Πριν καν αποφασίσει η κυβέρνηση να παρέμβει, για καθαρά εντυπωσιοθηρικούς και δημαγωγικούς λόγους, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την υπόθεση των γερμανικών αποζημιώσεων για το Δίστομο, είχε φροντίσει να ενημερώσει τη γερμανική κυβέρνηση. Το παραδέχθηκε εμμέσως πλην σαφώς ο υπουργός Εξωτερικών μιλώντας χτες στο «Μέγκα». Ερωτηθείς εάν η κίνηση αυτή προκαλέσει την αντίδραση της Γερμανίας σε μια κρίσιμη περίοδο, ο Δ. Δρούτσας απάντησε ως εξής: «Δε θα ήμουν αξιόπιστος εάν έλεγα ότι η γερμανική πλευρά το βλέπει με θετικό μάτι. Ενημέρωσα και εξήγησα στη γερμανική πλευρά την απόφαση της Ελλάδας. Δεν εξέφρασαν χαρά, βεβαίως, αλλά είναι κάτι ενταγμένο στο παιχνίδι σχέσεων των δύο χωρών».
Με άλλα λόγια, ο υπουργός Εξωτερικών ομολογεί ότι η κυβέρνηση προκειμένου να προλάβει την οργή της γερμανικής κυβέρνησης έσπευσε να δικαιολογήσει την κίνησή της και μάλιστα να την εμφανίσει περίπου ως ένα «παιχνίδι», στο οποίο μάλλον δεν πρέπει να δώσει σημασία. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σε όλους τους τόνους ο Δ. Δρούτσας επιμένει να αναδεικνύει τον «ισχυρό συμβολισμό» της κίνησης, αφού έτσι και αλλιώς η κυβέρνηση και όλες οι προηγούμενες δεν άγγιξαν ποτέ το συνολικό ζήτημα του κατοχικού δανείου, των αποζημιώσεων, κ.ο.κ. Κάθε άλλο λοιπόν παρά εκπλήσσει ο απολογητικός τόνος του ΥΠΕΞ και της κυβέρνησης απέναντι στη γερμανική κυβέρνηση. Είναι άλλωστε αντάξια της στάσης που τήρησε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που ουσιαστικά έβαλε βέτο στην εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων, αναγκάζοντας τους συγγενείς των θυμάτων να προσφύγουν στη Χάγη ...μέσω της Ιταλίας! Λεπτομέρεια: Υπουργός Εξωτερικών τότε ήταν ο σημερινός πρωθυπουργός...
«Η κυβέρνηση δεν πρέπει να περιοριστεί απλώς στην παρέμβαση υπέρ των θυμάτων του Διστόμου, αλλά οφείλει να επιδιώξει την είσπραξη και των υπολοίπων οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (...) αλλιώς η παρέμβαση στο Δικαστήριο της Χάγης θα γίνει μόνο για λόγους εντυπώσεων» τονίζει από την πλευρά του το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημειώνει ακόμα ότι «είναι λυπηρό το γεγονός ότι τον κύριο λόγο για τη μερική έστω αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου, έχει μια ξένη χώρα, η Ιταλία, και όχι η Ελλάδα, η οποία παρεμβαίνει απλώς στην επικείμενη δίκη».