 |
Ο χάρτης των ενεργειακών αγωγών και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, στην ευρύτερη γειτονιά της Ελλάδας. Διακρίνεται ο ρωσικός αγωγός «South Stream» (με κίτρινο) και ο αμερικανικός «Nabucco» (μπλε) που ξεκινάει από το Αζερμπαϊτζάν |
Πώς θα υπηρετήσουν πιο αποτελεσματικά τις σύγχρονες ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων και των άλλων τμημάτων της πλουτοκρατίας, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στις διεθνείς σχέσεις.
Αυτές τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα αστικά κόμματα με την πολιτική της μείωσης των μισθών και των συντάξεων, την κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας, την απελευθέρωση της ενέργειας και των άλλων κλάδων και τομέων της οικονομίας.
Τις ανάγκες του κεφαλαίου και του συστήματος υπηρετούν με την ένταξη και τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, την πολιτική που διευκολύνει την επέκταση ελληνικών επιχειρήσεων στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή, την πολιτική που καθορίζει τις σχέσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία ή τα άλλα κράτη.
Στη βάση αυτή, διαμορφώνονται συμμαχίες ή απορρίπτονται συμμαχίες, γίνονται ελιγμοί και συμβιβασμοί παίρνοντας υπόψη την επίδραση που ασκούν οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τα μπλοκ που τις συνενώνουν στη βάση της σχέσης συνεργασία και ανταγωνισμός.
Γι' αυτά όλα πρέπει να συζητήσουμε ουσιαστικά με τις λαϊκές δυνάμεις, αξιοποιώντας το πλεονέκτημα της πολιτικής του ΚΚΕ, που είναι πολιτική αρχών και υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, τη συνεργασία ανάμεσα στους λαούς.
 |
| Χάρτης με τα όρια της ΑΟΖ - υφαλοκρηπίδας των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου, με βάση το ισχύον διεθνές δίκαιο της θάλασσας |
Περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας
Η περιοχή μας, Μέση Ανατολή, Μεσόγειος, Αιγαίο, Βαλκάνια, Μαύρη Θάλασσα και η ευρύτερη περιοχή της Κασπίας, του Καυκάσου είναι μεγάλης στρατηγικής σημασίας.Εχει ενεργειακές πηγές, πετρέλαιο και φυσικό αέριο, είναι χώρος διέλευσης των αγωγών που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά τους, χώρος πολύμορφης οικονομικής δραστηριότητας στον οποίο συναντιούνται μεγάλα συμφέροντα. Είναι περιοχή σημαντικών θαλάσσιων δρόμων και μεγάλου στρατιωτικού ενδιαφέροντος.
Εδώ, διασταυρώνονται οι σχεδιασμοί, οι στρατηγικές και τακτικές κινήσεις των αστικών τάξεων της περιοχής, αλλά και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και οργανισμών, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, της Ρωσίας, η οποία μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές αποτελεί μια ισχυρή ιμπεριαλιστική δύναμη, της Κίνας που δυναμώνει την παρουσία της και επεκτείνει τη δράση της για λογαριασμό μεγάλων οικονομικών ομίλων, τη δράση της με επενδύσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων στην περιοχή και σε όλο τον κόσμο.
Εδώ, κινούνται και οι περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Τουρκία, το Ισραήλ, το Ιράν, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία αλλά και η Ελλάδα που διεκδικεί θέση στις εξελίξεις με κριτήριο τα συμφέροντα της αστικής τάξης αλλά και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών στους οποίους συμμετέχει.
Από αυτήν τη σκοπιά, μπορούμε να εξετάσουμε τις εξελίξεις στο Αιγαίο και γενικότερα στην περιοχή μας, παίρνοντας υπόψη ότι οι κινήσεις των κρατών και των αστικών τάξεων πραγματοποιούνται στα πλαίσια ενός συστήματος, του ιμπεριαλιστικού συστήματος, στο οποίο αναπτύσσονται αντιθέσεις, οξύνονται οι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο της περιοχής ή την κατάκτηση καλύτερης θέσης, σ' έναν ασταμάτητο αγώνα δρόμου στον οποίο το κάθε κράτος συμμετέχει ανάλογα με την οικονομική, πολιτικοστρατιωτική δύναμη που έχει ή ακόμη και τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα.
Αυτές οι τάσεις, στις συνθήκες της κρίσης, της ανακάλυψης νέων ενεργειακών κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο, των εξελίξεων στην Αίγυπτο και σε άλλες Αραβικές χώρες, αλλά και σε συνθήκες όξυνσης του Κυπριακού και του Παλαιστινιακού προβλήματος, γίνονται πιο σύνθετες και εγκυμονούν μεγαλύτερους κινδύνους για ισχυρές εντάσεις ή ακόμα και για πολεμικές συγκρούσεις.
Ο ρόλος της Τουρκίας
Η Τουρκία είναι μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη που κατέχει μια σημαντική οικονομική, γεωπολιτική και στρατιωτική θέση. Το τουρκικό κράτος, για λογαριασμό της αστικής τάξης, ακολουθεί σχέδιο προώθησης των καπιταλιστικών συμφερόντων, επεκτείνοντας την ακτίνα δράσης του σε ολόκληρη την περιοχή, αξιοποιώντας γι' αυτό παλιές και νέες συμμαχίες, με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, το Ιράν, την Αλβανία και τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη στα Βαλκάνια, τη Ρωσία και την Κίνα.Τα τελευταία χρόνια, δίνει ιδιαίτερο βάρος στην προώθηση του δόγματος του λεγόμενου Νέο - Οθωμανισμού που ενισχύει τα θρησκευτικά στοιχεία στο εσωτερικό της Τουρκίας και τα αξιοποιεί στις διεθνείς σχέσεις με στόχο, μεταξύ των άλλων, την επέκταση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, την εξάπλωση της στρατιωτικής παρουσίας, τη δημιουργία ισλαμικού τόξου που θα καλύπτει τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ασία.
Η τουρκική κυβέρνηση, για να υπηρετήσει τους στόχους της αστικής τάξης δεν διστάζει να αντιπαρατεθεί (έστω προσωρινά) με παραδοσιακούς της συμμάχους, όπως το Ισραήλ, να διαφωνήσει με αποφάσεις των ΗΠΑ, όπως η άρνηση να παραχωρήσει εδάφη της για την εισβολή στο Ιράκ, να διαπραγματευτεί την ένταξη στην ΕΕ χωρίς να σταματάει την αναζήτηση νέων συμμαχιών.
Το τουρκικό κράτος αξιοποιεί το συσχετισμό δύναμης που διαμορφώθηκε μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, διατηρεί υπό κατοχή το 37% της Κύπρου, διεκδικεί «ζωτικά συμφέροντα» στο Αιγαίο, παραβιάζει τα ελληνικά χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο, πατώντας και στη στρατηγική του ΝΑΤΟ, που αντιμετωπίζει το Αιγαίο ως κοινό επιχειρησιακό χώρο.
Ανταγωνισμοί και συνεργασίες
Οι ελληνικές κυβερνήσεις επιδιώκουν την αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας στην περιοχή ως μεταφορικού και ενεργειακού κόμβου, παίρνουν μέτρα που στηρίζουν την επέκταση των καπιταλιστικών συμφερόντων στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή, με επενδύσεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα, στη βιομηχανία και άλλους τομείς και κλάδους της οικονομίας των γειτονικών χωρών.Οι ελληνικές κυβερνήσεις διατηρούν τις παραδοσιακές συμμαχίες και συνάπτουν νέες συμφωνίες με τη Ρωσία και την Κίνα, προωθούν πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις με το Ισραήλ, γνωρίζοντας καλά τον επιθετικό, ιμπεριαλιστικό του ρόλο κατά των Παλαιστινίων και των λαών της Μέσης Ανατολής.
Ανάμεσα στις αστικές τάξεις των δύο κρατών συνυπάρχουν τα στοιχεία του ανταγωνισμού και της συνεργασίας που στηρίζεται στα κοινά τους συμφέροντα και προωθείται μέσα από σημαντικό αριθμό οικονομικών συμφωνιών.
Οι εξελίξεις αυτές συνδέονται με το ενδεχόμενο της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, της συνεκμετάλλευσης πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε περιοχές οι οποίες, σύμφωνα με τη σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας, ανήκουν στην ελληνική επικράτεια.
Προκειμένου να υπηρετηθεί η οικονομική συνεργασία, να αξιοποιηθούν οι επενδύσεις για την ενίσχυση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και να λειτουργήσει απρόσκοπτα το ΝΑΤΟ στην περιοχή, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν προχωρήσει σε αποφάσεις που συνιστούν υποχώρηση από κυριαρχικά δικαιώματα.
Ως προς αυτό, το ΚΚΕ, έχει θέσει τεκμηριωμένα συγκεκριμένα ζητήματα και ερωτήματα, τα οποία δεν έχουν απαντηθεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που προσπαθεί να θολώσει τα νερά με αντικομμουνιστικές επιθέσεις, όπως έκανε πρόσφατα στη Βουλή ο πρωθυπουργός. Κι αυτή η επικίνδυνη τακτική του αντιπερισπασμού που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση είναι ανάγκη να καταδικαστεί μαζικά από τις λαϊκές δυνάμεις που ανησυχούν για τις εξελίξεις στο Αιγαίο.
Βήμα βήμα η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων
Η υποχώρηση των ελληνικών κυβερνήσεων διαπιστώνεται, μεταξύ των άλλων, από τα εξής γεγονότα:- Τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στην κρίση των Ιμίων, όπου ο ίδιος ο πρωθυπουργός ανέκραξε το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ». Κι αυτό την ώρα που ήταν φανερό ότι οι Αμερικανοί ευθύνονταν για την τουρκική επιθετικότητα και την ενθάρρυνση της πολιτικής των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.
- Την ελληνοτουρκική Συμφωνία, που ακολούθησε την κρίση των Ιμίων και έγινε κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη το 1997, όπου ο Ελληνας πρωθυπουργός, κ. Σημίτης, για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ, αναγνώρισε πως η Τουρκία έχει «νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα στο Αιγαίο».
- Τη συμφωνία στο Ελσίνκι, κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ το 1999, στην οποία αναγνωρίζονται ελληνοτουρκικές «συνοριακές διαφορές» πέραν του προβλήματος της υφαλοκρηπίδας.
- Τη μη άσκηση του δικαιώματος ορισμού των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ)1 και ιδιαίτερα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης Ελλάδας - Κύπρου, λόγω των τουρκικών αμφισβητήσεων για το Αιγαίο και το Καστελόριζο.
- Την αποδοχή της στρατηγικής, της δομής του ΝΑΤΟ, μέρος της οποίας είναι και η ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, η διχοτόμησή του και η θέση για την αποστρατικοποίηση της περιοχής Ανατολικά του 25ου μεσημβρινού, που αφορά την άμυνα ελληνικών νησιών.
- Την αποδοχή των αποφάσεων του ΝΑΤΟ, να καταργήσει για τους σκοπούς της «συμμαχίας» την περιοχή ευθύνης της Ελλάδας στον εναέριο χώρο του Αιγαίου.
- Τη θέση του αντιπροέδρου της σημερινής κυβέρνησης, ο οποίος σε δηλώσεις του περιόρισε την ελληνική υφαλοκρηπίδα σε περιοχές που έχουν βάθος μικρότερο των 200 μέτρων, υιοθετώντας θέση παλιότερης διεθνούς σύμβασης, του 1958, που δεν ισχύει σήμερα, αποσιωπώντας ότι η διεθνής σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας του 1982 ορίζει ότι η υφαλοκρηπίδα είναι ο βυθός και το υπέδαφος όλων των θαλασσίων περιοχών που εκτείνονται πέραν των χωρικών υδάτων μέχρι διακόσια ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσης, από τις ακτογραμμές.
Η θέση της κυβέρνησης ότι σε περίπτωση μη επίλυσης του προβλήματος της υφαλοκρηπίδας μέσω των διμερών συνομιλιών, το πρόβλημα θα παραπεμφθεί στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης δεν εξασφαλίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα, τα οποία δεν μπορούν να στηριχτούν σε ένα δικαστήριο, το οποίο κρίνει και με πολιτικά κριτήρια, όπως διαπιστώθηκε με τη νομιμοποίηση της απόσχισης του Κοσσόβου από τη Σερβία.
Το ερώτημα είναι συγκεκριμένο. Τι θα γράφει το συνυποσχετικό που θα υπογράψουν οι δύο χώρες, πώς θα καθορίζονται τα χωρικά ύδατα που είναι η βάση για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας;
Τι συζητείται στους πολυάριθμους γύρους των συνομιλιών ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα για την υφαλοκρηπίδα;
Βαθύτερη ιμπεριαλιστική ενσωμάτωση
Ο λαός μας πρέπει να είναι ενήμερος και να πάρει υπόψη του αυτό που διαπιστώνεται για χρόνια στην πράξη, ότι δηλαδή πίσω από τα παχιά λόγια των αστών πολιτικών αποκρύπτεται η αλήθεια και ακολουθείται μελετημένη τακτική ελέγχου και χειραγώγησης των λαϊκών αντιδράσεων.Ο πρωθυπουργός και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ μιλούν για ανεξάρτητη, πολυμερή εξωτερική πολιτική.
Η θέση αυτή είναι αβάσιμη και διάτρητη.
Με ευθύνη των αστικών κομμάτων, με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η Ελλάδα ενσωματώνεται συνεχώς πιο βαθιά στις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με τη συνειδητή συμφωνία της αστικής τάξης, γιατί μ' αυτήν την επιλογή συνδέονται τα συμφέροντά της και όχι ως στοιχείο κατοχής από τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη όπως ισχυρίζονται διάφορες δυνάμεις, αθωώνοντας τους καπιταλιστές και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους.
Το ΝΑΤΟ είναι πολιτικοστρατιωτικός οργανισμός, δόρυ του ιμπεριαλισμού κατά των λαών και ευθύνεται για δεκάδες πολέμους, επεμβάσεις, πραξικοπήματα. Ενώ γίνεται πιο επικίνδυνος με τη νέα στρατηγική που εγκρίθηκε πρόσφατα στη Λισαβόνα. Στρατηγική που εντείνει την επιθετικότητα κατά των λαών και δικαιολογεί επεμβάσεις με τα προσχήματα της «τρομοκρατίας», των «κλιματικών αλλαγών», των «μεταναστευτικών ρευμάτων», της «ενεργειακής ασφάλειας», προχωρώντας με τη συνενοχή των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Τουρκίας στην εγκατάσταση της γνωστής «Αντιπυραυλικής Ασπίδας» που στηρίζεται στη λογική του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος» και βάζει σε νέες περιπέτειες το λαό μας.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία εξαπλώνεται στην περιοχή, προετοιμάζει την ένταξη των κρατών των Δ. Βαλκανίων, χρησιμοποιεί τον Ευρωστρατό και τη λεγόμενη Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας (ΕΠΑΑ) ως μηχανισμούς που ανοίγουν το δρόμο για τα Ευρωπαϊκά μονοπώλια, παρεμβαίνοντας σε όλη την υδρόγειο μαζί με το ΝΑΤΟ ή χρησιμοποιώντας τα ίδια προσχήματα με τα οποία κινείται το ΝΑΤΟ.
Πριν από λίγες μέρες, στο Κιλκίς, μονάδα του Ευρωστρατού, η επίλεκτη 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία Πεζικού πραγματοποίησε ασκήσεις πάταξης λαϊκών κινητοποιήσεων και η κυβέρνηση προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Τι έδωσαν αυτά τα χρόνια οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί;
Ο λαός μας δεν πρέπει να ξεχάσει το χουντικό πραξικόπημα, το πραξικόπημα και την πολύχρονη κατοχή της Κύπρου, τη διατήρηση της έντασης στο Αιγαίο και την αμφισβήτηση των συνόρων, τους πολέμους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τις επεμβάσεις και τα προτεκτοράτα που στήνουν στα Βαλκάνια, τις στρατιωτικές βάσεις και τα πυρηνικά όπλα που στρέφονται κατά των λαών.
Πρόσφατα, στη Βουλή ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Ευάγγελος Βενιζέλος, ισχυρίστηκε ότι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο Αφγανιστάν και σε άλλες χώρες, ως μέσο που μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της διαπραγματευτικής θέσης της Ελλάδας.
Πρόκειται για προκλητική, κυνική τοποθέτηση που επιχειρεί να δικαιολογήσει τη συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών μονάδων στο μακέλεμα λαών, για να γίνει αρεστή η ελληνική κυβέρνηση στους ιμπεριαλιστές και να πάρει πόντους στον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων της περιοχής.
Τελευταία, επίσης, ο πρωθυπουργός λανσάρει την έννοια του νέου πατριωτισμού. Τι είναι αυτό το νέο φρούτο;
Από τα ίδια τα γεγονότα αποδεικνύεται ότι το ΠΑΣΟΚ συμπυκνώνει σ' αυτήν την έννοια τη συνολική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση στο εσωτερικό της χώρας και στις διεθνείς σχέσεις.
Επίθεση κατά του λαού και των δικαιωμάτων του, επιθετική συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και εκχώρηση δικαιωμάτων στο Αιγαίο.
Επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ
Το ΚΚΕ έχει τοποθετηθεί για τα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής από πολλά χρόνια πριν. Οι προβλέψεις του, οι αναλύσεις του έχουν επιβεβαιωθεί σε όλα τα ζητήματα και αυτό έχει δώσει, δίνει κύρος στο Κόμμα μας, το κόμμα της εργατικής τάξης.Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει τις εξελίξεις με κριτήριο τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και των λαών της περιοχής, αντιπαλεύοντας τον εθνικισμό που καλλιεργεί το μίσος ανάμεσα στους λαούς και τον κοσμοπολιτισμό που θυσιάζει τα πάντα για την ελεύθερη, απρόσκοπτη και κερδοφόρα κίνηση του κεφαλαίου.
Το ΚΚΕ έχει πλούσια δράση, άξια ιστορική διαδρομή, δοκιμασμένη στρατηγική και με αυτά τα εφόδια αντιπαλεύει τον ιμπεριαλισμό, στρέφεται κατά τυχοδιωκτικών πολεμικών σχεδίων, τάσσεται υπέρ της ειρηνικής επίλυσης των προβλημάτων, με εξασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Γιατί αν δεν επιλυθούν τα προβλήματα στη βάση αυτή θα αποτελούν μόνιμη αιτία τριβών, εντάσεων και εν δυνάμει κίνδυνο πολεμικής σύγκρουσης.
Το ΚΚΕ απευθύνεται στην εργατική τάξη, στους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας, στους λαούς της περιοχής και τονίζει ότι δεν είχαν, δεν έχουν και δεν θα έχουν κανένα όφελος από την καπιταλιστική ανάπτυξη, τη συμμετοχή των χωρών στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ ή την παγίδευση στην παγίδα του λεγόμενου πολυπολικού κόσμου, που έχει στηθεί με δόλωμα τον εξωραϊσμό του χαρακτήρα ανερχόμενων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, στα πλαίσια της λογικής του μικρότερου κακού.
Τα συμφέροντα των λαών ταυτίζονται με τον κοινό αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα, για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την απομάκρυνση των ξένων στρατιωτικών βάσεων και των πυρηνικών, την επιστροφή των στρατιωτικών δυνάμεων από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές και την ένταξη αυτού του αγώνα στον αγώνα για την εξουσία.
Στο έδαφος αυτό μπορούν να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά, δημιουργικά και να αξιοποιήσουν για δικό τους όφελος, για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που θα είναι λαϊκή περιουσία.
Οι κομμουνιστές καταδικάζουν τους άδικους, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, γνωρίζοντας ότι οι πόλεμοι, που είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα βίαια μέσα, είναι αναπόφευκτοι όσο η κοινωνία είναι χωρισμένη σε τάξεις, όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η αντικατάσταση του πολέμου από την ειρήνη προς όφελος των λαών, δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την αντικατάσταση του καπιταλισμού από το σοσιαλισμό, γιατί η ιμπεριαλιστική ειρήνη προετοιμάζει τους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Οι λαοί έχουν δύναμη στα χέρια τους
Αυτές οι δοκιμασμένες θέσεις της Μαρξιστικής - Λενινιστικής κοσμοθεωρίας και της πολιτικής του ΚΚΕ πρέπει να συζητηθούν με το λαό ακόμα περισσότερο, ώστε να συγκριθεί στην πράξη η πολιτική του επαναστατικού κόμματος με την πολιτική των αστικών ή των οπορτουνιστικών κομμάτων, τα οποία υιοθετούν τις αστικές αρχές, αποθεώνουν τον ευρωμονόδρομο και καθορίζουν την πολιτική τους με βάση το στόχο της διατήρησης του εκμεταλλευτικού καθεστώτος.Να αναδειχθεί στην πράξη η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στην εξωτερική πολιτική ενός σοσιαλιστικού και ενός καπιταλιστικού κράτους.
Να γίνει ευρύτερα γνωστό ότι η πολιτική του σοσιαλιστικού κράτους, όπως δείχνει η πείρα από την πορεία της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών εξέφραζε το λαό και τα συμφέροντά του, στηριζόταν στον προλεταριακό διεθνισμό και όχι στα συμφέροντα των μονοπωλίων που εκφράζει η πολιτική ενός καπιταλιστικού κράτους.
Γι' αυτό, τα σοσιαλιστικά κράτη αντιτάχθηκαν στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις υπερασπίστηκαν την ειρήνη, ακολούθησαν, κατά το δυνατόν, πολιτική οικονομικής συνεργασίας και αμοιβαίου οφέλους, παρά τα λάθη, τις παρεκκλίσεις που οδήγησαν στην υποτίμηση της επιθετικής φύσης του ιμπεριαλισμού.
Η προσοχή μας δεν είναι στραμμένη μόνο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Παρακολουθούμε συνολικά τις εξελίξεις. Παρεμβαίνουμε στις εξελίξεις στα Βαλκάνια κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, σε συνεργασία με τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα και τις αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Αντιπαλεύουμε τον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό, την προσπάθεια δημιουργίας μειονοτικών ζητημάτων, ή αξιοποίηση μειονοτήτων για να περάσει η ιμπεριαλιστική πρακτική του «διαίρει και βασίλευε», αντιτασσόμαστε στην αλλαγή των συνόρων.
Παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, υποστηρίζουμε δίκαιη λύση στο Παλαιστινιακό και το Κυπριακό πρόβλημα.
Βγάζουμε συμπεράσματα από τα γεγονότα στην Τυνησία και την Αίγυπτο, τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις που οδήγησαν στην απομάκρυνση του Μουμπάρακ και του Μπεν Αλί.
Οι λαοί έχουν δύναμη στα χέρια τους και αυτή η δύναμη μπορεί να απελευθερωθεί για το δικό τους συμφέρον, στο βαθμό που κατακτιέται προσανατολισμός που δεν περιορίζεται στο διωγμό ενός δυνάστη, αλλά ανοίγει το δρόμο για βαθιές αλλαγές, για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Για το σκοπό αυτό είναι αναντικατάστατη η παρουσία, η δράση επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος, που θα είναι καλά προετοιμασμένο και ικανό να ανταποκριθεί και στις πιο σύνθετες εξελίξεις, στις απαιτήσεις της ταξικής πάλης.
--------------
1. Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) είναι «η περιοχή πέραν της χωρικής θάλασσας (προσοχή στο σημείο αυτό) όπου το παράκτιο κράτος ασκεί το δικαίωμα της αποκλειστικής εκμετάλλευσης των θαλασσίων πηγών». Τα κυριαρχικά δικαιώματα που μπορεί να ασκεί το παράκτιο κράτος στην ΑΟΖ είναι η εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση φυσικών πόρων ζώντων ή μη, των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους, επίσης η παραγωγή ενέργειας από τα ύδατα, τα ρεύματα και τους ανέμους, η τοποθέτηση και χρήση τεχνητών νησιών, εγκαταστάσεων και κατασκευών, η θαλάσσια επιστημονική έρευνα και η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος στην περιοχή της ζώνης για όλες τις δραστηριότητες σ' αυτήν.
Του Γιώργου ΜΑΡΙΝΟΥ Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ*
* Η εισηγητική ομιλία στην εκδήλωση που έγινε την περασμένη Τρίτη στο Βόλο
* Η εισηγητική ομιλία στην εκδήλωση που έγινε την περασμένη Τρίτη στο Βόλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου