Κοροϊδεύει το λαό με κηρύγματα για «ηθικό» καπιταλισμό...

Σ' ένα αντιεπιστημονικό παραλήρημα που κρύβει τον πραγματικό χαρακτήρα και τα αίτια της κρίσης, αναλώθηκε χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο ο πρωθυπουργός, προσπαθώντας ταυτόχρονα να συσκοτίσει τους πολιτικά υπεύθυνους για τη βαρβαρότητα που βιώνει ο λαός.

Επιμένοντας στο ιδεολόγημα περί «κρίσης χρέους» και όχι κρίσης του καπιταλισμού, ο Γ. Παπανδρέου την απέδωσε στους «διαφορετικούς όρους δανεισμού σε μια ζώνη κοινού νομίσματος»και σε «έλλειψη συστηματικών ελέγχων, διαφορετικό επίπεδο ανταγωνιστικότητας αλλά και υποδομών», στο πλαίσιο μιας «παγκόσμιας οικονομίας και αγορών που μας αντιμετωπίζουν με φόβο ή και κερδοσκοπικές διαθέσεις, με οίκους αξιολόγησης που ξεπερνούν τις δικαιοδοσίες και την ισχύ των εθνικών μας κοινοβουλίων».

Η κυβέρνηση παραπλανά το λαό ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα δυσλειτουργιών του αστικού συστήματος που μπορούν να διορθωθούν και όχι απότοκο του καπιταλισμού, που δείχνει και τα ξεπερασμένα ιστορικά του όρια. 

Ακόμα, όμως, και η ανισομετρία την οποία περιέγραψε ο Γ. Παπανδρέου στο εσωτερικό της ΕΕ, είναι νόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης και μάλιστα μη αναστρέψιμος.

Ο πρωθυπουργός απέδωσε τα αδιέξοδα και τις κόντρες που πυροδοτεί η προσπάθεια διαχείρισης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου στο γεγονός ότι «η Ευρώπη συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο - με καθυστέρηση δυστυχώς - πως το πρόβλημα είναι ευρύτερο», επιμένοντας ότι ο κοινός αντίπαλος των αστικών κυβερνήσεων και του λαού είναι οι «αγορές», οι οποίες «αμφισβητούν το ευρώ» και εξαπολύουν «κερδοσκοπικά παιχνίδια», με όχημα «αδιαφανή χρηματοοικονομικά σχήματα που αφέθηκαν ανεξέλεγκτα και εκτός ρύθμισης στο πλαίσιο της άναρχης παγκοσμιοποίησης του χρηματοπιστωτικού συστήματος».

Οι «οίκοι» είναι νύχι - κρέας με τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις, όπως και το κεφάλαιο, στη χρηματική του μορφή, δεν είναι ανεξάρτητο από τις άλλες μορφές του. Αυτό το διαχωρισμό προσπαθεί να κάνει ο Γ. Παπανδρέου, για να αποσπάσει τους μεγαλοκαπιταλιστές από τις τράπεζες και να αποδώσει την κρίση στην ανεξέλεγκτη δράση των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, κρύβοντας ότι αιτία της είναι η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και η υπερπαραγωγή προϊόντων στο άναρχο καπιταλιστικό σύστημα.

«Ανάπτυξη» σημαίνει φτηνοί εργάτες

«Διέξοδο» σε όλα τα παραπάνω, σύμφωνα με τον Γ. Παπανδρέου, μπορούν να δώσουν τα «ευρωομόλογα», ο εσωτερικός δηλαδή δανεισμός της ΕΕ, με στόχο να εξασφαλιστεί φθηνότερο χρήμα για το κεφάλαιο, η «διαφάνεια και εξυγίανση του τραπεζικού, του χρηματοπιστωτικού συστήματος», ο «έλεγχος των παραγώγων, η αντιμετώπιση των φορολογικών παραδείσων που κλέβουν εθνικούς ζωτικούς πόρους, η εξυγίανση των ευρωπαϊκών τραπεζών».

Πρόκειται για προτάσεις εξωραϊσμού και εσωτερικών διευθετήσεων μεταξύ μερίδων του κεφαλαίου, που καμιά σχέση δεν έχουν με την καπιταλιστική κρίση. Αντίθετα, μόνο στόχο έχουν να αποπροσανατολίσουν το λαό και να τον εγκλωβίσουν στη φενάκη του «ηθικού καπιταλισμού».

Στο ίδιο πνεύμα, ο Γ. Παπανδρέου ισχυρίστηκε ότι «σε επίπεδο κρατών - μελών χρειάζεται παράλληλα και ένα ευρύτατο ευρωπαϊκό πρόγραμμα ανάπτυξης (...) που θα βοηθούσε πολλαπλώς να πάμε σε μια πιο ανταγωνιστική Ευρώπη». Την «ανταγωνιστικότητα» της Ευρώπης την υπερασπίζονται σε ενιαία γραμμή οι κυβερνήσεις της, με τα μέτρα που παίρνουν για να ρίξουν ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης. Αυτή την ανάπτυξη υπηρετούν, που είναι καπιταλιστική μέχρι το μεδούλι, όσα ονόματα κι αν της δώσουν («πράσινη» κ.ά.).

Την ίδια ώρα που νομοθετούν για τζάμπα εργάτες στο κεφάλαιο, κοροϊδεύουν το λαό με προτάσεις για «φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών», τις οποίες επαναλαμβάνει μονότονα ο πρωθυπουργός, ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να μειώσει κι άλλο την ήδη χαμηλή φορολογία για τα κέρδη των επιχειρήσεων.