Αναμφισβήτητα οι συνθήκες που ζούμε είναι πρωτόγνωρες. Η εξάπλωση του ιού COVID-19 στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο προκαλεί δικαιολογημένα την ανησυχία όλων μας.
Από την πλευρά της κυβέρνησης τονίζεται σε όλους τους τόνους η ατομική ευθύνη και σαν σλόγκαν το «μένουμε σπίτι».
Ο καθένας μας φυσικά οφείλει να περιορίσει αχρείαστες μετακινήσεις, να αποφύγει τον συγχρωτισμό και όσο χρειάζεται όλοι μας να μείνουμε σπίτι. Ταυτόχρονα όμως:
Προσέχουμε αλλά δεν αφήνουμε τον φόβο να κυριαρχήσει. Παίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, ακολουθούμε τις οδηγίες των επιστημόνων, αγνοούμε τους διάφορους τσαρλατάνους.
Αν εργαζόμαστε, απαιτούμε με κάθε τρόπο από την εργοδοσία να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της υγείας των εργαζομένων, καταγγέλλουμε την πλημμελή τήρηση των μέτρων υγιεινής, ενημερώνουμε, ερχόμαστε σε επαφή με τα σωματεία μας, το ΠΑΜΕ.
***
Σκεφτόμαστε, προβληματιζόμαστε. Πολλοί μπορεί να έχουν κλειστεί στο σπίτι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ενημερώνονται, δεν ασχολούνται με τις εξελίξεις. Σχεδόν όλοι παρακολουθούν τι συμβαίνει στη χώρα μας αλλά και διεθνώς, πού έχουμε τα περισσότερα κρούσματα, πώς αντιμετωπίζει κάθε κράτος την κατάσταση, τι μέτρα παίρνει για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού.
Μπορούμε λοιπόν να αναδείξουμε και όσα δεν φαίνονται με «γυμνό μάτι» ή όσα γίνεται προσπάθεια να περάσουν σε «δεύτερο πλάνο» στο όνομα της αντιμετώπισης του ιού.
Με πολλούς από τους συναδέλφους, τους φίλους, τους συγγενείς δεν θα έρθουμε σε άμεση επαφή, μπορούμε όμως να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά ή ακόμα και ηλεκτρονικά, να μοιραστούμε ορισμένες σκέψεις, να συζητήσουμε.
Να θέσουμε ορισμένα ερωτήματα, που μπορεί να προβληματίζουν και τους ίδιους: Μπορεί η Υγεία να είναι εμπόρευμα;
Μπορεί να καθορίζει ο «νόμος της προσφοράς και της ζήτησης» την τιμή στο φάρμακο, στα μέσα προστασίας, στα απαραίτητα για την υγεία και τη ζωή του λαού;
Μπορεί καθημερινά και όχι σε συνθήκες πανδημίας να χάνουν τη ζωή τους συνάνθρωποί μας, σε όλο τον πλανήτη, γιατί δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα Υγείας;
Μπορεί μια κοινωνική μειοψηφία, μέτοχοι μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων να καθορίζουν το αν και σε ποιο βαθμό θα ικανοποιηθούν σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες ζωτικής σημασίας -όπως τραγικά αποδεικνύεται αυτές τις μέρες- για το λαό μας;
***
Έχουμε ζεστή καρδιά. Δεν επιτρέπουμε να κυριαρχήσει ο «παρτακισμός», δεν αφήνουμε κανέναν μόνο του. Έχουμε στο νου, στη σκέψη μας τον συνάδελφο, τον συναγωνιστή, τον συμμαθητή, τον συμφοιτητή. Βοηθάμε όποιον και όπως μπορούμε.
Οργανώνουμε την αλληλεγγύη τόσο με την προσωπική μας στάση, όσο και μέσω των μαζικών φορέων. Να μην επιτρέψουμε να κοπεί το ρεύμα, το νερό σε κανένα σπίτι. Να μη μείνει κανένας άνεργος, χωρίς στήριξη, να μη νιώσει κανένας μόνος του την εργοδοτική αυθαιρεσία.
Είμαστε σε ετοιμότητα και όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν να διεκδικήσουμε να μη φορτωθεί και η πανδημία στις πλάτες των εργαζομένων, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων.
***
Κοιτάμε μπροστά, στο μέλλον, όχι με την έννοια του χρόνου αλλά προς την πραγματική διέξοδο, τη διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας. Συζητάμε για το μέλλον. Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ώστε να ζήσουμε καλύτερα, να απαλλαγούμε από τα δεινά που προκαλεί στην ανθρωπότητα η καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Σήμερα δικαιούμαστε και μπορούμε να έχουμε ένα σύγχρονο δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, με την κατάργηση κάθε εμπορευματικής δράσης σε αυτόν τον τομέα, που θα μπορεί να αντιμετωπίζει σχεδιασμένα ακόμα και έκτακτες καταστάσεις όπως μια πανδημία. Σε μια κοινωνία που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Η πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης μιας τέτοιας κοινωνίας στον 20ό αιώνα -παρ' όλα τα λάθη και τις αδυναμίες- έδωσε δείγματα γραφής. Ειδικά όσον αφορά την προστασία της υγείας των εργαζομένων ανεξάρτητα από χρώμα, φύλο, ηλικία αλλά και γενικότερα, προσφέροντας όλα τα επιτεύγματα της επιστήμης για την αρτιότερη κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας και όχι για τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών.
Αυτή η προοπτική είναι η δική μας «ευθύνη».
Καταλήγοντας και σαν σύνθημα:
«Να προσέχεις, αλλά να μη φοβάσαι.
Να 'χεις ζεστή καρδιά,
να σκέφτεσαι
και να κοιτάς μπροστά».
Στ. Δουνιάς
Αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Αποκαλυπτικά» του «Ριζοσπάστη», 20/3/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου