Γκεμπελισμός

Πότε η συκοφαντία και το ψέμα «ανυψώνονται» σε γκεμπελισμό;

*

Πρώτον, όταν το ψέμα είναι τόσο απίθανα μεγάλο που ο κανονικός άνθρωπος αρχίζει να αναρωτιέται.

Προσέξτε:

«...Το μέγεθος της ψευτιάς είναι ένας παράγοντας για να γίνει πιστευτή. Με την πρωτόγονη αφέλεια των μαζών,ένα μεγάλο ψέμα είναι πιο αποτελεσματικό από ένα μικρό (...) Δεν θα συμβεί ποτέ η μεγάλη μάζα να υποπτευθεί ένα τόσο μεγάλο ψέμα, και η μάζα θα σταθεί τέλεια ανίκανη να πιστέψει πως θα μπορούσε να είχε κανείς τη σατανική ξετσιπωσιά να διαστρέψει την αλήθεια σε τέτοια έκταση».

(Αδόλφος Χίτλερ, «Ο Αγών μου», εκδόσεις Ζαρβάνου, τ. Α΄, σελ. 55).

*

Δεύτερον, όταν η συκοφαντία, που με «σατανική ξετσιπωσιά, διαστρέψει την αλήθεια σε τέτοια έκταση», επαναλαμβάνεται και επαναλαμβάνεται και επαναλαμβάνεται.

Πρόκειται για το γνωστό «πες πες κάτι θα μείνει».

*

Τα «Νέα», εκτοξεύοντας ψεύδη και συκοφαντίες του τύπου «ανίερες συμμαχίες ΚΚΕ - ΝΔ» στην Ικαρία, στη Θεσσαλία κλπ., και επαναλαμβάνοντάς τα, είναι προφανές ότι πέτυχαν την... «ανύψωση» τόσο της απίθανης ψευτιάς όσο και της ξετσίπωτης συκοφαντίας.

Οπως ακριβώς το περιέγραφε το «εγχειρίδιο» του γκεμπελισμού.