ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Από χτες, σύσσωμη η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει βαλθεί να κατοχυρώσει και με νόμο στη Βουλή τη θέση ότι ο ήλιος βγαίνει από τη δύση. Οι ανατροπές που επιχειρούν σε Ασφαλιστικό - Εργασιακό είναι τέτοιου χαρακτήρα. Διατάσσουν την εργατική τάξη να ξεχάσει την ίδια τη βιολογία της, να μετατραπεί σε μια μηχανή που δε θα ξεχάσει απλά τα τρία 8άρια (εργασία, αναπλήρωση, ανάπαυση), αλλά και θα λειτουργεί έτσι που να παράγει ακατάπαυστα κέρδη μέχρι να φτάσει να γίνει ένα μάτσο «παλιοσίδερα». Δίνουν στους καπιταλιστές το δικαίωμα να πατάνε το κουμπί «ξεκίνα - σταμάτα» όποτε και όπως θέλουν εφ' όρου ζωής των εργατών. Αφαιρούν από τους εργάτες το δικαίωμα - ανάγκη να κάνουν «κράτει» με οργανωμένο τρόπο έτσι που και την εργατική τους δύναμη να συντηρούν και αναπαράγουν, αλλά και ένα σημαντικό τμήμα της ίδιας τους της ζωής να το αυτοδιαθέτουν έτσι όπως οι ίδιοι επιθυμούν, για να δικαιώνουν την ιδιότητα του ανθρώπου.

Αυτή ακριβώς η επιδίωξη, η γενικευμένη επίθεση στη ζωή των εργατών για να δημιουργηθεί ένας νέος κύκλος αύξησης των κερδών των καπιταλιστών, είναι που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί το ΠΑΣΟΚ να καταφεύγει στο έσχατο όπλο του, τον αντικομμουνισμό.

Εχει κάνει από καιρό καθαρό ότι το πρόβλημα της αστικής τάξης, την οποία εκφράζει και υπηρετεί, δεν είναι απλά το ΚΚΕ ως ένας κάποιος πολιτικός αντίπαλος, αλλά η ίδια η ιδεολογία του. Οταν - για παράδειγμα - στους χώρους δουλειάς τα άρθρα του «Ριζοσπάστη» (όχι τα έτσι κι αλλιώς γενικής λήψης ρεπορτάζ, αλλά τα άρθρα γραμμής, τα σχόλια και οι ειδικές έρευνες που υπάρχουν μόνο στο «Ριζοσπάστη») γίνονται εφημερίδες τοίχου και πολλαπλασιαστικά συμβάλλουν στην αφύπνιση, οργάνωση των εργατών, είναι προφανές πως για την αστική τάξη υπάρχει ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να το ξεπεράσει εύκολα. Αυτό που πολλαπλασιάζεται στους χώρους δουλειάς δεν είναι το συμφέρον ενός κόμματος (αντίθετου στο σημερινό κυβερνητικό), αλλά, ιδέες - καρφιά ενάντια στο ίδιο το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ιδέες που τονίζουν, ενισχύουν τη συνείδηση ότι η εργατική τάξη μπορεί χωρίς τους καπιταλιστές, έχει πολύ σοβαρούς λόγους να καταργήσει τους καπιταλιστές.

Εκεί ακριβώς έγκειται ο αντικομμουνισμός στον οποίο επιδίδεται σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Για να υπερασπίσουν ένα βάρβαρο σύστημα, τον καπιταλισμό, επιχειρούν να χτυπήσουν με λάσπη και ψέμα τις ίδιες τις ιδέες της κοινωνικής απελευθέρωσης. Δε χτυπάνε το ΚΚΕ ως κάποιον πολιτικό αντίπαλο, αλλά ως φορέα των ιδεών που απειλούν το ίδιο το σύστημα. Η επίθεση αφορά προσωποποιημένα τον κάθε εργάτη. Θέλουν να τον κάνουν να νιώθει παράνομος, όταν διεκδικεί τα αυτονόητά του όπως τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, το μεροκάματο και το μισθό, το δικαίωμα στην εκπαίδευση, στην Υγεία, στην Πρόνοια, όλα αυτά που στον καπιταλισμό είναι εμπόρευμα.

Απ' αυτή τη σκοπιά, κοιτώντας τα πράγματα, η επίθεση στο ΚΚΕ, που όπως καταγράφουν τα ρεπορτάζ αποφασίστηκε σε κορυφαίο επίπεδο, δεν αφορά καν μόνο στο ΠΑΣΟΚ. Αφορά σ' έναν ολόκληρο μηχανισμό που σαφώς έχει κορμό το ΠΑΣΟΚ, αλλά περιλαμβάνει και διάφορους άλλους που έχοντας συνδέσει οργανικά και οικονομικά τη ζωή τους με το αστικό καθεστώς, έχουν όλο και πιο καθαρό πως πρέπει να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να αναστείλουν τη δράση του ΚΚΕ.

Δε γνωρίζουν ότι είναι μάταιος ο κόπος; Το γνωρίζουν, αλλά ελπίζουν να κερδίσουν χρόνο. Σ' αυτό ακριβώς πρέπει να διαψευστούν. Είναι ένα από τα πράγματα που έχει να αντιμετωπίσει η δράση των κομμουνιστών, που οπλισμένοι με την επαναστατική θεωρία και τις αξίες της εργατικής τάξης εντείνουν την πολύμορφη δράση τους, βγάζουν όλο και πιο έντονα το σύνολο της ζωής τους έξω από τα πλαίσια που ορίζει ο αστισμός, κινούνται καθαρά απέναντι.

Αυτή η στάση ζωής μέσα στο κίνημα δεν έχει να κάνει με καμιά χρισταποστολική λειτουργία, οι κομμουνιστές δεν «προσφέρουν», αντίθετα εισπράττουν! Η δράση τους είναι αυτή καθαυτή μια άλλη στάση ζωής που κερδίζει έτσι τον τίτλο του ανθρώπου. Είναι αυτό που καθορίζει τη βασική διαφορά ανάμεσα στον εργάτη και τον κηφήνα.

Οσο πιο ορατό γίνεται με όρους εργατικού κινήματος πως οι κηφήνες θα πεταχτούν έξω από την κυψέλη, τόσο πιο μανιασμένες θα είναι οι επιθέσεις στο ΚΚΕ. Γι' αυτό είμαστε εδώ, να τις αντιμετωπίσουμε. Ενας ολόκληρος πολιτισμός, ο εργατικός, που έρχεται από μακριά και πάει ακόμα πιο μακριά, θα αποδειχτεί, για μια ακόμα φορά, πως είναι πιο ισχυρός από την κάθε «τζούλια» ακόμα κι όταν η εκδοχή της είναι μελανή ή πράσινη.

Ασχετο: Ωραίο το δακρύβρεχτο του Ρέππα, αλλά απευθύνεται σε χάνους. Γεγονός που του επισημαίνει ο αρμόδιος για την επαναφορά στην τάξη δημοσιολόγος... Εξάλλου, στην ίδια τάξη ανήκουν.