ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

Δε θα είναι περίπατος για την πλουτοκρατία

Είμαστε εκεί ακριβώς όπου όσο σφίγγουν τα πράγματα «κάθε κατεργάρης μπαίνει στον πάγκο του», εκεί, επίσης, όπου «έχουν γνώση οι φύλακες», καθώς το εργατικό κίνημα δείχνει ότι όχι μόνο δε σκοπεύει να πάει άκλαυτο, αλλά και ότι παλεύει με αξιώσεις για να τουμπάρει τη σημερινή πραγματικότητα. Η κρίσιμη μαγιά είναι ήδη στο δρόμο.

Ολα δείχνουν πως και πριν από τις εκλογές ξανά και ξανά θα μετρηθούν από τη μια η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της κι από την άλλη το λαϊκό κίνημα και οι διευρυνόμενες δυνάμεις του.

Η έκκληση του «συγκροτήματος» να συνέλθουμε και να δώσουμε στους επενδυτές ό,τι ζητάνε μπορεί και πρέπει να πέσει στο κενό.

Στη λαϊκή απόφαση δεν μπορούν πια να μετράνε οι εκκλήσεις των αστών «βοηθάτε στραβοί τον ανοιχτομάτη», αλλά

το γεγονός ότι σ' ένα χρόνο μέσα το πετρέλαιο θέρμανσης αυξήθηκε κατά 54% έτσι που να πουλιέται σήμερα όπως τότε η αμόλυβδη βενζίνη. Οτι τα τρόφιμα αποκτούν ΦΠΑ 13% αλλά ο αστικός Τύπος το ρίχνει στα «ναι, μεν, αλλά».

Οσοι δεν έχουν ακόμα αποφασίσει, ας πάρουν για παράδειγμα όσους - τους χιλιάδες και χιλιάδες - διαδήλωσαν ήδη προχτές το βράδυ σε 59 πόλεις τη δική τους απόφαση για έναν άλλο δρόμο, για να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές, για μια οικονομία λαϊκή. Ας μετρήσουν, επίσης, το θράσος εκείνων που ενώ χρωστάνε στην εργατική τάξη, ζητάνε και το βόδι (ο τραπεζίτης Προβόπουλος είναι αποκαλυπτικός όταν δηλώνει πως δόθηκαν μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς και εξηγεί έτσι τη στάση του υφισταμένου του προέδρου της ΓΣΕΕ, που διαβεβαίωσε τους κεφαλαιοκράτες πως το παραμάγαζό τους δεν πρόκειται να κηρύξει καμιά απεργία).

***

Η κυβέρνηση ανακοινώνει πράσινες επενδύσεις με γεύση πετροδόλαρου, η αρμόδια υπουργός δηλώνει πως περιμένει να ενημερωθεί και το «συγκρότημα» της κάνει πλάκα γιατί πουλάει φούμαρα. Το «συγκρότημα» χειροκροτεί την κυβερνητική απόφαση και εξηγεί στην υπουργό ότι το θέμα δεν είναι τα φούμαρα αλλά τα φράγκα.

Πιστεύουν πράγματι στο «συγκρότημα» ότι κάτι καλό θα προκύψει για τον τόπο από τη συμφωνία για την παράδοση του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό στους εμπόρους της γης;

Οχι, αλλά πιστεύουν ότι πράγματι θα ' ναι κάτι καλό για το μεγάλο κεφάλαιο, που βλέπει τη δική του κερδοφόρα συμμετοχή στο όλο σχέδιο.

Ποντάρουν στην εξαθλίωση που ήδη έχουν επιβάλει για να εξασφαλίσουν συναίνεση για μια ακόμα φορά στο όνομα των «νέων θέσεων εργασίας». Ισχύει απόλυτα η άρνηση: Οπως δεν είναι «νέες θέσεις εργασίας» η αύξηση των αστυνομικών και των μισθοφόρων στο στρατό, έτσι δεν είναι «νέες θέσεις εργασίας» οι νταβατζήδες και όλος ο συρφετός που διασφαλίζει ότι οι ναοί του τζόγου θα λειτουργούν εύρυθμα.

***

Σε ανύποπτη στιγμή έγραφαν «σιγά μην ξέρουν οι Αμερικάνοι κατά πού πέφτει η Ελλάδα για να ασχοληθούν και μαζί της».

Εσχάτως έγραφαν με κομψό τρόπο πως όσο δε δίνουμε «γην και ύδωρ», επενδυτής δεν πλησιάζει.

Και χτες; Κοσμογονία! Μπράβο από τους Αμερικάνους για τον καλό δρόμο που βρίσκεται η Ελλάδα, έρχονται αυτοπροσώπως και οι σεΐχηδες για επενδύσεις.

Στα ψιλά, όλοι τους, έχουν βάλει τους «αστερίσκους»: Κανένα εμπόδιο στις επενδύσεις, διευκολύνσεις (παλιά αφορούσαν τον 6ο στόλο, τώρα τους επενδυτές).

Και τότε και σήμερα η αστική τάξη ήτανε νύχι - κρέας με το υπόλοιπο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Και τότε και σήμερα υπήρχαν κάτι αναλυτές δήθεν «αριστεροί» που κλαίγανε και κλαίνε γιατί, λέγανε και λένε, δεν έχουμε μια σοβαρή αστική τάξη.

Οι τέτοιου τύπου «αριστεροί» είναι υπόλογοι γιατί στην εποχή του ιμπεριαλισμού αρνούνται να δουν το προφανές για να μην το αντιμετωπίσουν (η «Αυγή» χτες αναρωτιόταν για την «ηθική» της επένδυσης στο Ελληνικό και τη «συνταγματικότητα» της σχετικής συμφωνίας).

Για ορισμένους από αυτούς δεν υπάρχει πια ούτε το τεκμήριο της αθωότητας.

Το σφιχτότερο δέσιμο της χώρας στο ιμπεριαλιστικό άρμα καθορίζει και τα καθήκοντα της επόμενης στιγμής.

***

Στα πρώτα θέματα στον αστικό Τύπο περιέγραφαν χτες τι θα πάθουν τα λαϊκά στρώματα. Το πετρέλαιο θα πωλείται ως αμόλυβδη, και η ντομάτα θα φορολογείται ως χρυσή καδένα στο λαιμό.

Πουθενά στον αστικό Τύπο δεν είδαν ότι απέναντι σ' αυτήν την προοπτική χιλιάδες και χιλιάδες διαδήλωναν ήδη προχτές το βράδυ σε 59 πόλεις.

Και πώς να το δουν αφού οι διαδηλωτές δεν αρκούνται στην έκφραση διαφωνίας αλλά προβάλλουν συγκεκριμένο δρόμο διεξόδου ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα κίνημα που χαϊδεύεται από το σύστημα κι ένα κίνημα που είναι επικίνδυνο για το σύστημα.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ