Η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟ...

Δεν κρύβονται πια. Μιλάνε ανοιχτά για τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό που παίρνει χαρακτηριστικά ως και ανοιχτής πολεμικής σύγκρουσης. Το αισχρό είναι ότι επιμένουν να το ονομάζουν «μάχη για τη δημοκρατία».

Αναφέρονται στη δικτατορία της αστικής τάξης, που πλέον κάνει και εξαγωγές: Κατηγορηματικό το θέμα στο χτεσινό «Εθνος», αναφέρεται σε αξιωματικούς του στρατού «από χώρες της Δύσης που βρίσκονται ήδη στο λιβυκό έδαφος» και ότι «έχει αποκατασταθεί επιπλέον γραμμή ανεφοδιασμού των αντικανταφικών με όπλα μέσω Αιγύπτου και μάλιστα σε διαρκώς αυξανόμενες ποσότητες».

«Τα πράγματα έχουν αλλάξει» διαβεβαίωσε και ο Ιγνατίου στο «Mega».

Ο πόλεμος μαίνεται. Και, όπως σε κάθε πόλεμο, το ξεκαθάρισμα γίνεται στα μετόπισθεν.

Στην Αίγυπτο, εκεί που επικράτησε η «δημοκρατία», πήραν ήδη απόφαση για πλήρη απαγόρευση των απεργιών. Και στη χώρα μας, με αυθεντική ταξική συνέπεια, η «Ημερησία» διατάσσει να παταχθούν οι συντεχνίες.

Με επίσης καθαρή ταξική συνέπεια η «Ελευθεροτυπία» ψέγει τον αστικό πολιτικό κόσμο γιατί δεν υπερασπίζει με συνέπεια το «εθνικό συμφέρον», δηλαδή τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Αυτοί που γάνωσαν για δυο δεκαετίες τα μυαλά των ανθρώπων για το «τέλος του έθνους κράτους» και την «παγκοσμιοποίηση», που σαν μια ενιαία αγορά θα έφερνε και μια ενιαία δημοκρατία, επιστρέφουν τώρα στο «έθνος κράτος». Αλλά πάντα με το κεφάλαιο είναι, μόνο που στα πλαίσια του κοσμοπολιτισμού τους νοιάζονται για τα ιδιαίτερα συμφέροντα του κεφαλαίου της χώρας τους. Στην καλύτερη των περιπτώσεων η αστική προπαγάνδα επιδιώκει να στριμώξει το λαό στο να επιλέξει ιμπεριαλιστή.

Αυτό που αποκαλύπτουν, όταν μιλούν τόσο έντονα για το «εθνικό συμφέρον», είναι πως έχουν βγει για τα καλά τα μαχαίρια. Το θράσος είναι να ζητάνε και λαϊκή συμμαχία υπέρ τους.

Καμιά αυταπάτη: Οπως σημείωνε το χτεσινό πρώτο θέμα στον «Ριζοσπάστη», με ωμότητα το ΠΑΣΟΚ και με κυνισμό η ΝΔ υποστήριξαν τη συμμετοχή της χώρας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση γιατί έτσι επιβάλλει το συμφέρον της αστικής τάξης.

Ούτε ένα ούτε δύο, πάμπολλα άρθρα πια αναλύουν τις αναδιατάξεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Και όλα πια βεβαιώνουν ότι αυτοί που τσακίζουν εργατικά δικαιώματα είναι οι ίδιοι που τσακίζουν και λαούς. Ο φερετζές της δημοκρατίας δεν μπορεί να κρύψει την πικρή αλήθεια, αντίθετα οφείλει να κινητοποιεί ακόμα πιο έντονα στη γραμμή της αντιμονοπωλιακής - αντιιμπεριαλιστικής πάλης.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ