Οι εκπαιδευτικοί να μην παίξουν το ρόλο του συκοφάντη.

«Η ιστορία έχει μόνο μία αλήθεια και τη γράφουν οι λαοί». 

Τα λόγια αυτά που αποτυπώνονται στην αφίσα με το σοβιετικό στρατιώτη που υψώνει την κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ και με την υπογραφή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ απαντούν στις προσπάθειες ξαναγραψίματος της ιστορίας υπέρ των εκμεταλλευτών. Η αφίσα τοιχοκολλήθηκε από μέλη της ΚΝΕ έξω από το 72ο Γυμνάσιο στην Κυψέλη, όπου πριν λίγες ημέρες, στις εξετάσεις της Γ' Γυμνασίου, ζητήθηκε από τους μαθητές να απαντήσουν σε θέμα που εξίσωσε ουσιαστικά τον «Σταλινισμό» με το φασισμό. Με αυτή την αφορμή, κλιμάκιο του ΚΚΕ ενημέρωσε τους εκπαιδευτικούς του σχολείου για τη συνολική αντικομουνιστική επίθεση που στόχο δεν έχει μόνο το κόμμα της εργατικής τάξης αλλά και τις συνειδήσεις του λαού.

Από την πλευρά του ΚΚΕ έγινε αναφορά στο πώς μέσα από διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα, τη γενναιόδωρη χρηματοδότηση ντοκιμαντέρ και βιβλίων επιχειρείται να «ξαναγραφτεί» η ιστορία. Μέσα από αντιεπιστημονικές προσεγγίσεις, επιχειρείται να εξισωθεί ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε με το φασισμό τον οποίο γέννησε το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Στόχος, όπως επισημάνθηκε, είναι να πειστεί ο λαός να μείνει απαθής, να μην πιστέψει ότι υπάρχει εναλλακτική λύση στη σημερινή βαρβαρότητα. Οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ κάλεσαν τους εκπαιδευτικούς να μην πάρουν μέρος σε αυτή την προσπάθεια συκοφάντησης αλλά να συμβάλουν στην κατεύθυνση καλλιέργειας της αγωνιστικότητας των νέων.

Από την πλευρά τους, οι νέοι κομμουνιστές, με εξόρμηση έξω από το σχολείο κάλεσαν τους μαθητές να δώσουν απάντηση στην πολιτική που επιτίθεται στα δικαιώματά τους, να βρεθούν στα μαθητικά φεστιβάλ στο «δρόμο της ανατροπής. Για το σχολείο και τη ζωή που μας αξίζει».

«Διώξεις», «ελλείψεις», «δυσαρέσκεια»

Το ίδιο το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων - αλλού απροκάλυπτα και αλλού συγκαλυμμένα - προσπαθεί να καλλιεργήσει στους νέους από τη σχολική ηλικία το «φόβο» και την «αποστροφή» προς το σοσιαλισμό. 

Στο εγχειρίδιο της Γ' Γυμνασίου, στο σημείο που αναφέρεται στις «λαϊκές δημοκρατίες της Α. Ευρώπης», διαβάζουμε: «Επιτυχίες σημειώθηκαν στο βιομηχανικό τομέα και στην οργάνωση συστημάτων υγείας και εκπαίδευσης. Επίσης, βελτιώθηκε αισθητά η θέση της γυναίκας. Σύντομα, ωστόσο, εμφανίστηκαν σημαντικά προβλήματα. Τα κομμουνιστικά κόμματα διαχειρίζονταν μονοπωλιακά την εξουσία, η δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης πολιτικών απόψεων ήταν περιορισμένη, οι διώξεις αντιφρονούντων συχνό φαινόμενο, ενώ ο στενός έλεγχος της αγοράς, από το κράτος, προκαλούσε, συχνά, ελλείψεις σε καταναλωτικά αγαθά. Μετά τον θάνατο του Στάλιν (1953), ασκήθηκε έντονη κριτική στις παραπάνω πρακτικές, χωρίς, ωστόσο, να αλλάξει, ουσιαστικά, η κατάσταση». Αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας, που συνεχώς μεγάλωνε, ήταν η έκρηξη σειράς εξεγέρσεων στην Α. Ευρώπη... ορισμένες από τις οποίες αντιμετωπίστηκαν με την επέμβαση σοβιετικού στρατού», αναφέρεται, σε μία «αποτύπωση» ιστορικών γεγονότων που δίνει στους μαθητές την εντύπωση ότι η ΕΣΣΔ ήταν ούτε λίγο ούτε πολύ ο «μπαμπούλας» του παραμυθιού...