Τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που τα αστικά πολιτικά κόμματα και άλλα αστικά επιτελεία, η κυβέρνηση, δικαιολογούσαν ως αναγκαία για την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων και του κρατικού χρέους, δεν έχουν σχέση με τα ελλείμματα και τα χρέη.
Τα ελλείμματα και τα χρέη οφείλονται στις παροχές, και φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, στο κόστος της ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ, που συνοδεύεται από τη συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής, τη στασιμότητα της αγροτικής παραγωγής, τη μεταφορά κεφαλαίων στις εξωτερικές αγορές, γενικότερα τις συνέπειες της απελευθέρωσης της αγοράς, και στον ανταγωνισμό. Στις στρατιωτικές δαπάνες για τους επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς σκοπούς.
Στο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων (κόστος έργων, κόστος διεξαγωγής τους) από τους οποίους ωφελήθηκαν μόνο οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
***
Ολα τα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα έχουν σχέση με τη διαχείριση της βαθιάς οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού και την έξοδο της καπιταλιστικής οικονομίας απ' αυτή σε βάρος της εργατικής τάξης, του λαού και σε όφελος του κεφαλαίου.
Τι κάνουν τα μέτρα; Μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, την απαξιώνουν. Οι εργάτες φτηναίνουν για το κεφάλαιο. Οι καπιταλιστές καταναλώνουν λιγότερο κεφάλαιο για την αγορά της, δηλαδή πληρώνουν τους εργάτες αρκετά λιγότερο απ' αυτό που χρειάζεται η εργατική οικογένεια να καλύψει τις ανάγκες της. Εξοδος του καπιταλισμού από την κρίση στα πλαίσια του καπιταλισμού μπορεί να γίνει μόνο με καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, καταστροφή κεφαλαίου, υποτίμησή, απαξίωση, οι όροι αυτό υποδηλώνουν, καταστροφή του.
Αυτό προσπαθούν να αποφύγουν, λέγοντας να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, γι' αυτό επιβάλλουν τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Μέχρι τώρα διαχειρίζονται την κρίση έτσι ώστε να εκφραστεί μόνο με καταστροφή εργατικής δύναμης.
Θέλουν να γλιτώσουν την καταστροφή κεφαλαίου, πράγμα αναπόφευκτο.
Και επειδή αυτό είναι αναπόφευκτο επιδιώκουν να το κάνουν ελεγχόμενα, ώστε οι συνέπειες για τους καπιταλιστές να είναι όσο γίνεται λιγότερες.
Αυτό σημαίνει η επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους, η αναδιάρθρωση που λένε κλπ. Η πρόταση της Α. Μέρκελ να αναλάβουν ιδιώτες μέρος του δανεισμού για κρατικό χρέος υπερχρεωμένων χωρών έχει τέτοιο ρίσκο, να χάσουν.
Αυτό φοβάται ο επικεφαλής της Deutshce Bank, Γιόζεφ Ακερμαν, όταν δηλώνει ότι η πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης επιταχύνει το ντόμινο της κατάρρευσης οικονομιών, βάζοντας σε κίνδυνο πλέον και το γερμανικό τραπεζικό σύστημα, επισημαίνοντας ότι «γερμανικές, γαλλικές, βρετανικές και ολλανδικές τράπεζες κουβαλάνε στα χαρτοφυλάκιά τους "τόνους" κρατικά ομόλογα της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Τι θα γίνει με όλα αυτά τα "χαρτιά" αν η πολιτική της Κας Μέρκελ σπρώξει τις χώρες αυτές σε χρεοστάσιο ή οποιασδήποτε μορφής αναδιάρθρωση του χρέους τους;». Να ο φόβος απαξίωσης, καταστροφής κεφαλαίου.
***
Στην ΕΕ έχουν αποφασίσει για ελεγχόμενη χρεοκοπία μέσω της επιμήκυνσης ή αναδιάρθρωσης των χρεών.
Αυτό σημαίνει ελεγχόμενη απαξίωση, αφού θα έχει ως συνέπεια καταστροφή μέρους του κεφαλαίου που αντιστοιχεί σε κρατικά ομόλογα που αγόρασαν τράπεζες, άρα θα καταστραφεί μέρος του κεφαλαίου τους.
Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης έχουν καταλήξει σε μια συμφωνία επί της αρχής για τη «συμμετοχή κατά περίπτωση των πιστωτών του ιδιωτικού τομέα, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τη μεθοδολογία που εφαρμόζεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», σε ένα μελλοντικό μόνιμο ταμείο διάσωσης της νομισματικής ένωσης μετά το 2013.
Αλλά έχουν καταλήξει επίσης ότι μόνο σε περίπτωση κρίσης φερεγγυότητας ενός κράτους, «το εν λόγω κράτος θα πρέπει να διαπραγματευτεί με τους ιδιώτες πιστωτές την αναδιάρθρωση του χρέους του κατά περίπτωση».
Και αν χρεοκοπήσει το κράτος και δε μπορεί να αποπληρώσει δικά του ομόλογα σε τράπεζες;
Αλλωστε, τι να εννοούν με την κρίση φερεγγυότητας;
Τότε καταστρέφεται μέρος του κεφαλαίου των τραπεζών.
Που επειδή οι τράπεζες ανήκουν σε μονοπωλιακούς ομίλους με άλλες δραστηριότητες, βιομηχανικές, εμπορικές κλπ., θα έχει αρνητικές επιπτώσεις (απαξίωση), συνολικά στο κεφάλαιο αυτών των ομίλων.
Με την ελεγχόμενη απαξίωση ελπίζουν έτσι, οι συνέπειες για τους καπιταλιστές να είναι όσο γίνεται λιγότερες.
***
Για την εργατική τάξη, το λαό, διέξοδος από την κρίση είναι η αντιμονοπωλιακή πάλη με στόχους για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του, πάλη που πρέπει να οδηγεί στην ανατροπή του καπιταλισμού, στη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Ι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου