Υποκρισία χωρίς όρια...

Με αφορμή την απεργία των εργαζομένων στο χώρο των ΜΜΕ, ξανάνοιξε συζήτηση περί απεργοσπαστικών φύλλων, όπως στην προηγούμενη 48ωρη απεργία του Δεκέμβρη 2010, επειδή αντί των καθημερινών φύλλων κυκλοφόρησαν στη θέση τους κυριακάτικα. Και τότε και τώρα κάποιες εφημερίδες και δημοσιογράφοι που επωμίστηκαν αυτή την «υποχρέωση» τόλμησαν να αποδώσουν ανάλογο χαρακτηρισμό περί «απεργοσπασίας» και στο «Ριζοσπάστη», όπως π.χ. η «Ελευθεροτυπία» και πιο συγκαλυμμένα η «Αυγή». Δε θα μιλήσουμε εδώ απλά περί υποκρισίας εφημερίδων και αυτών των δημοσιογράφων που «επωμίστηκαν» να γράψουν ανάλογα. Αλλωστε στην προηγούμενη απεργία, οι δημοσιογράφοι της «Ελευθεροτυπίας», στο όνομα της ετοιμότητας της εργοδοσίας τους να υπογράψει Συλλογική Σύμβαση,

δεν απήργησαν, ούτε καν ως αλληλεγγύη στους υπόλοιπους εργαζόμενους, και η εφημερίδα που εργάζονται κυκλοφόρησε όλες τις μέρες της απεργίας. Ισως πιέστηκαν, ίσως συμφώνησαν με την εργοδοσία, αλλά δεν απήργησαν.

Η ίδια εφημερίδα αυτή τη φορά γράφει ότι: «σεβόμενη απολύτως τους αναγνώστες της, δεν πρόκειται από σήμερα μέχρι και τη Δευτέρα να προχωρήσει στην έκδοση "μπαγιάτικου" και "προκατασκευασμένου" φύλλου της, τηρώντας απαρέγκλιτα την αρχή της ότι η σχέση της με τους αναγνώστες είναι αληθινή και έντιμη», ότι «δεν θα κυκλοφορήσει την Κυριακή. Δεν το επιτρέπουν οι διοργανωτές της απεργίας. Μιας απεργίας που... επιτρέπει στις λοιπές κυριακάτικες εφημερίδες να κυκλοφορήσουν σήμερα Πέμπτη... επιμένει ότι η εφημερίδα πρέπει να κυκλοφορεί την ημέρα που έχει οριστεί. Φρέσκια...».

***

Η επιδίωξη δημιουργίας εντυπώσεων στους αναγνώστες, που βεβαίως δε γνωρίζουν περί έκδοσης εφημερίδας, χρονοδιαγραμμάτων, ύλης ημέρας ή «μπαγιάτικης» ύλης, όπως απεφάνθη η συγκεκριμένη εφημερίδα, εκφράστηκε υποκριτικά, προπαγανδίζοντας ότι η δική της ύλη δεν είναι «μπαγιάτικη» αλλά «φρέσκια» και ας ήταν τόσο «φρέσκια» όσο και άλλων που κυκλοφόρησαν ως κυριακάτικες. Θέλησαν να εμφανιστούν οι εφημερίδες αυτές ότι υπηρετούν, έστω και έτσι, τα συμφέροντα των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Δηλαδή η εργοδοσία τους δεν κυκλοφόρησε κυριακάτικη έκδοση συμπαραστεκόμενη στους εργαζόμενους! Μέγιστη υποκρισία! Εστω και έτσι, λοιπόν, αποκαλύπτουν πως στα αστικά ΜΜΕ δε μπορεί καμιά εμπιστοσύνη να έχει ο εργαζόμενος. Η ύλη τους δεν μπορούσε αντικειμενικά να είναι μόνο ή κυρίως «φρέσκια». Δεν προλάβαιναν να έχουν ύλη ημέρας και να τυπώνουν στο τυπογραφείο από τις 2 το μεσημέρι της Τετάρτης...

***

Θα το ξαναπούμε εδώ ότι οι ηγεσίες των «Σωματείων» των εργαζομένων στο χώρο των ΜΜΕ, έχουν ξεπεράσει με τη δράση τους και αυτόν τον κλασικό εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Γιατί άφησαν τα προβλήματα των εργαζομένων του χώρου να φτάσουν σε ανεπίστρεπτη πορεία και να δίνουν τάχα μάχες που είναι αδιέξοδες. Γιατί αν ήθελαν να μη βγουν κυριακάτικες εκδόσεις, δε θα το άφηναν στη διάθεση της εργοδοσίας. Η «Καθημερινή» π.χ. κυκλοφόρησε την κυριακάτικη της έκδοση σε όλη της την πληρότητα, ακόμη και των μόνιμων συνεργατών της και των ενθέτων της, αλλά δεν έγραψε στην προμετωπίδα της «Καθημερινή της Κυριακής». Αυτό αν δεν είναι υποκρισία τι είναι; Το ίδιο έκαναν και άλλες εφημερίδες.

Αν πράγματι οι ηγεσίες των «Σωματείων» των εργαζομένων στα ΜΜΕ ήθελαν να εμποδίσουν αυτές τις εκδόσεις, θα μπορούσαν να πάρουν μέτρα να μη δοθεί κυριακάτικη ύλη από τους δημοσιογράφους. Αλλά όχι μόνο δεν έχουν τα κότσια να οργανώσουν τέτοιο αγώνα, αλλά αφήνουν τα μέλη τους στο έλεος της εργοδοσίας. Γιατί ενώ ήξεραν ότι η ύλη μαζεύεται από τη μέρα που προκήρυξαν την απεργία, έφτασαν την προπαραμονή της να κάνουν εκκλήσεις να μη δοθεί ύλη... Οταν ήδη οι εφημερίδες ήταν έτοιμες για το τυπογραφείο. Αυτό αν δεν είναι ένδειξη ταύτισης των ηγεσιών των «Σωματείων» με την εργοδοσία, τότε τι είναι;

***

Σε ότι έχει σχέση με τον «Ριζοσπάστη», και στην προηγούμενη απεργία και σ' αυτή, ως η άλλη φωνή στο χώρο του Τύπου, αυτή της εργατικής τάξης, του λαού, δεν κρύφτηκε από τους αναγνώστες του, δεν τους παραπλάνησε. Οι αστικές εφημερίδες ανοιχτά ή συγκαλυμμένα κυκλοφόρησαν τις κυριακάτικες εκδόσεις τους υπηρετώντας τις επιδιώξεις των αστών. Ο «Ριζοσπάστης» βγήκε χωρίς να το κρύψει με την κυριακάτικη έκδοση με προσπάθεια για την περισσότερη δυνατή ύλη επικαιρότητας, υπηρετώντας τις λαϊκές ανάγκες στην ενημέρωση. Ας αφήσουν λοιπόν κατά μέρος τα περί «απεργοσπασίας» του «Ριζοσπάστη» όσοι σπεκουλάρουν. Το συμφέρον της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων στα ΜΜΕ είναι η οργάνωση της πάλης κόντρα στους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, στην αντεργατική πολιτική που ενισχύει τους καπιταλιστές συνολικά, η κοινή δράση με τους άλλους εργαζόμενους. Σ' αυτή τη ρότα ο «Ριζοσπάστης» και οι κομμουνιστές δημοσιογράφοι είναι στην πρώτη γραμμή!

Χ. Α.