θωράκισης του αστικού πολιτικού συστήματος, έντασης του αυταρχισμού και της καταστολής.
Οπως είπε, «η κυβέρνηση θα ζητήσει αμέσως τη σύσταση Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής, προκειμένου να συζητηθούν και από κοινού να αποφασιστούν πολιτικές και μέτρα, στο πλαίσιο της υπάρχουσας νομοθεσίας, για την προστασία των θεσμών, τη διασφάλιση της ευνομίας, την καλύτερη οργάνωση των δημόσιων συναθροίσεων»! Και δεν ήταν ο μόνος. Τον «καημό» τους για την αστική δημοκρατία και την «κοινωνική συνοχή» εξέφρασαν ο ΛΑ.Ο.Σ. και η ΔΗΜ.ΑΡ., ενώ και ο ΣΥΝ, διά του εκπροσώπου του, δήλωσε ότι «η δημοκρατία έχει ένα πλεονέκτημα, αυτοπροστατεύεται (...) Αν θέλουμε να αυτοπροστατευθούμε ως κοινωνία να προσφύγουμε σε εκλογές».
Το «παζλ» συμπληρώνεται και η εικόνα προβάλλει ξεκάθαρη. Ολες αυτές οι δυνάμεις, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, διαμόρφωσαν τις συνθήκες για την εκδήλωση φαινομένων ανώδυνης για το σύστημα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και τώρα τα αξιοποιούν για να δικαιολογήσουν νέα μέτρα, που στόχο έχουν να τσακίσουν το ταξικό εργατικό - λαϊκό κίνημα. Και το έπραξαν κανακεύοντας το «χύμα», το δήθεν «ακηδεμόνευτο» και «ακομμάτιστο», ακόμα κι όταν αυτό εκφραζόταν με ισοπεδωτικά συνθήματα, του τύπου «κλέφτες κλέφτες» και «οι 300 στο Γουδή». Συνθήματα που τα αστικά κόμματα πρόβαλαν δικαιολογώντας την κρίση και το χρέος στους «κλέφτες πολιτικούς» που τα έφαγαν και στην προσπάθεια των αστικών θεσμών για κάθαρση με το να στείλουν κάποιους φυλακή. Προσωποποιώντας ευθύνες, ώστε να μένουν στο απυρόβλητο η άρχουσα τάξη και η πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντά της. Σπρώχνοντας ανώριμες πολιτικά συνειδήσεις στην εκτόνωση όπως όπως, ώστε να τις αποτρέψουν από τη ριζοσπαστικοποίηση και την ταξική αφύπνιση. Συκοφαντώντας το ταξικό κίνημα και επιστρατεύοντας ομάδες προβοκατόρων επιλεκτικά τις μέρες των απεργιακών κινητοποιήσεων εναντίον του.
Ματαιοπονούν ωστόσο, αν πιστεύουν ότι θα καταφέρουν να τσακίσουν το ταξικό κίνημα. Στη βία της κρατικής καταστολής και του αυταρχισμού, που πάει πάντα χέρι χέρι με τη βία της εκμετάλλευσης, της ανέχειας, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, ο λαός μπορεί και οφείλει να απαντήσει. Καταδικάζοντας πολιτικά τους άρπαγες του πλούτου του και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, πυκνώνοντας τις γραμμές του οργανωμένου ταξικού κινήματος και καθιστώντας τις αδιαπέραστες στην προβοκάτσια, στην καταστολή, στον αυταρχισμό. Αποφασίζοντας να συμπορευτεί με το ΚΚΕ προς την κατεύθυνση του άλλου δρόμου ανάπτυξης, που θα υπηρετεί τις δικές του και μόνο ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου