Επιβεβαιώνουν το ρόλο τους
Να ανασκευάσει το νόημα των δηλώσεών του στο πρακτορείο «Ρόιτερς» επιχείρησε χτες ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, με τις οποίες κήρυσσε «σιωπητήριο αγώνων». Ακόμη πιο επικίνδυνη είναι η άποψη ότι αφού οι απεργίες δεν απέτρεψαν το μνημόνιο, δεν έχουν νόημα... Που σημαίνει, πως η ηγεσία της ΓΣΕΕ καλλιεργεί τη μοιρολατρία, καταστρέφει τις όποιες διαθέσεις αντίστασης υπάρχουν αντί να τις ανεβάζει σε πάλη ενάντια στα μονοπώλια, απαξιώνοντας τους αγώνες. Επικίνδυνο! Δείχνει ταυτόχρονα ότι για να υπάρξουν κατακτήσεις χρειάζεται εργατικό κίνημα με αντιμονοπωλιακή γραμμή.
Το πρόβλημα για τους εργάτες επομένως είναι με τη στρατηγική της ΓΣΕΕ, που χρόνια τώρα έχει χαράξει η ηγεσία της και που οδηγεί στον αφοπλισμό του εργατικού κινήματος. Και αυτή η στρατηγική δεν αλλάζει είτε όταν η ηγεσία της και ο πρόεδρός της κηρύσσουν «σιωπητήριο» είτε όταν - μην μπορώντας να κάνουν αλλιώς - σύρονται στην προκήρυξη κάποιας κινητοποίησης. Γιατί αξία έχει με ποια αιτήματα πηγαίνεις στην απεργία, ποιες διεκδικήσεις βάζεις, πώς οργανώνεις τους εργάτες και όχι πώς τους παραπλανάς.
Ποια δηλαδή αξία έχουν οι διαβεβαιώσεις του Γ. Παναγόπουλου ότι «διαφωνεί με το μνημόνιο», όταν η ΓΣΕΕ με την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που υπέγραψε πριν μερικές εβδομάδες, έσπευσε να εφαρμόσει το μνημόνιο στους κατώτερους μισθούς και τα μεροκάματα; Εδώ η υποκρισία ξεπερνάει κάθε όριο. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ δε διαφωνεί με το μνημόνιο. Αν διαφωνούσε δε θα υπέγραφε την κατάπτυστη σύμβαση με την οποία για τρία τουλάχιστον χρόνια οι μισθοί και τα μεροκάματα μπαίνουν στον πάγο. Αλλά μήπως η ΓΣΕΕ υπέγραφε διαφορετικές συμβάσεις την περίοδο που δεν υπήρχε κρίση, την περίοδο που το ΑΕΠ της χώρας έτρεχε με ρυθμούς 4% και τα κέρδη των επιχειρήσεων έκαναν αφηνιασμένη κούρσα; Αποτέλεσμα αυτής της πορείας είναι ότι σήμερα το μεροκάματο είναι στο εξευτελιστικό επίπεδο των 33 ευρώ, και αυτά μεικτά. Είναι και η δική της πολιτική, που οδήγησε το εργατικό εισόδημα - όπως διαπιστώνει το δικό της ΙΝΕ - να βρίσκεται κάτω κι από τα επίπεδα του 1984!
Η ΓΣΕΕ και στη φάση της ανάπτυξης και τώρα στην κρίση βρίσκεται στην ίδια όχθη. Υπηρετεί τα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας και του ΣΕΒ, ήταν και είναι απέναντι από τα συμφέροντα των εργατών. Και η ζημιά που κάνει δε βρίσκεται μόνο στο ότι είναι συνεργός στην επίθεση στο εργατικό εισόδημα. Ακόμα μεγαλύτερη ζημιά προξενεί στο εργατικό κίνημα γιατί αναπαράγει τις αξίες και τα ιδεολογήματα της πλουτοκρατίας. Χρόνια τώρα είναι ο πιο θερμός θιασώτης της «ανταγωνιστικότητας», της «ταξικής ειρήνης», του «κοινωνικού διαλόγου»... Με σχέδιο και επιμονή σέρνει τους εργάτες στο βάραθρο της συνεργασίας με τους εκμεταλλευτές τους.
Απ' αυτή την άποψη η δήλωση του Γ. Παναγόπουλου επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το ρόλο που έχει αναλάβει η ΓΣΕΕ. Το ζήτημα είναι τι κάνουν οι εργάτες. Για πόσο θα ανέχονται στην κορυφή των συνδικάτων να βρίσκονται ηγεσίες που είναι «ψυχή τε και σώματι» δοσμένες στον ταξικό αντίπαλο. Αν κάτι προσθέτουν οι δηλώσεις του, είναι η ανάγκη, όσο γίνεται πιο γρήγορα, όσο γίνεται πιο αποφασιστικά, οι εργάτες να αποτινάξουν από πάνω τους τη σκουριά του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ενισχύοντας με τη δράση τους και τη στράτευσή τους τις ταξικές δυνάμεις, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου