Το μάθημα της Ιστορίας λοιπόν δεν πρέπει «να έχει χαρακτήρα κοινωνιολογικό, αλλά να αναπτύσσει την εθνική συνείδηση» … Και το λέει η ίδια η Υπουργός Παιδείας …
Η πιο σκληρή και κυνική ομολογία.
Από το 1990 συστηματικά μεθοδεύεται η υπονόμευση του επιστημονικού υπόβαθρου των μαθημάτων του σχολείου. Τα μαθήματα αντικαθίστανται από εργασίες και project και “διαθεματικότητες”. Οι μαθητές πρέπει να δημιουργήσουν (κατασκευάσουν) μόνοι τους την όποια “γνώση” τους. Άλλωστε από τότε επίσημη “παιδαγωγική μόδα” δεν είναι η “γνώση” κι η “μόρφωση”, αλλά η “πληροφορία” κι η “κατάρτιση”. Δεν είναι η “λύση”, αλλά η “διαχείριση” του προβλήματος. Δεν είναι το “δικαίωμα”, αλλά η “ευκαιρία”.
Έτσι, η όποια ΓΝΩΜΗ αποκτήσουν πειραματιζόμενοι οι μαθητές, αυτή θάναι και η τελική ΓΝΩΣΗ τους. Νέας κοπής αγράμματοι παράγονται. Αυτοί που μαθαίνουν να αντικαθιστούν το “ΞΕΡΩ” και το “ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ”, με το “ΝΟΜΙΖΩ”, με το “ΑΚΟΥΣΑ”, με το “ΠΙΣΤΕΥΩ”. Με την υπεροψία της “δικής του άποψης”, για τα πιο σοβαρά θέματα, ακόμα και της αστροφυσικής ή της ιατρικής. Αυτοί που έτσι γίνονται θύματα της επίσημης προπαγάνδας του συστήματος, όπως πλασάρεται από παντού.
Κι εκπαιδευτικοί δε θάναι πιά “φορείς της γνώσης”, αλλά “συντονιστές” της διαδικασίας της αναζήτησης. Γιατί μέσα στις τάξεις ψάχνουν. Δε μαθαίνουν. Η έρευνα κι η επιστημονική ανακάλυψη, αντικαθίστανται από την αποθέωση της εμπειρίας. Τα μαθηματικά είναι περίπου μαθηματικά. Η γλώσσα είναι απλώς ένας τρόπος για να επικοινωνούμε. Η χημεία γίνεται με ταπεράκια κι οι μονάδες – χιλιοστά στους δοκιμαστικούς σωλήνες αντικαθίστανται με το “όσο νομίζεις”.
Η εμπειρία όμως των ανόητων, οδηγεί σε ηλιθιότητες. “Η γη είναι επίπεδη”. “Μας ψεκάζουν”. Αντιεμβολιαστικό κίνημα. Και τέτοια.
Κι η ιστορία λοιπόν, δεν είναι πιά επιστήμη. Δεν αντιμετωπίζεται ως επιστήμη. Είναι τρόπος για “να αναπτύσσεται η εθνική συνείδηση”. Είναι με λίγα λόγια προπαγάνδα. Καθαρή προπαγάνδα. Σαν τα θρησκευτικά. Ή σαν την “εθνική ηθική διαπαιδαγώγηση” που μας έκαναν κάποτε στο στρατό. Ή σαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Φρειδερίκης και τα ξερονήσια της “ανάνηψης”. Και φωστήρες της ιστορικής “αλήθειας” τους, αναδεικνύονται στις μέρες μας αυτοί που παίρνουν τα δεκαχίλιαρα της ΕΕ για να γράψουν ότι για τα Δίστομα και τις Κανδάνους φταίνε οι αντάρτες, για τη σφαγή της Χίου φταίνε οι μπουρλοτιέρηδες και για τα Ζάλογκα, φταίει η αντίσταση των Σουλιωτών. Αυτοί που θέλουν να κάνουν συνείδηση και κοινή λογική την εξίσωση κομμουνισμού – ναζισμού.
Η φράση όμως της υπουργίνας, είναι ταυτόχρονα κι η ευθεία παραδοχή από την πλευρά των αστών, ότι η ιστορία σαν επιστήμη των γεγονότων, σαν αντικειμενική αλήθεια, δεν τους συμφέρει. Δε μπορεί να υποστηρίξει τα αφηγήματά τους. Δεν ταιριάζει η προπαγάνδα τους με τα γεγονότα.
Οπότε … όπως λέγαμε παλιά : “Αν η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με τις επιδιώξεις τους … τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα”.
Υ.Γ. Ναι. Φυσικά και υπάρχει αντικειμενική αλήθεια.
Όσο πιο ασυνείδητος και αμόρφωτος είναι ένας λαός, τόσο πιο εύκολα θα χάφτει παραμύθια, σαν αυτό του τρισχιλιετούς αρχαιοελληνικού-βυζαντινού πολιτισμού. Και ούτε θα έχει απορίες αν τα έθνη εμφανίστηκαν ιστορικά τους τελευταίους αιώνες, μαζί με τον καπιταλισμό -για να εξαφανιστούν μαζί του. Ούτε θα έχει “κοινωνική συνείδηση” -sic- να ψάχνει συλλογικές λύσεις ή να σκεφτεί γιατί δεν ευημερούν όλοι σε αυτή την πατρίδα, και τι κοινό έχουν όσοι μπαίνουν κάτω από την ίδια στέγη, αφεντικά και δούλοι -Έλληνες είμαστε ούλοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εθνική συνείδηση δεν υποκαθιστά την κοινωνική. Απλώς διασφαλίζει πως αυτή δε θα εκτραπεί σε επικίνδυνα μονοπάτια. Και όταν πεινά ή δυστυχεί, θα ψάχνει να βρει τον ένοχο σε “προαιώνιους εχθρούς”, σε άλλους λαούς, και φτωχοδιαβόλους με άλλο χρώμα δέρματος.
Το θέμα με τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι πως δεν επιθυμεί να είναι μόνο νεοφιλελεύθερη (σε επίπεδο οικονομίας) αλλά θέλει να επαναφέρει και όλη την «περιβόητη» εθνικοφροσύνη – την πατριδοκαπηλία – της μετεμφυλιακής Δεξιάς. Αυτό «φυσικά» με όρια. Ποια; Τη βούληση και τα συμφέροντα των Αμερικανών και των λοιπών «συμμάχων». Τότε, ακόμα και το πατριδεμπόριο πάει περίπατο γιατί «η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη». Η κωλοτούμπα με τη συμφωνία των Πρεσπών – από το «η Μακεδονία είναι μια και ελληνική» στην εφαρμογή και τον έλεγχο της ΝΑΤΟϊκής έμπνευσης, «προδοτικής» (όπως την έλεγαν στη ΝΔ) ,συμφωνίας – είναι ένα πρόσφατο παράδειγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην εκπαίδευση η εθνικοφροσύνη της ΝΔ παρουσιάστηκε από την υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, σε χθεσινή συνέντευξη της στο ραδιόφωνο του ALPHA:
«Για εμάς η Ιστορία δεν πρέπει να έχει κοινωνιολογικό χαρακτήρα. Πρέπει να έχει έναν χαρακτήρα διαμόρφωσης εθνικής συνείδησης».
Εδώ είμαστε… Τα χρόνια έχουν περάσει αλλά δεν ξεχνάνε ποιοι είναι.
Δεν θέλουν, λοιπόν, τον κοινωνιολογικό χαρακτήρα της Ιστορίας. Δεν επιθυμούμε να τους απογοητεύσουμε αλλά Ιστορία χωρίς «κοινωνιολογικό χαρακτήρα», όπως τον λένε, δεν γίνεται. Η ιστορία των ανθρώπων, σε όλο τον κόσμο, εξετάζεται μέσα από τις ίδιες τις κοινωνίες που διαμόρφωναν. Σε αυτές τις κοινωνίες, κύριοι «άριστοι», υπήρχε και υπάρχει ταξική διάρθρωση, ακόμα και πριν την εδραίωση του αγαπημένου σας καπιταλισμού.
Ταξική; Τι άσχημη λέξη, για τους «αρίστους», ε; Τους χαλάει όλο την επιχειρηματολογία για την αγαστή συνεργασία εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων…
Ο μοναδικός τρόπος για να προσπαθήσουν να κρύψουν τον «κοινωνιολογικό χαρακτήρα» της Ιστορίας, όπως τον ονομάζουν, είναι να ρίξουν τα φώτα κάπου αλλού. Αυτό το «αλλού» είναι γνωστό, το έχουν επιδιώξει κι άλλη φορά: «Η εθνική συνείδηση».
Αλήθεια, ποια «εθνική συνείδηση» θα διαλέξουν στην Επανάσταση του 1821 ή στην ναζιστική κατοχή στην Ελλάδα; Εκείνη που συνεργάζεται, συναλλάσσεται με τους εχθρούς της πατρίδας και παίρνει το καπελάκι της και φεύγει ή εκείνη που μένει, αντιστέκεται και παλεύει;
Κι ένα άλλο ερώτημα – παράδειγμα προσωποποιημένο: Με την «εθνική συνείδηση» του Τσολάκογλου ή του Άρη Βελουχιώτη;
Είναι παλιά η ιστορία της «εθνικής συνείδησης», που κατηγοριοποίησε τους Έλληνες σε «εθνικόφρονες» και «προδότες του έθνους». Οι «εθνικόφρονες» πάντα τέντωναν το χέρι με τη σημαία και την ίδια στιγμή έσκυβαν το κεφάλι στο κάθε εκάστοτε «αφεντικό».
Στον Ηλία Κασιδιάρη αποφάσισε να εμπιστευτεί ο πρωθυπουργός της χώρας το υπουργείο Παιδείας. Ο Ηλίας Κασιδιάρης, το όνομα του οποίου ακουγόταν για άλλα υπουργεία, τοποθετήθηκε τελικά στο κρίσιμο για την διάπλαση της νεολαίας υπουργείο. Η τελική απόφαση για την τοποθέτηση Κασιδιάρη στο υπουργείο Παιδείας πάρθηκε από κοινού από τον ίδιο και τον πρωθυπουργό της χώρας Νίκο Μιχαλολιάκο. Ο Ηλίας Κασιδιάρης σε χθεσινή συνέντευξή του στην τηλεόραση τόνισε ότι η Ιστορία «θα πάψει να είναι κοινωνικού χαρακτήρα» αλλά «να αναπτύσσει την εθνική συνείδηση».
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυπς… Τελικά υπουργός Παιδείας δεν είναι ο Ηλίας Κασιδιάρης και πρωθυπουργός δεν είναι ο Νίκος Μιχαλολιάκος! Τελικά τη δήλωση για την «αναμόρφωση» της ιστορίας δεν την έκανε ο Ηλίας Κασιδιάρης! Τελικά αυτήν την δήλωση την έκανε κάποια Νίκη Κεραμέως, υπουργός Παιδείας επί πρωθυπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη!