1. Ευρισκόμενος στο κέντρο μιας απάτης, περιτριγυρισμένος από μεγαλόπνοα σχέδια και υποσχέσεις, χάριν των οποίων οι δύο αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων αλληλο-εξευτελίζονται, ο πολίτης έχει αναγορευτεί σε φορέα γενικής περιφρόνησης. Αυτοσχεδιάζει μόνος πώς θα τα καταφέρει. Ετσι, η περιφρόνηση γίνεται μια υγιής κατάσταση απέναντι σε σκουπίδια που τα παρουσιάζουν σαν διαμάντια οι καθ' ολοκληρίαν απατεώνες, ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
2. Με δεδομένο ότι οι τράπεζες πιστεύουν χαρούμενες ότι είναι ανίκητες, τώρα διακηρύττουν ξετσίπωτα ότι στο διηνεκές θα εξασφαλίζουν περισσότερα οφέλη χάρη στην υποταγή των Ευρωπαίων ηγετών. Δεν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια στις μεταξύ τους συναντήσεις. Ο κακόμοιρος Ευκλείδης Τσακαλώτος πιστεύει ότι διατηρεί μια συνομιλία μαζί τους και, προσπαθώντας να μην τραυματίσει την εμπιστοσύνη τους, χαρακτηρίζει κάθε φορά αυτές τις συναντήσεις ιδιωτικές. Αλλά η πραγματικότητα είναι αμείλικτη, και με κάθε ευκαιρία οι τράπεζες δεν θα διστάσουν να εκθέσουν τον συνομιλητή τους.
3. Και φτάσαμε, με τα ψέματα, στην ώρα της «αρετής» που εκπροσωπεί η οικογένεια Μητσοτάκη - με τον Κούλη μπροστά, γεμάτο υποσχέσεις προς όλους: Θα αναζωογονήσει την οικονομία και με την προφητική διαίσθηση που κληρονόμησε από τον πατέρα του δηλώνει σεμνά ότι θα κυβερνήσει τη χώρα για τουλάχιστον δύο τετραετίες.
4. Ως υποψήφια περιφερειάρχης, η Ρένα Δούρου δήλωσε ότι ήρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω μας το παλιό. Αυτός είναι νέος τρόπος σκέψης ή κυνισμός; Με μια εθνική τραγωδία στο ενεργητικό της ως άρχων του τόπου, καλύτερο θα ήταν για εκείνη να περάσει ένα διάστημα στη σιωπή. Να αποτραβηχτεί από τα κοινά. Να δείξει στην ύστατη στιγμή ευαισθησία. Να δείξει πραγματικά έναν νέο τρόπο σκέψης.
5. Από τα αστικά πολιτικά σχήματα δεν υπάρχει ούτε ένα πρόσωπο που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ως παράδειγμα πολιτικής συνείδησης, πολιτικής δέσμευσης. Η δημοκρατία νοσεί, και μόνο ο λαός - αν λειτουργήσει αυτόνομα, με αίσθηση της ατομικής ευθύνης του, αλλά και ως σύνολο, ως μέλος της πολιτικής κοινότητας - μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη.
6. Παρά την καταστροφή στην οποία οδηγήθηκε η χώρα, που δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης, οι Αλέξης και Κούλης συνεχίζουν, στον ίδιο, απαράλλαχτο τόνο, να υπερασπίζονται το αποτυχημένο υβρίδιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Παρέδωσαν στην άρχουσα τάξη της Ευρώπης όλα τα πλεονεκτήματα που είχε ο λαός για να σταθεί και πάλι στα πόδια του. Η ελληνική υπόθεση πνίγηκε μέσα στην ανυπόφορη υποτέλεια.
7. Κάποια στιγμή τα πράγματα θα μπουν στη θέση τους και ο αντεστραμμένος κόσμος θα ισορροπήσει. Ρομαντισμός; Ναι, είναι καιρός να μπει κι αυτός στην αρένα.
Η επανάσταση είναι η μοιραία αναγκαιότητα.
Οι κομμουνιστές δεν προέρχονται από τη γενική επιθυμία να γίνουν αρεστοί. «Είναι το τελευταίο ατού της ταλαιπωρημένης ανθρωπότητας», έγραφε ο Ναπολέων Λαπαθιώτης. Αλλά δεν αρκούν οι ηρωικές εποχές του Κόμματος. Είναι η μεγάλη προσπάθεια για την αλλαγή της κοινωνίας.
Ανάμεσα στα πολλά, η διάγνωση για τον Νεοέλληνα είναι κυρίως μία: Το σαράκι που τον κατατρώγει είναι ο φθόνος. Ο φθόνος για το υπερέχον, το άλλο που μπορεί να είναι καλύτερο από το δικό μας. Και το μόνο φάρμακο για την αρρώστια αυτή είναι η τέχνη του θαυμασμού. Ο θαυμασμός ως κινητήρια δύναμη για την εξέλιξη, για την επανάσταση, για την αλλαγή της ζωής μας.
*Τίτλος δανεισμένος από το βιβλίο της Madame De Stael Περί λογοτεχνίας (μετ. Μαίρης Λεοντσίνη, «Εξάντας»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου