Διαπιστώσεις της «Καθημερινής»..και συμφέροντα των μονοπωλίων...

Πολύ ενδιαφέρουσες οι αναλύσεις της αστικής φυλλάδας «Καθημερινή». 

Απροσχημάτιστα, προκλητικά, με κυνισμό που σπάει κόκαλα (πιστοί υπηρέτες του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού), εξηγούν με ακρίβεια ποιες είναι οι προτεραιότητες και οι επιδιώξεις της άρχουσας τάξης. 

Οχι όπως περιγράφονται στις περίτεχνες παρουσιάσεις των κυβερνώντων, αλλά με λόγια σταράτα και με βάση τα οικονομικά μοντέλα που χρησιμοποιούν τα επιτελεία του κεφαλαίου.

Το παράδειγμα με τα κλειστά επαγγέλματα είναι χαρακτηριστικό. 

Η Ελλάδα, γράφει η φυλλάδα στο κυριακάτικο φύλλο της, έχει σοβαρό πρόβλημα, επειδή, αν και το μέσο ποσοστό επιχειρηματικού κέρδους είναι αισθητά υψηλότερο (32,4%) από το αντίστοιχο της ΕΕ (20,1%), σε επίπεδο επιχείρησης η σχέση αυτή αναστρέφεται και τα κέρδη ανά επιχείρηση είναι, στη χώρα μας, πολύ χαμηλότερα.

Αυτό συμβαίνει, εξηγεί ο αναλυτής, επειδή υπάρχει διασπορά των κερδών, εξαιτίας του σημαντικού αριθμού μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες στερούν από τα μεγάλα οικονομικά επιχειρηματικά συγκροτήματα τη δυνατότητα να αποκομίζουν μεγάλο κέρδος, πράγμα πολύ κακό, σύμφωνα με την εφημερίδα, επειδή οι μικρές επιχειρήσεις είναι «η δομή που "παράγει" την φοροεισφοροδιαφυγή και βεβαίως αναπαράγει την καθυστέρηση», ενώ οι μεγάλες είναι εστίες βελτίωσης της παραγωγικότητας και υιοθέτησης των νέων τεχνολογιών.

Και για να μην πολυλογούμε, το μοίρασμα των επιχειρηματικών κερδών σε πολλές επιχειρήσεις έχει ως αποτέλεσμα «μέσα σε ένα αρχιπέλαγος πολύ μικρών επιχειρήσεων, (να) πνίγονται οι προϋποθέσεις να γίνουμε ανταγωνιστικοί»...

Οι άνθρωποι δεν λένε βλακείες (απλά είναι υπηρέτες του συστήματος).

 Αυτό ακριβώς είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός. 

Αυτή είναι η νομοτελειακή εξέλιξη των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής, αυτό προϋποθέτει η ίδια η αναπαραγωγή του συστήματος. 

Η ολοένα και μεγαλύτερη επιχείρηση συγκεντρώνει προοδευτικά μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας και καταβροχθίζει συνεχώς περισσότερο κομμάτι από τα κέρδη που παράγονται.

Οσο οι μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις λειτουργούν συμπληρωματικά προς τις μεγάλες και διεκπεραιώνουν ένα μέρος από τις δραστηριότητες που διευκολύνουν την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου είναι αναγκαίες για το σύστημα. 

Οταν όμως η υπερσυσσώρευση κερδών δημιουργεί λιμνάζοντα - αναξιοποίητα κεφάλαια, τότε οι μικρότερου μεγέθους επιχειρήσεις γίνονται εμπόδιο και βαρίδι για την παραπέρα ανάπτυξη της μεγάλης επιχείρησης. Ετσι, εκεί που η μικρομεσαία επιχείρηση, οι εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, τώρα πρέπει να σπάσει η ραχοκοκαλιά των επιχειρήσεων αυτών, ώστε τα υψηλά κέρδη που παράγονται στην κοινωνία, να μοιράζονται σε μικρότερο αριθμό επιχειρήσεων.

Μόνο που όλα αυτά δεν είναι ούτε απλά οι ευσεβείς πόθοι της οικονομικής ολιγαρχίας, ούτε μόνο η προπαγανδιστική παρέμβαση που κάνει η «Καθημερινή» για να στηρίξει το σύστημα. Είναι πορεία νομοτελειακού χαρακτήρα για τον καπιταλισμό, είναι αντικειμενική εξέλιξη που προσιδιάζει στις σχέσεις εκμετάλλευσης. Που σημαίνει, προλεταριοποίηση των αυτοαπασχολουμένων και ένταξη πολλών απ' αυτούς στις στρατιές των ανέργων. Ο μόνος τρόπος να ανακοπεί αυτή η διαδικασία βρίσκεται στην προοπτική ανατροπής των ίδιων των σχέσεων παραγωγής του καπιταλισμού και η λύτρωση, τόσο των εργαζομένων όσο και των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, από τη γάγγραινα του κέρδους και της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Γιατί τότε τα μονοπώλια θα κοινωνικοποιηθούν, οι μικροπαραγωγοί θα ενταχτούν σε παραγωγικούς συνεταιρισμούς και όλοι θα παράγουν για το λαό, δηλαδή για τους ίδιους και όχι για λίγους καπιταλιστές.