Δεν υπάρχουν περιθώρια, διεκδίκηση μέτρων τώρα!

http://tasosnastos.blogspot.com/

  

• Οι βάσεις ανακοινώθηκαν και έχει, ήδη, ξεκινήσει ο αγώνας δρόμου και για όσους πέρασαν στην Ανώτατη Εκπαίδευση και για όσους οδηγούνται στο παζάρι ελπίδων της ιδιωτικής εκπαίδευσης
• Η διεκδίκηση άμεσων μέτρων είναι θέμα επιβίωσης για τις λαϊκές οικογένειες

   

<> τ' ακούσαμε όταν ανακοινώθηκαν οι βάσεις για την εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση, την περασμένη Τετάρτη. Την εισαγωγή υποψηφίου με 0,9, τις αυξομειώσεις, τους πρώτους, τα «νέα» σχέδια του υπουργείου Παιδείας για το σύστημα εισαγωγής, τις αναδιαρθρώσεις στα τμήματα που δεν είναι «ελκυστικά» και άλλα πολλά. Αυτό που δεν ακούστηκε ήταν πώς θα τα βγάλουν πέρα οι νέοι φοιτητές, οι σπουδαστές και οι οικογένειες, αλλά και όσοι δεν πέρασαν και έχουν μπροστά τους τούς έμπορους της γνώσης να τρίβουν τα χέρια τους πουλώντας ψεύτικα όνειρα σ' ένα ατελείωτο παζάρι ελπίδας!

Η μεγάλη χαρά για την εισαγωγή σε κάποια σχολή «μεταμορφώθηκε», σχεδόν αυτόματα, σε αγωνία για το κόστος των σπουδών της «δημόσιας» Ανώτατης Εκπαίδευσης. Οι πρόνοια για τους φοιτητές και τους σπουδαστές είναι ανύπαρκτη, ελάχιστες οι θέσεις στις εστίες, ενώ η σίτιση δεν είναι δικαίωμα. Μια οικογένεια, που το παιδί της πέρασε σε σχολή άλλης πόλης θα ξοδέψει χιλιάδες ευρώ, μέχρι να ολοκληρωθούν οι σπουδές του. Περισσότεροι φοιτητές και σπουδαστές, από κάθε άλλη χρονιά, θα αναγκαστούν να δουλέψουν, για να τελειώσουν τις σπουδές τους, με μεγάλο κίνδυνο να μην τα καταφέρουν. Η «λογική» του συστήματος που ζούμε είναι μια: Εάν έχεις λεφτά θα σπουδάσεις απερίσπαστος, εάν όχι δούλευε καθημερινά και διάβαζε παράλληλα, αν δεν μπορείς... κόψε το λαιμό σου!

Αν «ξεπεραστούν» όλα αυτά - με χίλιες δύο θυσίες - τότε έρχεται η πραγματικότητα της υποβαθμισμένης Ανώτατης Εκπαίδευσης

της χώρας, όπου οι επιχειρήσεις, ήδη, αλωνίζουν και σκοπεύουν να έχουν τον κυρίαρχο ρόλο, μετά και απ' τις νέες αναδιαρθρώσεις που προωθεί η κυβέρνηση. Δεν είναι μόνο τα δεκάδες τμήματα χωρίς αντικείμενο, που δεν «παρέχουν» ένα χαρτί, χωρίς, ούτε καν, επιστημονικό αντίκρισμα. Είναι έτσι διαμορφωμένη η Ανώτατη Εκπαίδευση, που όλοι οι μελλοντικοί απόφοιτοι δεν εξασφαλίζουν εργασιακό μέλλον. Η εργασιακή ανασφάλεια είναι κοινή, γι' αυτούς που πέρασαν σε όλες τις σχολές, αλλά και σε αυτούς που δεν πέρασαν πουθενά και θα κυνηγήσουν την «τύχη» τους στην κατάρτιση, στα ΙΕΚ και σε άλλα ιδιωτικά μαγαζιά που πουλούν γνώσεις.

Από πιο νωρίς στα βάσανα...

Οι τελευταίοι, μάλιστα, που είναι ένας πολύ μεγάλος αριθμός νέων παιδιών, θα είναι και τα πρώτα θύματα της λεγόμενης Διά Βίου Μάθησης (Διά Βίου Εκμετάλλευσης), που είναι «εθνικός στόχος» για την κυβέρνηση. Ηδη το σχετικό νομοσχέδιο βρίσκεται στη Βουλή προς ψήφιση και νομιμοποιεί τον ατελείωτο αγώνα δρόμου για «συλλογή» βεβαιώσεων και πιστοποιητικών, από κάθε είδους ιδιωτική δομή, μήπως και «φτιαχτεί» ένα βιογραφικό, ώστε να εξασφαλιστεί μια δουλειά, για λίγους μήνες και ελάχιστα ευρώ μισθός! Οι νέοι αυτοί δεν είναι μόνο οι 26.000 που υπέβαλαν μηχανογραφικό και δεν πέρασαν σε κάποια σχολή, αλλά και όσοι δεν πρόκειται να πάνε στη σχολή που πέρασαν, είτε γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά στα έξοδα οι οικογένειές τους, είτε γιατί η σχολή «τους» δεν έχει αντικείμενο. Είναι επίσης, ένα μεγάλο μέρος παιδιών της εργατικής τάξης κυρίως, που δεν μπήκε καν στη διαδικασία των πανελληνίων εξετάσεων και αναζητά από την ηλικία των 15 ετών και μετά, μια αξιόπιστη λύση στην τεχνική εκπαίδευση, που όμως δεν υπάρχει και καταλήγουν συχνά από άλλους δρόμους και αυτοί στα ιδιωτικά μαγαζιά.

Η πλειοψηφία της παραπάνω «κατηγορίας» είναι παιδιά από λαϊκά στρώματα που - αν δε δούλευαν παράλληλα με το σχολείο - θα μπουν, σχεδόν αμέσως, στην παραγωγή. Αν δεν έχουν, ήδη, πιάσει δουλειά θα προσπαθήσουν, γρήγορα γρήγορα, να τελειώσουν ένα ιδιωτικό ή «δημόσιο» ΙΕΚ ή μια οποιαδήποτε ιδιωτική σχολή, για βρουν δουλειά. Είναι - μαζί με το μεγαλύτερο μέρος των σπουδαστών και των φοιτητών - το ευέλικτο εργατικό δυναμικό, που θα αλλάζει επαγγέλματα στη διάρκεια της ζωής του. Είναι τα παιδιά που θα μαζεύουν - από παντού - «χαρτιά», έχοντας μονίμως την αγωνία για την επόμενη δουλειά, αφού για τις επιχειρήσεις είναι αναλώσιμα προϊόντα.

Διεκδίκηση άμεσων μέτρων και οργάνωση της πάλης

Οι σπουδαστές - και οι γονείς τους - γνωρίζουν ότι οι ιδιωτικές σχολές είναι επιχειρήσεις, που έχουν σκοπό το κέρδος. Το αίτημα για αναδιαμόρφωση της επαγγελματικής εκπαίδευσης με ίδρυση δημόσιων μεταλυκειακών επαγγελματικών σχολών είναι, πλέον, ώριμο αίτημα. Οι φοιτητές, οι σπουδαστές δεν έχουν χρόνο, η πραγματικότητα είναι «αμείλικτη». Αν δεν απαιτήσουν άμεσα συγκεκριμένα μέτρα η κατάσταση θα ξεφύγει τελείως και χιλιάδες θα είναι αυτοί που δε θα τελειώσουν τις σπουδές τους.

Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, όλη την προηγούμενη χρονιά - και αυτό θα κάνει και φέτος - έθεσε ολοκληρωμένα αιτήματα, για το σήμερα και για το αύριο. Οι θέσεις στις εστίες δε φτάνουν, να δοθεί μηνιαίο επίδομα ενοικίου και σίτισης 600 ευρώ, σε όλους τους φοιτητές και τους σπουδαστές που βρίσκονται μακριά απ' την πόλη που κατοικούσαν και το οικογενειακό εισόδημα δεν ξεπερνά τις 40.000 ευρώ ετησίως, μέτρα για τους φοιτητές από οικογένειες ανέργων και απολυμένων. Είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν οι υποδομές για να σιτίζονται όλοι, μόνο με την επίδειξη του πάσο και να κατασκευαστούν νέες εστίες, να υπάρχει δωρεάν μετακίνηση με όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, μειωμένες τιμές στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια κ.ά.

Στο ερώτημα «πού θα βρει τα λεφτά η κυβέρνηση», δεν υπάρχει άλλη απάντηση: Να τα πάρει απ' αυτούς που έβγαζαν και βγάζουν χιλιάδες και χιλιάδες ευρώ την ώρα! Την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν, οι φοιτητές και οι σπουδαστές δεν πρέπει να δίνουν ούτε ένα ευρώ για τη φοίτησή τους. Το φυσιολογικό είναι αυτό και όχι αυτό που συμβαίνει. Για να γίνει πράξη, όμως, δε φτάνει η αγανάκτηση. Χρειάζεται άμεσα οργάνωση της πάλης των φοιτητών και των σπουδαστών και όχι μόνο. Οι εργαζόμενοι, δηλαδή οι γονείς που έκαναν και κάνουν τόσες θυσίες για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, δεν μπορεί να είναι αμέτοχοι. Με οργανωμένη συλλογική πάλη, μέσα από τα συνδικάτα, μπορούν να απαιτήσουν την Παιδεία που αξίζει στα παιδιά τους.

Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ