Ενα μήνα μετά την έναρξη της ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής επιχείρησης κατά της Λιβύης, που ενδύθηκε το μανδύα της ανθρωπιστικής ευαισθησίας, τα προσχήματα έχουν καταρριφθεί και τα περιθώρια έχουν στενέψει για τους επίδοξους διαχειριστές των πλουτοπαραγωγικών πηγών της βορειοαφρικανικής χώρας.
Κάθε μέρα που περνά, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται και γίνονται ολοένα πιο απροκάλυπτες στην προσπάθεια να διασφαλίσουν τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη με το μικρότερο δυνατό κόστος.
Οι αεροπορικές ΝΑΤΟικές επιδρομές συνεχίζονται αδιαλείπτως και σύμφωνα με τις λακωνικές ανακοινώσεις των ιθυνόντων έχουν πλήξει «μεγάλο τμήμα του λιβυκού στρατεύματος». Γίνεται όμως ολοένα σαφέστερο ότι οι, από αέρος, επιθέσεις δεν μπορούν να επηρεάσουν καταλυτικά την έκβαση των μαχών στο έδαφος, παρά μόνο να καθυστερήσουν το αποτέλεσμά τους.
Το πλέον πρόσφατο και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η αναγκαστική υποχώρηση των αντικαθεστωτικών δυνάμεων ακόμη και από μεγάλο μέρος της πόλης Αντζνταμπίγια, χτες, όπου εκκενώθηκαν και νοσοκομεία, καθώς μια αμμοθύελλα, που άρχισε τα ξημερώματα της Κυριακής, ανάγκασε τα ΝΑΤΟικά αεροσκάφη να προσγειωθούν.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες, οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις να εγκαταλείψουν τα περίχωρα της Μπρέγκα όπου είχαν φτάσει υπό την κάλυψη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών αλλά και την Αντζνταμπίγια.
Οι τρεις μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που εμπλέκονται στις επιχειρήσεις κατά της Λιβύης συμφώνησαν, μετά από τέσσερις εβδομάδες βομβαρδισμών, ότι «δεν μπορεί να υπάρξει μια τελική ειρηνική λύση όσο ο Καντάφι παραμένει στην εξουσία» (επιστολή Ομπάμα, Σαρκοζί, Κάμερον). Επί του πρακτέου, όμως, δεν κατέληξαν, ούτε καν στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, στον τρόπο που θα επιτευχθεί ο στόχος αυτός.
Οι ΗΠΑ, έχοντας αποσύρει τα αεροσκάφη τους καθώς και τους πυραύλους «Τόμαχοκ» από την πρώτη γραμμή, επέλεξαν να «κωφεύσουν» επισταμένα στις άμεσες νύξεις για επάνοδό τους στο προσκήνιο και απάντησαν διά μέσου δημοσιεύματος της «Ουάσιγκτον Ποστ», όπου υπογραμμιζόταν ότι «κάποιοι βιάζονταν να πλήξουν τη Λιβύη (Γαλλία, Βρετανία) αλλά τώρα δεν έχουν, ούτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αρκετές βόμβες ακριβείας για να συνεχίσουν από αέρος»...
Το οικονομικό και διπλωματικό κόστος μιας ενεργότερης εμπλοκής, πόσο μάλλον χερσαίας, κρίνεται εντελώς ασύμφορο, προς το παρόν, για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και τα συμφέροντά του. Ετσι, επιλέγει να συμμετέχει στην αναμέτρηση για την εξασφάλιση «επιρροής» στη σπαρασσόμενη Λιβύη εκπαιδεύοντας αντικαθεστωτικούς με τη CIA, διατηρώντας ανοιχτό «δίαυλο» και με τις δύο πλευρές, αρνούμενος μέχρι στιγμής ν' αναγνωρίσει το αντικαθεστωτικό Εθνικό Συμβούλιο ως μοναδικό εκπρόσωπο του λιβυκού λαού, και φερόμενος, σύμφωνα με την εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», να αναζητά ένα πιθανό «καταφύγιο» για τον Καντάφι, σε περίπτωση εκδίωξής του. Το δημοσίευμα, μάλιστα, αναφέρει ότι αναζητούνται χώρες που δεν έχουν υπογράψει συνθήκη συνεργασίας με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, έτσι ώστε ο Καντάφι, από τον οποίο ο Λευκός Οίκος δήλωνε ότι «περιμένει ακόμη και τις χειρότερες ακρότητες», να μην κινδυνεύει να δικαστεί για «εγκλήματα κατά του λιβυκού λαού», τα οποία πολλάκις ο Αμερικανός πρόεδρος χρησιμοποίησε ως άλλοθι για τη στάση του.
Στο «τραπέζι» η χερσαία επιχείρηση
Το γαλλικό κεφάλαιο, διά μέσου του προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, Αξελ Πονιατόβσκι, σημαίνοντος στελέχους του κυβερνώντος κόμματος UMP, είναι, και σε αυτή τη φάση, το πρώτο που παραδέχεται την αναγκαιότητα «χερσαίας δύναμης». Ο Πονιατόβσκι μίλησε για ανάπτυξη ειδικών δυνάμεων «που θα διευκολύνουν το έργο των αεροπορικών δυνάμεων, καθώς οι μάχες μέσα σε πόλεις παρεμποδίζουν τα αεροπορικά πλήγματα», κίνηση που προϋποθέτει, όπως είπε, «νέα απόφαση του ΟΗΕ ή διεθνή πολιτική συναίνεση». Αυτό που δεν ξεκαθάρισε είναι αν θα το κάνουν γαλλικές δυνάμεις ή...
Οσο για τη Βρετανία, προς το παρόν, φαίνεται να επιλέγει το «στρίβειν διά του αρραβώνος» ως προς το μείζον ζήτημα, και να επιδιώκει περαιτέρω βελτίωση του προφίλ της (και ταυτόχρονα φυσικά και των δυνατοτήτων περαιτέρω διείσδυσης του κεφαλαίου της στις λιβυκές πλουτοπαραγωγικές πηγές). Ετσι, δεσμεύτηκε, χτες, να αναλάβει το κόστος της απομάκρυνσης 5.000 ξένων εργατών που έχουν εγκλωβιστεί στη Μιζράτα και βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, στο πλαίσιο μιας σειράς ανάλογων κινήσεων του ΟΗΕ και του Διεθνούς Μεταναστευτικού Οργανισμού, που τέθηκαν σε εφαρμογή μόλις πριν από λίγες μέρες.
Και μόνο το ότι τέσσερις εβδομάδες μετά τη ρίψη των πρώτων πυραύλων για «το καλό του λιβυκού λαού», δεν έχει ακόμη διασφαλιστεί καμία αξιόπιστη παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας (μόλις χτες η αρμόδια αναπληρωτής ΓΓ του ΟΗΕ Βάλερι Εϊμος πέτυχε μια συμφωνία, άνευ εγγυήσεων, για ανθρωπιστικό διάδρομο σε όλες τις αποκλεισμένες πόλεις, με προτεραιότητα τη Μιζράτα, όπου νοσοκομειακές πηγές αναφέρουν 300 νεκρούς, 1.000 τραυματίες και δεκάδες χιλιάδες εγκλωβισμένους) και καμία διέξοδος για τους εγκλωβισμένους ξένους εργάτες, ενώ δεν υπάρχει καμία ασφαλής εικόνα για το τι γίνεται μέσα στις λιβυκές πόλεις, αποκαλύπτει περίτρανα την ιμπεριαλιστική υποκρισία περί «ανθρωπιστικών κινήτρων». Και όσο κυλούν οι μέρες τόσο περισσότερο πιο αποκρουστική γίνεται η «ευαισθησία» αυτή που διαλύει μια χώρα, μετατρέποντάς τη σταδιακά σε απέραντο αιματηρό χάος, χωρίς, πλέον, κανένα πρόσχημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου