Οσο πλησιάζει η ώρα για την ανακοίνωση του νέου κύματος αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων, τόσο εντείνεται το σφυροκόπημα των συνειδήσεων από την αστική προπαγάνδα. Χτες είχαν την τιμητική τους στα κανάλια τα «ρετιρέ», ενώ προβλήθηκε σαν στοιχείο προόδου ότι αυξήθηκαν οι ελαστικές μορφές απασχόλησης άρα, λένε, ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα. Ο,τι βυθίζει τον εργάτη στη δυστυχία το προβάλλουν σαν στοιχείο προόδου. Και για όσους δεν πείθονται υπάρχει και ο μπαμπούλας: η χώρα καταρρέει, έλεγε ένας τύπος στον «Σκάι».
Πιο πρακτική η κυβέρνηση επιλέγει γνωστές δοκιμασμένες μέθοδες: προχτές χτύπησε με τα ΜΑΤ τους συμβασιούχους στην Αθήνα, χτες στον Πειραιά έκανε ένα βήμα ακόμα: οργάνωσε ολόκληρη στρατιωτικού τύπου επιχείρηση για να στείλει στο νοσοκομείο με σπασμένα κεφάλια μεταλλεργάτες διαδηλωτές.
Παρά τα φαινόμενα, η κυβέρνηση δεν υπακούει σε κάποιες εντολές έξω από αυτήν. Εφαρμόζει δια πυρός και σιδήρου την πολιτική της υπέρ του κεφαλαίου γιατί πολύ απλά η ίδια είναι οργανικό τμήμα της αστικής τάξης. Τέτοια είναι και η σχέση του αστικού Τύπου με την τάξη που εκφράζει. Γι' αυτό και οι εκρήξεις μίσους κατά του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ΚΚΕ, όπως οι χτεσινοβραδινές στον «Σκάι», όπου ευθέως κάποιος Ιπποφάντης έβαλε σαν όρο για να έχουν δουλειά οι εργάτες, να εγκαταλείψουν το ΠΑΜΕ! Ενώ αμέσως μετά η Ακριβοπούλου ανέλαβε να εξηγήσει ότι το ΚΚΕ είναι πρόβλημα γιατί είναι - είπε - «συστημικό κόμμα» που «κάνει εμπόριο συναισθήματος».
***
Στο σύνολό τους τα αστικά κανάλια δίνουν ρέστα διαστρέβλωσης: Οταν ήταν η ώρα να κοπούν οι μισθοί, είχανε πλημμυρίσει οι οθόνες με παραδείγματα «υψηλόμισθων». Οταν αποφάσισαν να κόψουν τις συντάξεις οι οθόνες έδειχναν σφριγιλούς γέροντες που ήταν κρίμα να βγαίνουν τόσο νωρίς στη σύνταξη. Οταν ήρθε η ώρα για άγρια φορολογία ανακάλυψαν πως το κάπνισμα βλάπτει την υγεία και άρα πρέπει να φορολογηθεί για να συμμορφωθούν οι καπνιστές.
Τώρα που θέλουν να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις, ανακάλυψαν πως ήτανε λάθος οι φόροι για την αύξηση των εσόδων και ότι το σωστό είναι να κοπεί το κράτος. Δεν τους πιάνεις πουθενά, εκτός κι αν πάψεις να ακούς ο,τιδήποτε προέρχεται απ' αυτούς.
***
Οσο βαθαίνουν τα αδιέξοδα στο πολιτικό σύστημα τόσο πιο ανοιχτά δημοσιογράφοι στον αστικό Τύπο εμφανίζονται σαν η φωνή της συνείδησης της κυβέρνησης. Η «Ελευθεροτυπία» δείχνει στους υπουργούς τι να κάνουν για να πετύχουν οι περικοπές, ενώ το «Βήμα» διατάσσει υπουργούς να κάτσουν στα αυγά τους γιατί τα εκλογικά πειράματα δεν βγάζουν πάντα αυτό που υπολογίζουν. Οπως τους θυμίζει και ένας άλλος απο τα ΝΕΑ, υπάρχει ανάγκη για σταθερή διακυβέρνηση.
***
Από τη σκοπιά των εργατών χρειάζεται ακριβώς το αντίθετο. Οσο πιο αδύναμες οι αστικές κυβερνήσεις, τόσο πιο ισχυρός ο λαός. Οι εργαζόμενοι που βρίσκονται ήδη σε διαδικασία πτώχευσης έχουν αποκτήσει σημαντική εμπειρία για το ποιες πολιτικές και ποιες παραλλαγές αυτών των πολιτικών έχουν οδηγήσει σήμερα την κατάσταση σε αυτό το σημείο. Αυτήν την εμπειρία πρέπει να την αξιοποιήσουν και οι επιλογές είναι δύο:
Απ' τη μια ο σημερινός δρόμος της χρεοκοπίας και της πτώχευσης των λαϊκών νοικοκυριών, των εργαζομένων, της κατάργησης βασικών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αίμα.
Απ' την άλλη, ο δρόμος του αγώνα, της συστράτευσης και της συσπείρωσης που θα απαντάει στα καθημερινά προβλήματα, ενώ ταυτόχρονα θα δίνει και την οριστική διέξοδο και προοπτική.
Η συγκέντρωση του ΚΚΕ που θα γίνει στο Σύνταγμα στις 18 του μήνα, θα είναι μία ακόμα αποφασιστική λαϊκή απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική και στην προοπτική διεξόδου υπέρ του λαού.
***
Ασχετο: Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποια ακριβώς παιχνίδια παίζονται στο χώρο του αστικού Τύπου, ποιες συμμαχίες, για ποιες επιδιώξεις εκδοτών. Αυτό που μπορούμε να διαπιστώσουμε είναι πως ένας ένας ξεσκαρίζουν διάφοροι μεγαλοδημοσιογράφοι που πάνε στην ΕΣΗΕΑ και παριστάνουν τους καμπόσους και μόλις επιστρέφουν στα μαγαζιά τους βγάζουν ψηφίσματα υπέρ του εκδότη τους. Μετά από κάποιους δημοσιογράφους στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ που πρώτοι έκαναν καθαρό πως είναι με τον εκδότη τους, χτες ανάλογη δήλωση έκαναν και στα ΝΕΑ γεμίζοντας χαρά και την διεύθυνση στο ΕΘΝΟΣ. Για το συγκρότημα Αλαφούζου, δε συζητάμε, τα λένε μόνοι τους κάθε μέρα.
Αυτό το ξεβράκωμα ήταν αναμενόμενο. Οταν όλη μέρα γράφεις για «χαραμοφάηδες» που αντί να δουλεύουν διαδηλώνουν, κλείνουν δρόμους και εμποδίζουν την κυβέρνηση να κάνει τη δουλειά της, πώς είναι δυνατόν μετά να εμφανιστείς έστω διαδηλωτής;
Υπάρχουν όμως στον Τύπο και εργαζόμενοι που προσπαθούν να κρατηθούν μέσα στη σαπίλα με αξιοπρέπεια. Είναι καιρός να αρχίσουν να παίρνουν τις αποστάσεις τους, να βρουν τρόπο να συναντηθούν με το ταξικό εργατικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ, να ανοίξουν τον αγώνα τους ενάντια σ' αυτό που ευθύνεται και για τις αρνητικές εξελίξεις στον Τύπο, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Αν κάτι προκύπτει για τους υπόλοιπους εργαζόμενους είναι μία ακόμα επιβεβαίωση για την ανάγκη πιο αποφασιστικής ενίσχυσης της δικής τους φωνής, του «Ριζοσπάστη», της ακόμα πιο στενής σχέσης τους με το δικό τους κόμμα, το ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου