Η πλαστή ύπαρξη της δημοκρατίας

1. Μέρα με τη μέρα ξεθωριάζει η εικόνα, η δύναμη και η «δόξα» της δημοκρατίας μας.
Παραδίδοντας το πνεύμα της στους ψευδομορφωμένους τραπεζίτες, έχει καταντήσει ένα κλειστό σύστημα.
Δεν μπορεί κανείς να περιμένει τίποτα απ' αυτήν την παρανοϊκή πυραμίδα που εκπροσωπούν τρεις φτωχοπρόδρομοι της πολιτικής σκηνής.

2. Εξαιτίας της χρόνιας ανέχειας, τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα της χώρας βρίσκονται ήδη στον προθάλαμο του μίσους απέναντι στη δημοκρατία. Κι αυτό γιατί ο θεσμός είναι γεμάτος απαγορεύσεις και εντολές εναντίον τους. Η δημοκρατία ως κενό όνομα τούς είναι αδιάφορη, γιατί γνωρίζουν πλέον καλά πως εκπροσωπεί τα ανώτερα οικονομικά στρώματα που έχουν δεσμούς αίματος.

3. Μια δημοκρατία που δε λειτουργεί και στέκει μόνο ως διακοσμητικό στοιχείο μου είναι ανυπόφορη. Δεν άργησα να καταλάβω από πολύ νωρίς ότι η δημοκρατία μας αποτελούσε έναν ανελέητο, επιλεκτικό κανόνα, αστείρευτη πηγή θλίψης, προνόμιο και προστάτη μόνο των αστών.

4. Η δημοκρατία πάντα θα κινδυνεύει. Χάρη σ' αυτή τη φράση, η τριαδική κυβέρνηση με τους δημοσιογράφους και τις εφημερίδες της κι ό,τι άλλο μέσο μπορεί κανείς να φανταστεί δούλεψε πολύ σκληρά, για αρκετό καιρό, ώστε να μετακομίσει η συμμορία της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο. Από την πλευρά τους, παραμυθιασμένοι Νεοναζί κατάπιαν το χάπι που τους έδωσαν οι τεχνικοί της εξουσίας και άρχισαν να γαβγίζουν δεξιά κι αριστερά μέσα στο κοινοβούλιο χωρίς φίμωτρο. Ιδού λοιπόν, στο ναό της δημοκρατίας, ανάμεσα στους ομιλητές ακούγεται πλέον και το ρέψιμο της Χρυσής Αυγής.

5. Με διασκεδάζουν όσοι με έπαρση τονίζουν το γεγονός ότι είναι πολίτες αυτής της δημοκρατίας. Θα ήθελα να συμμεριστώ τη χαρά τους και ν' αφεθώ να παραπλανηθώ από αυτήν την αίγλη, να μη βλέπω την ανεπάρκεια και το φορμαλιστικό χαρακτήρα της. Αλλά μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας μετατρέπει το παραμύθιασμά μου σε πένθιμη λειτουργία.

6. Πρέπει να συμφωνήσουμε ότι στις μέρες μας το όνομα της δημοκρατίας είναι αποτέλεσμα αφηρημένου διαλογισμού. Θεωρώ τη σημερινή πτώση και αλλοτρίωσή της ως μέσον για ν' απελευθερωθούν δυνάμεις και ρεύματα, στρώματα καταπιεσμένα που ήδη αισθάνονταν μετανάστες, και επιτέλους ν' ακολουθήσουν την παλίρροια που όλα τα αλλάζει.

7. Από τη στιγμή που όλα γίνονται για το καλό της δημοκρατίας, πώς φτάσαμε πάλι σε τέτοιο χάλι; Το μόνο που έχουμε γνωρίσει από αυτήν είναι η νεκροφάνειά της, η έλλειψη δύναμης και ο ατιμωτικός τρόπος που αντιμετωπίζει την πλέμπα, δηλαδή εμάς.