Αντικομμουνιστικός Γενιτσαρισμός

Το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου εναντίον του κομμουνισμού, των κομμουνιστών, των κομμουνιστικών κομμάτων, και η άθλια εξίσωση του με το φασισμό- ναζισμό, φαίνεται ότι επενέργησε ως εντολή σουλτάνου προς γενίτσαρους. Και ξεφύτρωσαν πολλοί, σε μετερίζια εντός εκτός του συνταγματικού τόξου της αστικής δημοκρατίας.

Αυτός ο αντικομμουνιστικός γενιτσαρισμός, αλλού ύπουλα αλλού ξεδιάντροπα, διατυπώνει ερωτήματα, μερικά από κατάπληκτους, φεύ και έμπειρους, γραφιάδες του δημοσιογραφικού μου συναφιού, ή και απειλές από πολιτικά δεινοσαυράκια και κλωσσόπουλα, που μάζεψαν ψηφαλάκια ψαρεύοντας σε φαιά νερά.

Δικαιολογείται η βία; Απ´ όπου κι αν προέρχεται; Έχει ασυλία το ΚΚΕ; Πιστεύει στη δημοκρατία; Δηλαδή συνοπτικά, με αφορμή τη σύγκρουση κόκκινου «καρατέκα», που προστατεύει ειρηνικούς διαδηλωτές,  και πάνοπλου ματατζή – οργάνου της τάξης και της ασφάλειας, που προστατεύει το δόγμα Τρούμαν από ερυθρούς λεκέδες, μπολιάζεται η κοινή γνώμη και το εκλογικό σώμα με την ιδέα ότι έφτασε η ώρα να εξετάσουμε, αν το ΚΚΕ είναι εντός ή εκτός της τρέχουσας νομιμότητας.

Κι όταν λέμε νομιμότητα, το κλειδί δεν είναι στην κλείδα του αστυνομικού. Σ’ αυτήν κρεμάστηκε ως τσιγκέλι. Γιατί αν είχε σπάσει την κλείδα του ο Κνίτης, τότε το κλειδί θα είχε ανοίξει τις πόρτες, βίαια, αλλά νόμιμα, του αστικού εν τάξη παραδείσου. Άλλωστε είναι το ίδιο κλειδί που άνοιξε τις πόρτες του ευρωκοινοβουλίου για να …εκτελεί τα καθήκοντά του, ο υπόδικος χρυσαυγίτης, κατόπιν δικαστικής απόφασης.

Με την Τουρκία να εισβάλει  στη Συρία, τον Πομπέο να στήνει Σούδες όπου γουστάρει, και την εξόντωση κάθε συνδικαλιστικού δικαιώματος να νομοθετείται με συνοπτικές διαδικασίες, ήδη οι γενίτσαροι φέρνουν τη νομιμότητα στα μέτρα τους. Πριν πάει ο γραμματέας, κι όσοι επιζήσαντες στη Γυάρο,  για το στήσιμο του μνημείου της «Ρωγμής», και συνδυάσει ο κόσμος  στο μυαλό του το ψήφισμα με το θανατονήσι, πριν εκδοθεί η απόφαση για την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή, που εκτός από το  δολοφονημένο Φύσσα  δικάζεται και για την επίθεση στους Παμίτες στο Πέραμα, και τους Αιγύπτιους μετανάστες ψαράδες, πρέπει να φτιαχτεί εκβιαστικά το κατάλληλο δίλημμα:

Είστε με το Στάλιγκραντ – την πρώτη μεγάλη ήττα του ναζισμού, ή με τους βομβαρδιστές της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι που ξεπάστρεψαν κάθε έννοια ανθρωπισμού;

Αν υπάρχει Δίκαιο του πολέμου, τότε είναι θέμα πολιτικής και πολιτισμού,  να ορίσουμε πότε αυτός είναι δίκαιος, και πού κινούνται τα όρια μεταξύ κατάχρησης εξουσίας και υπέρβασης του ορίου αμύνης. Αυτό το διαβόητο «η βία να καταδικάζεται απ’ όπου κι αν προέρχεται», είναι κλασική συνταγή για κατασκευή κοινωνικού, πολιτικού και ιδεολογικού πολτού.

Όποιος λοιπόν πολτοποιεί την έννοια της βίας διατηρεί για τον εαυτό του το δικαίωμα να πολτοποιεί λαούς κι ανθρώπους. Σ αυτήν την πολτοποίηση  το ΚΚΕ αντιστάθηκε κι επιβίωσε και συνεχίζει να αντιστέκεται, προς κατάπληξη των γενίτσαρων.

Λιάνα Κανέλλη
Βουλευτής ΚΚΕ Α’ Αθήνας

Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ – Σαββατοκύριακο» της 12-13 Οκτώβρη 2019.