Από τις ζημιές που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στα μυαλά των προοδευτικών ανθρώπων, υπονομεύοντας την έννοια της αριστεράς και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ήταν η στρατηγική και τακτική της εφαρμογής του επικοινωνιακού δόγματος «χύμα φολκλόρ».
Το δράμα της Μόριας είναι χαρακτηριστικό. Κουβαλάμε τον Πάπα σε καθαρές τέντες, δυο σταρ του Χόλιγουντ, τρολάρουμε ως υποψήφιες για νόμπελ τις τρεις υπέροχες γιαγιάδες, δοξάζουμε τη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, αποθεώνουμε εκατοντάδες ύποπτες και μη ΜΚΟ, και το δράμα γίνεται αυτό που λένε οι διεθνείς κολοσσοί της πληροφόρησης ωραίο story. Αφήγημα.
Στην περιβόητη γραβάτα που αφαιρέθηκε, κρεμάστηκε το σοσιαλδημοκρατικό αφήγημα της συνυπογραφής όχι απλώς του τρίτου μνημονίου, αλλά και το ΝΑΤΟ, οι φωτό με τους χρυσαυγίτες στο Καστελόριζο, το παναμέζικο καπελάκι των Πρεσπών και η αψάδα του κρητικού κ.λπ. κ.λπ.
Το αποτέλεσμα ήταν τόσο «φυσιολογικό», ώστε η εξοικείωση με το τέρας να μετατρέπει τη μανατζέρικη αυτοδύναμη δεξιά σε γκλαμουράτο γραβατωμένο ΣΥΡΙΖΑ. Βοηθούντων και των μετακινούμενων αστέρων, του χρηματιστηρίου, και της ιδιότυπης αβροφροσύνης του αστικού πολιτισμού, το εκλογικό σώμα εκστασιάζεται να ακούει τον Αδωνη να ευχαριστεί τον ΣΥΡΙΖΑ για όσα έκανε στο Ελληνικό και να διαβάζει εμβριθείς λεζάντες για τη χειραψία Βαρουφάκη - Τσίπρα στο προεδρικό Μέγαρο, με τον πρώτο να καινοτομεί στυλιστικά με σμόκιν «μάο» πουκάμισο.
Ετσι είναι φυσιολογικό πια να μη συγκινείται κανείς, ούτε πρωτοσέλιδα ούτε οπισθόφυλλα με εκατό πνιγμένους πρόσφυγες στη Μεσόγειο, αφού το παντού ευρισκόμενο εντός όλων των κομμάτων ΠΑΣΟΚ βρίσκει ικανοποιητική τη λειτουργία του κράτους στη Μόρια. Ωσαύτως πήξαμε μετεκλογικά στα λιβανίσματα της δεξιάς, της αυθεντικής, για το πόσο αποτελεσματικά συνεχίζει και τερματίζει την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ, διορθώνοντας τις στρεβλώσεις της, όπως το άσυλο, τα Εξάρχεια και άλλα τέτοια απ' τα οποία κρέμεται ως γνωστόν το «ψωμί του φτωχού», η σοδειά του καναβοχώραφου και η καριέρα του μετακλητού.
Πίσω από τη μετάλλαξη, αλλά και μπροστά, το χύμα φολκλόρ είναι αυτό που επέτρεψε στη σημερινή κυβέρνηση να επενδύει σ' ένα νόμο και μια τάξη ιδιαζόντως απεχθή, αλλά δυστυχώς και ιδιαζόντως ασυναίσθητη για τις μάζες. Οπότε ποιος θα ασχοληθεί με τους διωγμούς των κομμουνιστών σε Ουγγαρία και Πολωνία, που αρχίζουν να εμφανίζονται και ως προτάσεις που πρέπει να εξεταστούν και εδώ από αρθρογράφους κάθε νεοφιλελεύθερης καρυδιάς καρύδια, που αναρωτιούνται δημόσια, μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε κάτι με το ΚΚΕ. Δηλαδή κάτι που βολεύει εκτός από την κυβέρνηση και το αφήγημα της ...ηττημένης αριστεράς, που δεν μπορεί να κατεβάσει μεν κόσμο στο δρόμο π.χ. για το άσυλο, αλλά τρίβει τα χέρια της, όταν τα φερέφωνα των νικητών αντέστρεψαν βολικά το αφήγημα οπότε οι ΣΥΡΙΖΑίοι έπαψαν να αποκαλούνται κομμουνιστές, και τώρα πια κάθε κομμουνιστής ή ΠΑΜίτης που βγαίνει στο δρόμο θα αποκαλείται ΣΥΡΙΖΑίος. Αυτό είναι κυριολεκτικά η συνέχεια του χύμα φολκλόρ, που λειτουργεί σαν μικρές συστηματικές δόσεις αρσενικού ώστε όταν πεθάνει το θύμα να μην ανιχνεύεται ο δράστης.
Σ' αυτό το χύμα του αριστερού φολκλορικού πολτού, η δεξιά απάντηση, γραβατωμένη και επηρμένη, αποπνέουσα μια γιάπικη ματσό αρσενικάδα κι έναν καριερίστικο φεμινισμό, έχει κοντά ποδάρια, σαν το ψέμα! Η πραγματική ζωή και τα πραγματοποιούμενα όνειρα είναι αποτέλεσμα αγώνων που δεν μπογιατίζονται μήτε με ποσοστά, μήτε με αφηγήματα, μήτε με λεζάντες. Το αντίδοτο στη βαρβαρότητα είναι να δρας κατά το πασίγνωστο δίλημμα κι όχι να το πουλάς σε χάπι για τον πόνο των άλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου