Το καζάνι βράζει ...

Η έκρυθμη κατάσταση στην Αθήνα από τις επιθέσεις του κρατικού μηχανισμού κατά των λαϊκών διαδηλώσεων και των ακροδεξιών ρατσιστών κατά Ελλήνων και μεταναστών, μετέτρεψε την πόλη σε καζάνι που βράζει. 

Η οικονομική κρίση έχει ήδη μετατραπεί σε κοινωνική και πολιτική.

Η δολοφονικές επιθέσεις της αστυνομίας και των ακροδεξιών κατά απεργών, διαδηλωτών και μεταναστών που εκδηλώθηκαν από τις 11 Μαΐου και μετά, χωρίς να γνωρίζουμε τη συνέχεια, σημειώνουν μια σημαντική στροφή στη μέχρι τώρα κατάσταση της κοινωνίας. 
Η εξουσία και το παρακράτος περνάνε σε πιο εντατικές μορφές επίθεσης κατά της εργατικής τάξης και του λαού. Δεκάδες οι τραυματίες έλληνες και μετανάστες και ένας μετανάστης νεκρός από τις επιθέσεις. 


Η στυγερή δολοφονία ενός Έλληνα στην 3ης Σεπτεμβρίου, τα ξημερώμτα της 10ης Μαϊου για να τον ληστέψουν, αποτέλεσε για την ακροδεξιά η ευκαιρία που ζητούσε για να εξαπολύσει πογκρόμ κατά των μεταναστών και κατά των Ελλήνων δημοκρατών. Αφορμή ζητούσε και αφορμή έλαβε. 


Τυχαίες οι νέες, «ποιοτικά αναβαθμισμένες» επιθέσεις κατά του λαϊκού κινήματος; Όχι, προγραμματισμένα. Είναι βέβαιο ότι τα επιτελεία της άρχουσας τάξης γνωρίζουν ότι παρά τη φαινομενική ηρεμία, στις λαϊκές τάξεις, η κατάσταση είναι έκρυθμη και μια σπίθα αρκεί για να βγάλει στους δρόμους τις μάζες και να απαιτήσουν την ανατροπή όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά, το κυριότερο, ανατροπή αυτής της πολιτικής.
 Έτσι η εξουσία φροντίζει να οξύνει από πριν τις καταστάσεις ώστε να έχει τη πρωτοβουλία και να σφραγίσει το καζάνι του κοινωνικού αναβρασμού εκφοβίζοντας το λαό. Τουλάχιστον έτσι νομίζει.


Στη προσπάθεια αυτή πέρα από τις δυνάμεις του κρατικού μηχανισμού κινούνται και οι παρακρατικοί μηχανισμοί κυρίως με πρόσχημα το μεταναστευτικό πρόβλημα. Σε κάποια σημεία η κατάσταση θυμίζει προχιτλερική Γερμανία. 
Σε ορισμένα σημεία της Αθήνας έχει στηθεί η άτυπη εξουσία της ακροδεξιάς κατά παραχώρηση της κυβέρνησης και η τοπική τρομοκρατία εξαπλώνεται στις γειτονιές γύρω από τον Αγ. Παντελεήμονα μέχρι τα Πατήσια. 
Η δολοφονία του μετανάστη το πρωί της 12ης του Μάη δεν ήταν καθόλου τυχαία.

 Το «αυγό του φιδιού» ξεμυτίζει σιγά - σιγά υπό τις ευλογίες της εξουσίας. Είναι καιρός τώρα που ακούγονται οι δημοκρατικές φωνές να τσακιστεί το φασιστικό φαινόμενο στη γέννα του. Δυστυχώς με τη κάλυψη του κράτους αυτό ανθεί όλο και περισσότερο. 
Και η Αριστερά αργεί να κατανοήσει πρακτικά τον κίνδυνο.


Στις 12/5 όμως, ο κόσμος κατέβηκε κατά χιλιάδες στους δρόμους για να πει όχι στους δολοφόνους, όχι στην αστυνομική βία, όχι στην αντιλαϊκή πολιτική. Έστειλε παράλληλα ένα μήνυμα συμπαράστασης στους τραυματίες που χαροπαλεύουν από τα δολοφονικά χτυπήματα των ΜΑΤ και των ακροδεξιών. Και έπεται ανοδική συνέχεια. Αυτοί που νόμισαν ότι το λαϊκό κίνημα θα φοβηθεί, αυταπατώνται. Σύντομα θα τρίβουν τα μάτια τους.


Διευκολύνει και η ΝΔ με τον τρόπο της την οξυμένη κατάσταση, με προβολή δήθεν πολιτικού προγράμματος εξόδου από τη κρίση που εντείνει το αδιέξοδο. Ο κ. Σαμαράς έκανε ακραίες νεοφιλελεύθερες προτάσεις που στο βάθος υπερκερνούν προς στο χειρότερο το υπάρχον μνημόνιο. Εξάγγειλε νεοφιλελεύθερα μέτρα σαν φάρμακο στη νεοφιλελεύθερη κρίση για να δεσμεύει τις δυνάμεις που επηρεάζει η ΝΔ και να διασπάσει την ενιαία λαϊκή αγανάκτηση. Πρόσφερε έτσι την δήλωση υποταγής και πίστης στο μνημόνιο όπως απαιτούσε η τρόικα, προτείνοντας χειρότερο μνημόνιο, και παράλληλα «πούλησε» χρόνο στη κυβέρνηση για να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» και να προωθήσει το μνημόνιο-2 και έτσι η ΝΔ να φαντάζει παραπλανητικά ως… σωτήρια λύση! Παράλληλα θέλησε να μηνύσει στο λαό ότι καμία διέξοδο έξω από τις πολιτικές της τρόικας δεν υπάρχει. Βιάζεται να σβήσει κάθε σκέψη μιας άλλης πολιτικής και να κλείσει το καζάνι που βράζει. Το καζάνι όμως τελικά θα σκάσει στο κεφάλι αυτών που κλείνουν βίαια το καπάκι του.
Αριστερά και πολιτική