ΚΑΤΟΧΗ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ Κλιμάκωση πολεμικής δράσης και «ακόνισμα μαχαιριών» για τη μοιρασιά

Η «απελευθέρωση» στο Αφγανιστάν καλά ...κρατεί.
Τα παιδιά όταν δε σκοτώνονται από τις βόμβες του πολέμου
είναι αναγκασμένα να επιβιώνουν με ό,τι βρουν

Προειδοποιήσεις για νέα μεγαλύτερη αιματοχυσία απευθύνουν οι αμερικανο-ΝΑΤΟικές κατοχικές δυνάμεις, στο Αφγανιστάν, παράλληλα με τις εξαγγελίες περί δήθεν τερματισμού του πολέμου. Την ίδια ώρα δημοσιοποιούνται σωρεία ερευνών που αφορούν στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην κατάσταση των γυναικών και των παιδιών λόγω των «Ταλιμπάν», σε μία ακόμα επιχείρηση διάσωσης του «γοήτρου» της κατοχής, προκειμένου να πείσουν για τα δήθεν ...ανθρωπιστικά κίνητρα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Στον αντίποδα οι «Ταλιμπάν» ενισχύουν τις επιθέσεις τους με όλο και περισσότερα θύματα τόσο μεταξύ κατοχικών στρατιωτών, όσο και μεταξύ αμάχων. Αγνωστος παραμένει ο αριθμός των θυμάτων ανάμεσα στους αμάχους, ως αποτέλεσμα των επιδρομών των κατοχικών δυνάμεων, που σε συνεργασία με την εγκάθετη κυβέρνηση της χώρας βαφτίζουν τους νεκρούς «Ταλιμπάν» προς αποφυγήν αντιδράσεων.

Ωστόσο, στο Αφγανιστάν αυξάνονται συνεχώς τα ποσοστά των ανθρώπων που δε διστάζουν να δηλώσουν σε δημοσκοπήσεις κατά των στρατευμάτων κατοχής, με τις αντικατοχικές - αντιαμερικανικές διαδηλώσεις να αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο στη χώρα, ενώ αρκετοί είναι και όσοι επίσης δηλώνουν ότι στρέφονται στους «Ταλιμπάν», απλά ως «μοναδική λύση» αντίδρασης στα κατοχικά στρατεύματα.

Ενα «νέο Βιετνάμ»

Η κατοχή στο Αφγανιστάν συνεχίζεται παρά τις
 διαβεβαιώσεις περί αποχώρησης των στρατευμάτων

Ο επικεφαλής των κατοχικών δυνάμεων, στρατηγός Ντέιβιντ Πετρέους, έχει επανειλημμένα εκφράσει την άποψή του σχετικά με τις δηλώσεις του Αμερικανού Προέδρου, Μπάρακ Ομπάμα, για έναρξη της αποχώρησης των κατοχικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν, από το 2011 έως και το 2014, σημειώνοντας ότι κατά τη δική του εκτίμηση αυτό δεν είναι δυνατό. Σύμφωνα με τον Αμερικανό αξιωματούχο, ο πόλεμος βρίσκεται σε διαρκώς κλιμακούμενη κατάσταση, λόγω και της εντατικοποίησης των συγκρούσεων, με στόχο τον περιορισμό των δυνάμεων των «Ταλιμπάν» και την προσπάθεια της κατοχής να δώσει δείγματα επιτυχίας.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος από την πλευρά του προχωρά σε συνεχείς «αναθεωρήσεις» της κατοχικής στρατηγικής, που παραμένει σταθερή επί της ουσίας, απαιτώντας νίκη με κάθε κόστος, προβάλλοντας την «ανάγκη προστασίας της διεθνούς κοινότητας από την τρομοκρατία». Μία στρατηγική που δεν έχει αποδώσει μέχρι στιγμής και κοστίζει εκατομμύρια, στρέφοντας σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης τους Αμερικανούς ενάντια στις ιμπεριαλιστικές δαπάνες, καθώς εμφανίζονται, δεδομένου του κόστους τόσο σε ζωές όσο και σε χρήμα, ενάντια στον πόλεμο σε συνεχώς μεγαλύτερα ποσοστά.

Αρκετοί αξιωματούχοι των ΗΠΑ ήδη εκφράζουν τη δυσπιστία τους όσον αφορά στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Αφγανιστάν. Μετά από εννιά χρόνια πολέμου τα στρατεύματα κατοχής δε φαίνεται να κάμπτουν τις δυνάμεις των «Ταλιμπάν», που αιμοδοτούνται συνεχώς με μαχητές και χρήμα, το οποίο συχνά προέρχεται από τις ΗΠΑ, και οδηγούν, σύμφωνα με την έκφραση πολλών, σε ένα «νέο Βιετνάμ». Σημειώνουν ότι με βάση τα πραγματικά

στοιχεία των απωλειών και των εξελίξεων στο πεδίο της μάχης, οι κατοχικές δυνάμεις βαδίζουν προς την ήττα και προειδοποιούν για τις συνέπειες την αμερικανική κυβέρνηση, που δεν παύει να δαπανά κονδύλια και ζωές.

Την ίδια στιγμή η αφγανική κυβέρνηση του εγκάθετου Προέδρου, Χαμίντ Καρζάι, οργανώνει τελετές «παράδοσης όπλων» από ομάδες «Ταλιμπάν» που υποτίθεται ότι συνθηκολογούν, στο πλαίσιο του προγράμματος «εθνικής συμφιλίωσης». Μία διφορούμενη και αμφιλεγόμενη προσπάθεια, η οποία βασίζεται στην εξαγορά «μαχητών», οι οποίοι δέχονται να παραδώσουν τα όπλα και να συνεργαστούν με τις κατοχικές δυνάμεις και την εγκάθετη κυβέρνηση.

Ξεδιπλώνονται τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα

Ωστόσο, τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στο Αφγανιστάν έχουν ήδη αρχίσει να ξεδιπλώνονται στη λογική της επόμενης μέρας του πολέμου και της αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, οι οποίες μπορούν να αποδώσουν δισεκατομμύρια στους ...επενδυτές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρώτη συμφωνία εξόρυξης χρυσού, που υπογράφτηκε την περασμένη βδομάδα, με την αφγανική κυβέρνηση να δίνει δικαίωμα σε αμερικανικά και βρετανικά μονοπώλια να προχωρήσουν στην κατασκευή και εκμετάλλευση ενός ορυχείου χρυσού, στην επαρχία Μπαγκλάν, το οποίο εκτιμάται ότι θα αποφέρει κέρδη δισεκατομμυρίων. Στη συμφωνία αναφέρθηκε και το αμερικανικό υπουργείο Αμυνας, υπογραμμίζοντας ότι τόσο οι κατοχικές δυνάμεις όσο και η αφγανική κυβέρνηση επιθυμούν να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερες τέτοιου είδους επενδύσεις, προκειμένου να καρπωθεί το κεφάλαιο το μέγιστο δυνατό κέρδος του πολέμου. Ο ορυκτός πλούτος του Αφγανιστάν σε χαλκό, χρυσό, λίθιο και άλλα μεταλλεύματα ήταν γνωστός στις ΗΠΑ, ήδη από τη δεκαετία του '80, αποδεικνύοντας την πρόσθετη σημασία της χώρας για τον έλεγχο της περιοχής. Ηδη η Κίνα έχει υπογράψει σειρά συμφωνιών με την Καμπούλ για την εκμετάλλευση των ορυχείων χαλκού, δείχνοντας έντονο ενδιαφέρον για το μέλλον της περιοχής.

Στο μέλλον της ανοικοδόμησης στοχεύει και η συμφωνία που υπογράφτηκε στο Τουρκμενιστάν, την Κυριακή, μεταξύ των Αφγανιστάν, Τουρκμενιστάν, Πακιστάν και Ινδίας, για την κατασκευή ενός αγωγού, που θα συνδέει τις τέσσερις χώρες, μεταφέροντας φυσικό αέριο, από τις πηγές του Νταουλέταμπαντ, στο Αφγανιστάν, και στη συνέχεια θα διοχετεύεται σε αγοραστές μέσω άλλων αγωγών. Ενα έργο που πρωτοεμφανίστηκε το 1995 και τονίζει ιδιαίτερα τη σημασία του Αφγανιστάν ως σταυροδρόμι στους ενεργειακούς δρόμους, που επίσης αναμένεται να αποδώσει τεράστια κέρδη. Το έργο αναμένεται να ξεκινήσει το 2012 και να ολοκληρωθεί το 2014. Γι' αυτό το λόγο άλλωστε ο Αφγανός Πρόεδρος δεσμεύτηκε να προστατεύσει τους αγωγούς από τους «Ταλιμπάν», με περισσότερους από 7.000 στρατιώτες.

Καθώς η ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Αφγανιστάν εντείνεται και επεκτείνεται και στο Πακιστάν, όπου το πολεμικό μέτωπο διευρύνεται τόσο με επιθέσεις αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, όσο και με την κλιμάκωση των επιθέσεων του κυβερνητικού στρατού, με αιχμή πάντα τους «Ταλιμπάν» και θύματα τους λαούς των δύο χωρών, γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη αντίδρασης στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και αλληλεγγύης στους λαούς των δύο χωρών. Επιβάλλεται η απαίτηση απόσυρσης των ξένων στρατευμάτων - στα οποία συμμετέχει και η Ελλάδα με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - από το Αφγανιστάν, όπου ο δεκαετής πόλεμος έχει στοιχίσει 34.000 ζωές και ο λαός εξακολουθεί να δοκιμάζεται σκληρά.