Σύμφωνα με τις δηλώσεις των Ελλήνων και των κοινοτικών αξιωματούχων το κρίσιμο μέγεθος, που επέβαλε την εφαρμογή των μνημονίων και την παρέμβαση της τρόικας, ήταν το δημόσιο χρέος.
Δηλαδή ό,τι γίνεται στη χώρα μας, όπως και στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία, γίνεται για να ελεγχθεί και να περιοριστεί το δημόσιο χρέος.
Ομως, όπως αποδεικνύεται, τα μέτρα που εφαρμόζονται οδηγούν αντί σε μείωση, σε αύξηση του χρέους.
Την περασμένη βδομάδα, ο οίκος Fitch εκτίμησε ότι το 2013 το χρέος της Ελλάδας θα φτάσει το 170% του ΑΕΠ.
Εξάλλου, η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης εκτίμησε ότι το ελληνικό χρέος μετά την εφαρμογή των δύο μνημονίων, το 2020 θα βρίσκεται στα επίπεδα του 2009, δηλαδή εκεί από όπου ξεκινήσαμε.
Μια ακόμη απόδειξη ότι το χρέος χρησιμοποιείται ως πρόσχημα από τους «εταίρους» για την επιβολή των προαποφασισμένων άγριων αντεργατικών μέτρων είναι η Ισπανία, η οποία όπως όλα δείχνουν οδεύει προς τις αγκάλες της τρόικας.
Η Ισπανία δεν είχε κανένα πρόβλημα με το δημόσιο χρέος της.
Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε τόσο την κυβέρνηση της χώρας, όσο και την Ευρωζώνη να επιβάλλουν σκληρά προγράμματα λιτότητας στους Ισπανούς εργαζόμενους.
Ως αποτέλεσμα αυτών των μέτρων το χρέος της χώρας έφθασε το 2011 το 68% και αναμένεται να φθάσει το 78% του ΑΕΠ το 2012.
Δηλαδή, μια χώρα με ελεγχόμενο χρέος απέκτησε πρόβλημα με το «ζόρι», αφού η λιτότητα οδήγησε σε ύφεση και τεράστια ανεργία και κατά συνέπεια στην αύξηση του χρέους.
Η εξήγηση βρίσκεται στο ότι πίσω από τους προσχηματικούς λόγους περί ελλείμματος και χρέους βρίσκεται η κοινή, για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, επιχείρηση μείωσης του «κόστους εργασίας» στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου