Η πανίσχυρη Συνομοσπονδία Εργατών Σουηδίας έβαλε τρικλοποδιά στον εαυτό της. Συνειδητά λένε οι γνήσιοι αγωνιστές. Τους έφαγε η αλληλεγγύη προς την Σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση που θέλει την εύνοια των επιχειρηματιών λένε οι πιο ήπιοι. Μας ξέφυγε δηλώνουν οι σύμβουλοι της Ομοσπονδίας.
Από τις 1 Αυγούστου περιορίστηκε το απεργιακό δικαίωμα στην Σουηδία με σύμφωνη γνώμη των Εργοδοτών του Υπουργείου Εργασίας και της Συνομοσπονδίας. Εξαγγελία απεργίας θα γίνεται μόνο αν, μετά από διάλογο, δεν δέχεται ο εργοδότης να υπογράψει συλλογική σύμβαση. Για κανέναν άλλο λόγο.
Αν όμως δημιουργήσει ο εργοδότης ένα Σωματείο που θα αποτελείται από στελέχη της επιχείρησης, τα ξέρουμε αυτά στην Ελλάδα, κίτρινο Σωματείο, έτσι τα ονομάζουν οι Σουηδοί, και αυτό είναι πρόθυμο να υπογράψει με λιγότερο μισθό, με λιγότερη ασφάλιση, συντάξιμα, ωράρια ευέλικτα και άλλα;
Τότε ισχύει η συμφωνία για ΌΛΟΥΣ τους εργαζόμενους ό,τι και να λέει το επίσημο σωματείο. Δεν μπορεί να διεκδικήσει κάτι καλύτερο ούτε να απεργήσει αν υπάρξει συμφωνία του Εργοδότη με το Κίτρινο σωματείο.
Στις 1 Αυγούστου στην ίδια συμφωνία ισχύει ο νόμος για τους πρωτοπροσλαμβανόμενους, νέους και πρόσφυγες.
Μειωμένο μισθό στο 75% της σύμβασης, μειωμένη αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης, καμία αποζημίωση σε τραυματισμό ή θάνατο, απαλλαγή από την ασφαλιστική εισφορά για τα συντάξιμα.
Αυτά για 2 χρόνια. Μετά; Απολύουμε τους παλιούς και παίρνουμε φρέσκους.
“Δύο χρόνια είναι καλά λένε οι Σοσιαλδημοκράτες. Ας βγάλουν και άλλοι μεροκάματο”. Αλληλεγγύη λένε σήμερα την ανακύκλωση της μιζέριας.
“Εργασιακός Μεσαίωνας” φώναζαν οι ίδιοι το 2017 για τον νόμο που είχαν ψηφίσει οι δεξιοί. Σήμερα δηλώνουν πως θα ευνοήσει τις προσλήψεις και την επιχειρηματικότητα.
Ας δούμε πως έφτασε η Σουηδία μέχρι εδώ. Τα περιγράφει ο Andreas Sörensen Πρόεδρος του Κομμουνιστικού Κόμματος Σουηδίας στην ιστοσελίδα SOL του ΚΚ Τουρκίας.
“Για μας τους κομμουνιστές είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε τις ψευδαισθήσεις για τον επονομαζόμενο “σοσιαλισμό” της Σκανδιναβίας ή το Σκανδιναβικό μοντέλο ή το Σουηδικό μοντέλο. Ταυτόχρονα είναι σημαντικό να παρακολουθούμε τους αγωνιστές των άλλων χωρών και να παίρνουμε έμπνευση από αυτούς.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το μοντέλο που εξελίχθηκε στην Σουηδία είναι συνυφασμένο με τις ανάγκες του κεφαλαίου και όχι μόνο με τις ανάγκες του λαού. Στη Σουηδία υπάρχουν μεγάλα κτιριακά συγκροτήματα όπως ακριβώς σε οποιαδήποτε βιομηχανική χώρα.
Το Σουηδικό κεφάλαιο ευνοήθηκε από την κατασκευή των μεγάλων οικιστικών συγκροτημάτων στο βαθμό που με αυτή την συγκέντρωση του εργατικού δυναμικού στις πόλεις μπορούσε εκεί να χτίσει τις βιομηχανίες του και άλλες μεγάλες επιχειρήσεις.
Το ίδιο συνέβη και με την Παιδεία. Το 1962 η Σουηδία ακολούθησε το μοντέλο του πολυτεχνικού Σχολείου και έτσι η εργατική τάξη είχε πρόσβαση στο εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν έγινε από την καλή θέληση του Κεφαλαίου αλλά επειδή οι παραγωγικές δυνάμεις χρειαζόταν μορφωμένο προσωπικό. Είναι επομένως ένας σπουδαίος παράγοντας οι ανάγκες του κεφαλαίου για αυτές τις μεταρρυθμίσεις!
Ταυτόχρονα είχε η εργατική τάξη μεγάλο βαθμό οργάνωσης. Την δεκαετία του 30 σημειώθηκαν στην Σουηδία οι περισσότερες απεργίες από όλο τον κόσμο σε σχέση με τον πληθυσμό.
Μετά τον ΒΠΠ η Σοσιαλδημοκρατία κυριάρχησε στην εργατική τάξη και έτσι άρχισε την αποδιοργάνωση της. Πρίν όμως αποδιοργανωθεί είχε ακόμη την δύναμη να πιέζει τους καπιταλιστές και να τους αναγκάζει σε υποχωρήσεις. Ένας ακόμη παράγοντας που έφτιαξε το λεγόμενο Σουηδικό μοντέλο.
Είναι ένα διαλεκτικό προτσές και πρέπει να γνωρίζουμε και τις δύο πλευρές. Σήμερα οι καπιταλιστές έχουν άλλες ανάγκες. Γι αυτό τον λόγο κάνουν επίθεση στο κράτος πρόνοιας που έχουμε. Σήμερα δεν υπάρχουν οι ριζοσπαστικές δυνάμεις για να αντιδράσουν σε αυτή την εξέλιξη. Οι μικρές δυνάμεις που υπάρχουν δεν έχουν καταφέρει να οργανώσουν τις εργατικές μάζες.
Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει οργανωμένη ριζοσπαστική εργατική τάξη που θα αγωνιστεί για βελτίωση, έτσι οι καπιταλιστές έχουν πεδίο ελεύθερο. Μπορούν να επιτεθούν στην εργατική τάξη χωρίς αντίσταση, μπορούν να κατεβάσουν τους μισθούς, να χειροτερέψουν τις εργασιακές συνθήκες, να ανεβάσουν τα ενοίκια και ότι άλλο”.
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ανέχεται η συμβιβασμένη Συνομοσπονδία το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων. Για να βοηθηθούν οι μεγάλες Σουηδικές επιχειρήσεις να αντέξουν και να νικήσουν στον ντόπιο και διεθνή ανταγωνισμό σε ένα οικονομικό περιβάλλον που θυμίζει ολοένα και περισσότερο ανελέητο οικονομικό πόλεμο.
Τους δικούς τους τους μισθούς σαν στελέχη των ΔΣ της Συνομοσπονδίας ή των Ομοσπονδιών δεν πρόκειται να τον χάσουν οι νόμιμοι συνδικαλιστές. Έτσι θυσιάζουν τα μέλη τους, τους εργαζόμενους, για χάρη της κερδοφορίας των μονοπωλίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου