Πολιτικές βρωμοκουβέντες

   Πνιγήκαμε στην οργή που διαδέχεται ραγδαία τη ναυτία, μ' αυτήν την κυνική όσο και κακουργηματική μετάλλαξη των λέξεων. Και μη βιαστεί κανείς να πει ότι άλλα σοβαρότερα απ' τις λέξεις έχουν προτεραιότητα. Οι λέξεις είναι οβίδες. Και όπιο. Και αέρας στα πανιά του μυαλού. Και σπίθες. Και μεθύσι. Και ηδονή και ενοχή. Προσοχή στο νυστέρι. Σφάζει. Αλλά και σώζει. Ετσι είναι οι λέξεις. Και η πολιτική των καιρών, αυτή η άθλια ταξικά κυρίαρχη ακροβατεί χυδαία ανάμεσα στο σημαίνον και το σημαινόμενο των λέξεων.

Δεν είναι φιλολογική η οργή μου. Είναι πολιτική. Δεν έχει να κάνει με την φτωχή σχέση του Γ.Α.Π. με την Ελληνική. Προέκυψε από την οίηση, την αλαζονεία, την ακραία εγωπάθεια του Ελληνα πρωθυπουργού που χρησιμοποιεί τη χώρα ως βατήρα για τη διεθνή του ενσωμάτωση σ' ένα ιστορικό πάνθεον «ηγετών» που σίγουρα μετά από μια δυο γενιές κανείς δε θα θέλει να θυμάται.

Τον ακούω προχτές, στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες να λέει το εξής αμίμητο, σαν Αντουανέτα που μπορούσε να σκεφτεί το... παντεσπάνι σα λύση για όσους δεν έχουν μήτε ψωμί να φάνε: «Πρέπει να αντικαταστήσουμε τη λέξη λιτότητα (σ' όλη την Ευρώπη μάλιστα) με τη λέξη ευθύνη». Ελεος. Αυτό το «πρέπει», με αυτοκρατορική ηρεμία απογόνου δυναστείας αστών, είναι πολιτική επιβολής. Δεν είναι σαρδάμ. Είναι σήμα τελικής επίθεσης στις λαϊκές μάζες. Που θα δεχτούν τη λιτότητα ως ευθύνη, άλλως διεκδικώντας το δικαίωμά τους να απολαμβάνουν όλους τους κόπους τους, θα είναι ανεύθυνοι!!!

   Δεν είναι αστεία αυτή η φράση, σύντροφοι. Μήτε αθώα. Μήτε ανώδυνη. Είναι σκληρή, κυνική τροχιοδεικτική γραμμή για το «πού πάνε τα πράγματα». Θα πεινάς αλλά θα είσαι υπεύθυνος. Θα μένεις άνεργος αλλά υπεύθυνα. Είναι υπευθυνότητα να σου κλέβουν τη σύνταξη, την περηφάνια, το μέλλον των παιδιών. Είναι ανεύθυνη στάση η αντίσταση στην πολιτική λιτότητας εφόσον ανήκεις στην τάξη που την υφίσταται κι όχι σ' αυτήν που στην επιβάλλει, αλλά πάντως υπεύθυνα την ψήφισες για να το κάνει.

Θυμάστε τις επισημάνσεις τούτης δω της γωνιάς για την καπηλευτικά διαστρεβλωτική χρήση της έννοιας του πατριωτισμού; Ε, οι φωστήρες της επικοινωνίας, της αμερικανιάς, διάνοιες στο είδος τους, πάνε τώρα ένα βήμα πιο πέρα αφού η πατρίδα έγινε μέρος από χωράφι που ανθεί ο ευρωνατοϊκός καπιταλισμός κι οι πολίτες δούλοι - αιχμάλωτοι ενός διπολισμού παγίδα. Φτάνουν εκλογές και η Ικαρία δείχνει ποιοι και πώς τις θέλουν και τις κάνουν για την πάρτη τους εναντίον του λαού και υπέρ της επίκλησής του. ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΛΑ.Ο.Σ. όλοι μαζί και ο ψωριάρης (ευτυχώς) το ΚΚΕ, όχι απλώς χώρια, αλλά απέναντι.

Εδώ είναι το ζουμί της φράσης που θέλει τη λιτότητα = υπευθυνότητα αυτού που την υφίσταται. Το ΚΚΕ που την αντιπαλεύει, καθόλου μόνο του αφού κι απ' αλλού ξυπνάνε άνθρωποι - εργαζόμενοι και συγκλίνουν σ' αυτό το απέναντι στη λιτότητα, είναι λοιπόν ανεύθυνο.

   Οταν η εργατική τάξη χάσει τις λέξεις της τάξης της, τότε το μαστίγωμα θα είναι χάδι. Η φυλακή θα είναι ξενοδοχείο. Κι όπως λέει και το νέο νομοσχέδιο για τις ένοπλες δυνάμεις, ο άνεργος νέος θα μπορεί να μένει ως και τρία χρόνια φαντάρος για ένα κομμάτι ψωμί.

Τσάκισμα τής πρέπει αυτής της γλώσσας. Κόψιμο απ' τη ρίζα αυτής της πολιτικής τής πρέπει. Τα ιδεολογικά μαχαίρια βγαίνουν απ' τα θηκάρια. Αμόνια στήνονται στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Πρέπει απλώς να μην υποχωρήσουμε. Θα νικήσουμε.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ